Like a child Deel1 #Voltooid

129

Wat vooraf ging...Dalila hief haar kin de lucht in. 'Kom maar op met je verhaal.' Rediouan sprong voor haar neus en wees met zijn wijsvinger naar zichzelf, met een troste blik in zijn ogen. 'Kijk naar Anouar liefje.' Als de situatie niet zo hachelijk was geweest, zou het komisch zijn.'Anouar, wie is Anouar?' Rediouan keek haar met open mond aan. Er verscheen toen een woeste blik in zijn ogen. 'Weet je niet meer wie Anouar is?' vroeg hij woest. 'Kun je je Anouar niet meer herinneren? Hoe durf je?! Met grote ogen staarde Dalila hem aan.'Is dat dan erg?' Hij leek nog kwader te worden. 'Dat is verschrikkelijk! Anouar hield van je. Dat kun je toch niet maken. Je kunt het toch niet maken om je die arme jongen niet te herinneren. Dat kun je hem niet aandoen!' brulde hij. 'Wie was hij dan?' vroeg Dalila rustig.'Dit neem ik je zeer kwalijk Dalila,' zei Rediouan en keek haar beschuldigende aan. 'Die arme Anouar zou er kapot van zijn.' Zijn woeste stemming veranderde net zo snel als deze was gekomen. Vrolijk keek hij haar aan. Mijn god, hij is niet goed wijs dacht Dalila.'Ach, zo erg is het nou ook weer niet. Ik vertel het je nu gewoon. Je was verloofd met Anouar, maar eigenlijk bestaat hij niet. Anouar is, tja, dat ben ik eigenlijk.' Met een vrolijke blik, alsof hij haar net had verteld dat ze de loterij had gewonnen, keek hij haar aan. Dalila hapte naar adem.'Was ik verloofd?' Rediouan knielde naast haar neer. 'Met mij,' zei hij trotst. 'Je wist toen niet dat ik eigenlijk Rediouan Ranislanski was. Ik had een dubbele identiteit, goed hè. En nu heb je een relatie met mijn neef, grappig is dat, vind je ook niet? Ik vergeef het je maar dat je mij niet meer kunt herinneren. Je kunt er natuurlijk niets aan doen dat je een deel van je geheugen kwijt bent.' Dalila knikte en slikte een brok weg. Ze begon bang voor hem te worden. Hij bazelde van alles.'Ik was dus met jou verloofd, zo, dat was ik helemaal vergeten. Waarom zijn we nooit getrouwd?' 'Nou tja...' Rediouan krabde op zijn hoofd. 'Tja, je kwam in de inrichting terecht.' 'Maar je bent nooit naar me op zoek gegaan.' Geschokt keek Rediouan haar aan.'Dat kon ik toch niet doen, dan had je me misschien herkend en was alles voor niets geweest. Nee, dat risico kon ik echt niet nemen, hoe graag ik je ook weer wilde zien. Je bent een beeldschone dame Dalila. Je hebt de mooiste ogen die ik ooit heb gezien. Ik weet dat mijn neef er hetzelfde over denkt. Het was jammer, maar het was een offer die ik moest brengen om ervoor te zorgen dat mijn plan, onze plan, zou slagen.' Hij keek Roger en Jordan glimlachend aan.'Iedereen dacht dat ik gek was,' begon Dalila voorzichtig. Ze kon er liever alles uit krijgen. Het hele gesprek werd namelijk opgenomen. 'Maar ik was helemaal niet gek,' ging ze verder. Rediouan keek haar met een troste blik aan. 'Dat was mijn werk. Er bestaan tegenwoordig allerlei soorten medicijnen, je zou nog eens versteld staan. Ik diende je medicijnen toe die ervoor zorgde dat je hallucineerde. Voor de buitenwereld leek het alsof je onzin uitkraamde. Kijk, ik had je kunnen vermoorden, dat was het gemakkelijkst geweest.' Hij hurkte naast haar neer. Met zijn vinger streek hij over haar gezicht. Dalila hield haar adem in om het anders niet uit te schreeuwen.'Ik kon toch iets dat zo mooi is als jij toch niet vernietigen, dat zou doodzonde zijn. Het was een enorme kick kan ik je vertellen. De enige persoon op deze wereld die kon na vertellen wat Roger, Jordan en ik, hadden gedaan was in leven. Jij was de enige persoon op deze wereld die alles aan Rayan kon navertellen.' Rediouan kreeg een bedenkelijke blik in zijn ogen.'Ik had alleen nooit verwacht dat het hem zou lukken om jou uit de inrichting te krijgen. Ik vraag me nog steeds af hoe hij dat heeft gedaan.' Dalila's hart miste een slag. Hij heeft er gewoon voor gezorgd dat ik een huwelijksakte ondertekende dacht ze. Of het huwelijk nu wel of niet geldig was, was nu terzijde.'Ik heb hem onderschat. Dat is helaas een fout die we wel vaker hebben gemaakt, maar dat gaan we natuurlijk nooit meer doen.' 'Rayan vertelde me dat nadat jullie Yasmin hadden ontvoerd, want daar zijn jullie toch ook verantwoordelijk voor...' Haar blik ging naar Jordan en Roger.'Wees nu eens mans genoeg om het ook toe te geven.' Jordan vouwde zijn handen ineen. 'En of we er alles mee te maken hebben!' riep Roger uit. 'We willen die klootzak op allerlei mogelijke manier pakken. De beste manier om dit te doen is door zijn dierbaren te benaderen. Wanneer we hem rechtsreeks proberen te pakken, maakt dit niet zoveel indruk. Wanneer we degene pakken van wie hij het meest houdt, raken we hem het meest en daar is het ons om te doen. We willen die klootzak dood hebben!' Roger haalde diep en adem sprak verder. 'We hebben dit al een paar keer geprobeerd, maar tot nu toe is elke poging mislukt. De kogels voor Richard Landsma waren dan ook eigenlijk voor Rayan bedoeld. Een paar maanden geleden hadden we het ook geprobeerd, maar de klootzak is er met een schrammetje vanaf gekomen. Vier jaar geleden is hij ons ook al ontkomen. Dit keer krijgen we hem wel, dit beloof ik je!' Haat stond in zijn ogen te lezen. 'Hij komt straks namelijk gerend om zijn liefje te redden. Hij gaat de held uithangen en dan grijpen we hem. Ik weet niet of je het door hebt lieve meid, maar jij bent zijn grootste zwak en je kunt erop rekenen dat we daar gebruik van gaan maken. Als ik jou was zou ik dat ook doen.' Met een minachtende blik keek Dalila hem aan. Ze kreeg een nog groter hekel aan hem. Jullie zullen boeten dacht ze. Voor al die keren dat jullie hem pijn wilde doen gaan jullie boeten.'Ik zal hem nooit verraden, nooit!' 'Dat is jammer,' zei Roger. 'Je vader houdt van je en hij wil niets liever dan een band met je hebben.' Dalila's blik schoot naar Jordan. Smekend keek hij haar aan.'Nee hoor,' zei ze. 'Als hij echt van mij zou houden, zou hij dit niet doen. Hij zou me anders niet bij de persoon vandaan houden van wie ik zielsveel houdt. Hij zou al deze gruwelijkheden niet doen.' Roger haalde zijn schouders op. 'Je moet het zelf weten.' 'Ik houd wel van je,' zei Jordan met wanhoop in zijn stem. 'Ik wil het niet eens horen!' riep Dalila uit.'Jij gore klootzak! Ik haat je en dat meen ik echt oprecht. Denk je nu echt dat jij en ik straks lang en gelukkig gaan leven. Ik zal je alleen maar meer haten omdat je me bij hem vandaan houdt. Ik houd van hem, papa.' Het woord papa werd met alle spot uitgesproken, dat was ook de hele bedoeling. 'Doe dat nou niet,' smeekte Jordan. 'Het komt straks allemaal goed.' 'O, ben je dan van plan me te laten gaan?' Jordan wende zijn blik naar de grond. 'Dat dacht ik al. Waar ben je eigenlijk van plan me mee naar toe te nemen?' 'Dat zie je straks wel,' gaf hij ontwijkend antwoord.