Like a child Deel1 #Voltooid

96

Wat vooraf ging...Een uur later parkeerde hij voor een groot en indrukwekkend huis. Hier woonde zijn zusje dus tegenwoordig. Hij stapte uit zijn auto en bleef even naar het huis staren. Hij kwam toen in beweging en liep naar de voordeur.'Ik ga wel!' riep Yasmin bij het horen van de bel. Lachend sprintte ze de trap af en maakte de deur met een brede glimlach op haar gezicht open. Deze verdween toen ze zag wie tegenover haar stond. Met open mond staarde ze hun bezoeker aan. Ze knipperde toen met haar ogen.Marwan wachtte geduldig totdat de mooie dame iets zou zeggen. 'Mm...Marwan,' zei ze. Hij was verbaasd dat ze hem scheen te kennen. 'Marwan Yasrin,' zei ze toen met krachtige stem. Hij knikte. 'En met wie heb ik het genoegen?' vroeg hij. 'Yasmin Ranislanski.' Hij knikte langzaam.'Ik heb van Nick, de privé detective van je broer, begrepen dat mijn zusje Dalila hier woont.' Yasmin knikte en deed een stap opzij. Het besef dat Dalila's broer tegenover haar stond landde langzaam. 'Kom binnen.' Marwan volgde haar naar de woonkamer. 'Ik zal Dalila even roepen. Ze is boven. Ze zal dolblij zijn je te zien.' Yasmin glimlachte stralend en verliet toen de kamer. Met een vermoeide zucht nam Marwan zijn omgeving in zich op.'Ik laat me niet afpoeieren. Zorg er nu maar voor dat je het regelt.' Marwan keek op bij het horen van een krachtige stem. Zijn ogen bleven rusten op een indrukwekkende gestalte. Rayan kreeg hem toen in de gaten en staarde hem met grote ogen aan. De twee jongemannen bleven elkaar aankijken.'Marwan Yasrin?' vroeg Rayan ongelovig en verborg zijn mobiel. 'Dat ben ik.' 'Sinds wanneer ben je hier?' 'Sinds net. Je zusje is Dalila gaan halen.' Rayan knikte. 'Maar hoe? Ben jezelf terug gekomen?' 'Zoiets, je privé detective stond nog geen uur geleden voor mijn neus. Het leek ons beiden beter als ik het nieuws dat hij me had gevonden zelf kwam brengen, dus hier ben ik.' Rayan liep naar hem toe en schudde hem de hand.'Rayan Ranislanski,' stelde hij zichzelf voor. 'Ik ben blij dat je er bent. Dalila zal dolgelukkig zijn.' 'Welke verassing dan? Wat bedoel je precies.' Dalila's stem klonk in de hal. Rayan en Marwan keken elkaar aan. Bij Rayan verscheen er een glimlach op het gezicht. Haar broer, na al die tijd zou ze dan eindelijk haar broer zien.Dalila verscheen in de deuropening. Marwan draaide zich naar haar om. Ze sloeg haar hand voor haar mond en fluisterde zacht zijn naam. Haar ogen vulde zich met tranen. Marwan lachte. 'Krijg ik geen knuffel?' Het viel hem ook zwaar. Hij stond dan eindelijk tegenover zijn zusje. Dalila rende lachend en huilend tegelijk rechtstreeks in zijn gespreide armen. Marwan hield haar stevig vast, van plan haar nooit meer in de steek te laten.Rayan en Yasmin keken elkaar aan. Glimlachend sloeg Rayan een arm om Yasmin's schouder. Zo zie ik haar het liefst dacht hij. Gelukkig en vol leven.'Ik heb je zo gemist,' snikte Dalila. 'Ik was bang dat ik je nooit meer zou zien.' Marwan wiegde haar in zijn armen en sloot zijn ogen. Hij had het gevoel dat een grote leegte dan eindelijk werd opgevuld. 'Rustig maar Blacky, je grote broer is er weer.' Voorzichtig maakten ze zich van elkaar los. Dalila glimlachte bij het horen van zijn oude koosnaampje.'Zo ben ik in geen jaren meer genoemd.' 'Gelukkig maar, het is namelijk mijn woordje.' Marwan nam een lok haar in zijn hand en glimlachte. 'En je doet de naam nog alle eer aan.' Dalila grinnikte en keek hem aan. 'Ik heb je gemist,' zei ze toen ernstig. 'Ik jou ook,' fluisterde hij.Dalila nestelde zich in zijn armen. Ze kon haar geluk niet op. Haar broer was terug. Hij was terug en hield haar in zijn armen. Broer en zus lieten elkaar voor de tweede maal los. Dalila vond Rayan's blik. Hij glimlachte naar haar. Ze glimlachte terug. Rayan ging naast haar staan en streek teder door haar haren. 'Ben je weer blij?' 'Ik ben in de wolken Ranislanski.' 'Mooi, dat ben ik namelijk ook.' Dalila smolt. Als jij gelukkig bent, ben ik dit ook heeft hij vaak genoeg tegen haar gezegd.