Like a child Deel1 #Voltooid

107

Wat vooraf ging...Marwan dacht ze. Wat heb je in vredesnaam gedaan? Hoe moet dit ooit goed komen. Ik ken hem dacht ze. Ik weet hoe hij is. Hij zal dit niet door de vingers zien omdat het hier om haar broer ging. Hij zou hierom niet minder meedogenloos handelen. Hoe moest ze hier in vredesnaam mee omgaan? Dit kon nooit goed eindigen.Er gingen twee dagen voorbij. Dalila had nog niet de moed gevonden Rayan over Marwan te vertellen. Ze kende hem. Ze kon dan ook een heel goede inschatting maken van hoe zijn reactie zou zijn. Hij zou Marwan verafschuwen, hij zou haar waarschijnlijk ook verafschuwen... Een koude rilling ging door haar heen.Nadat ze was flauwgevallen waren de dingen tussen haar en Rayan wat beter gaan lopen. De spanningen waren absoluut niet verdwenen, maar het was lang niet zo slecht als eerst, maar nu dit. Hoe legde ze dit in vredesnaam uit? Hoe moest dit ooit goed komen? Met een radeloze blik staarde ze voor zich uit. Wat zou er toch met hun gebeuren? Deze afgelopen dagen had ze geen oog dicht gedaan. Ze moest constant aan Marwan denken. Ze moest denken aan wat hij had gedaan, wat voor vreselijks. Net als alle andere keren ging er ook nu woede door haar heen. Woede en verdriet. Van binnen had ze het gevoel een deel te zijn kwijt geraakt, en dat was ook zo. Ze was haar broer kwijt.Met het gevoel alle zorgen van de wereld op haar schouders te dragen stond ze op en ging naar beneden. Rayan zou over een uur thuis zijn. Ze kon de waarheid moeilijk voor hem verborgen houden. Hij moest het weten, en dan... Dalila sloot haar ogen om de pijnlijke gedachtes uit te bannen.Ze zat in de woonkamer toen Yasmin naar haar toe kwam. 'Je broer is er.' Dalila's hart miste een slag. Ze keek Yasmin aan en voelde zich schuldig. Hoe moest ze haar vertellen dat het door haar broer was waarom ze zo bang is geweest? Hoe moest ze in vredesnaam haar beste vriendin van dit afschuwelijke nieuws op de hoogte te stellen?Yasmin die niet door had in welke staat Dalila verkeerde liep glimlachend de kamer uit. Die dacht natuurlijk dat ze dolblij was Marwan te zien, maar dat was niet zo. Dalila wilde hem helemaal niet zien. Ze wilde de bruut niet zien.Dalila keek op toen hij in de deuropening verscheen. Hun blikken hielden elkaar vast. 'Wat kom je doen?' vroeg ze met koele stem. 'Heb je het al verteld?' Dalila lachte zonder vreugde. 'Kom je je hachje redden?' Marwan schudde zijn hoofd.'Ik wil degene zijn die het verteld.' Dalila's hart miste een slag. 'Je wilt wat?' 'Ik wil degene zijn die het Ranislanski verteld.' 'Hoe weet je zo zeker dat hij het al niet weet?' 'Anders had ik dat wel gemerkt.' Dalila ging hier niet op in, het was namelijk absoluut de waarheid. Als Rayan de waarheid had gekend zou hij hebben gehandeld.'Hij zal je waarschijnlijk wurgen,' zei ze afstandelijk. 'Ik moet degene zijn die het vertelt Dalila.' Ook nu, nu ze met hem in gesprek was, kon ze het gevoel van walging niet uitblokken. Ze kon niet naar hem kijken zonder woede te voelen, zonder een gevoel van verlorenheid.'Ik denk dat het beter is dat je gaat Marwan. Ik ben van plan het hem vandaag te vertellen, je kunt liever gaan.' Marwan schudde zijn hoofd. 'Ik ren niet weg.' Dalila barste in woede uit. 'Besef je wel wat hij met je gaat doen wanneer hij het hoort? Hij zal niks van je heel laten!' Ze moest tegen haar tranen vechten. Dat wilde ze helemaal niet. Ze wilde geen strijd tussen de man van wie ze hield en haar broer.'Ik moet het zelf vertellen Dalila.' Zijn stem klonk wanhopig. 'Ik kan niet voor zijn reactie in staan,' zei Dalila. Broer en zus keken elkaar aan. Was het stom dat ze hem ergens toch nog wilde beschermen? Ze wilde hem tegen Rayan Ranislanski beschermen. Hij zou dit namelijk tot het uiterste spelen.Paniek ging door haar heen toen ze de voordeur hoorde. 'Ik vertel het,' zei Marwan vastberaden. Misschien dat ze op een dag zou inzien dat hij dit ook voor haar deed dacht hij. Hij wilde het zelf vertellen omdat hij ook zelf verantwoordelijk was, maar hij wilde haar de klus besparen. Hij wilde haar beschermen.Rayan kwam de kamer binnen en glimlachte toen hij Marwan zag staan. Hij schudde hem de hand en drukte een kus op Dalila's voorhoofd. Dalila vermeed zijn blik. 'Ik voeg me zo bij jullie,' zei Rayan, en liep de kamer uit. Als een brok zenuwen wachtte Dalila totdat hij terug zou komen. Op het moment dat hij dan de kamer inliep trilde ze over haar hele lichaam.Rayan voelde de spanning in de kamer gelijk. Vragend keek hij Dalila en Marwan aan. 'Wat is er met jullie aan de hand?' Het moment van de waarheid dacht ze. Het was afgelopen met verstoppertje spellen. Het moment van de waarheid. Dalila had moeite met slikken. 'Ik moet je iets vertellen,' begon ze. Marwan kwam snel tussenbeide. 'Nee, ik moet je iets vertellen.' Dalila keek Marwan met een woeste blik aan. Fronsend keek Rayan van broer naar zus, en weer terug. 'Maakt het heel erg uit wie het verteld?' vroeg hij.'Heel veel,' zei Marwan. 'Mijn zusje heeft er namelijk helemaal niets mee te maken.' Niet begrijpend keek Rayan hem aan. 'Waar heb je het over?' Marwan en Dalila keken elkaar aan. Wat zou ze dit toch graag verder willen spoelen dacht ze. Wat zou ze toch graag willen dat dit allemaal één grote leugen was.Marwan haalde diep adem en maakte zich klaar. Er was geen weg meer terug. Het moment was aangebroken. Het was tijd dat hij verantwoordelijkheid voor zijn eigen daden nam.'Dalila herinnert zich alles weer,' begon Marwan. Met grote ogen staarde Rayan Dalila aan. 'Echt waar?' Dalila knikte. Rayan sloeg zijn armen om haar heen. 'Alles oké?' Dalila moest een brok wegslikken. Dit was de Rayan waar ze zoveel van hield. Deze Rayan die haar wilde beschermen en liefhad. Maar deze Rayan zou binnen een paar ogenblikken heel anders zijn. Hij zou haar heel anders behandelen.'Het is niet oké,' zei Marwan. Rayan maakte zich van Dalila los en draaide zich naar hem om. 'Wat is er dan?' Bezorgd keek Rayan op Dalila neer. 'Was het zo erg?' vroeg hij, en gaf een kneepje in haar hand. 'Je hoeft het niet te vertellen als je er niet klaar voor bent.' Dalila moest tegen haar tranen vechten.