Like a child Deel1 #Voltooid

38

Wat vooraf ging... Op dat moment kwam Yasmin de kamer binnen. Ze keek met grote ogen toe. Laatst was dus echt geen droom geweest... Het was niet haar verbeelding geweest die parten met haar had gespeeld. Er is dus wel degelijk iets gaande tussen hen... Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Ze zagen haar staan. Dalila voelde zich niet op haar gemak. Yasmin keek naar haar hun alsof ze water zag branden, maar de glimlach op haar gezicht ontging Dalila ook niet. Als ze maar geen hoop zou koesteren dat zij en Rayan.... Jeetje, alleen het idee. Het was te belachelijk voor woorden. Zowel Rayan en zij hadden zich niet verschoven. De idioot sloeg juist een arm om haar schouder heen. Ze draaide zich naar hem om. Hij liet zijn wenkbrauwen op en neer gaan. Ze kon er niks aan doen, maar ze moest lachen. 'Je bent echt een onmogelijke vent.' Hij glimlachte. Ze zou kunnen verdrinken in die donkere poelen. Ze gingen zo in elkaar op dat ze vergaten dat Yasmin er stond. 'Hmm, ik ga maar, volgens mij is mijn aanwezigheid... storend.' Dalila wende haar blik naar de grond. Rayan daarentegen schoot in de lach. 'Ga zitten,' zei hij. Dat liet Yasmin zich geen tweede keer zeggen. Ze plofte naast hun neer. Dalila wilde verzitten. Rayan hield haar op haar plek. Ze wierp hem een waarschuwende blik toe. Hij glimlachte onschuldig. In zichzelf moest Yasmin lachen. Deze twee waren er het beste in elkaar gek te maken. Ze pasten bij elkaar besefte ze toen. Haar miste een slag bij de gedachte aan Rayan en Dalila samen... Dat zou geweldig zijn. Grinnikend keek Yasmin ze aan. 'Wat is er zo grappig zusje?' 'Zeg jullie het me maar. Dit ziet er wel erg...' Dalila voelde een blos opstijgen. Rayan vond het allemaal reuze grappig. Dalila gaf hem een stevige por. Hij lachte. 'Volgens mij wil Yasmin weten wat dit moet voorstellen Dalila.' Hij vond het leuk haar te plagen. Dalila vernauwde haar ogen toen ze door kreeg waar hij mee bezig was. 'Ik kan hem nog altijd schieten Yasmin.' Yasmin schoot in de lach. 'Ik vind je geniaal Dalila. Maak het hem vooral niet gemakkelijk.' Dit keer was het Dalila die lachte. 'Hij hoeft daar absoluut niet op te rekenen.' Verontwaardigd keek Rayan ze aan. 'Wat is dit dames? De Rayan pest kamp?' Dalila glimlachte. 'Dat heb je goed gezien,' zei ze, en stond op. Hij greep haar bij de hand vast. 'Alsof ik verwacht had dat je het me gemakkelijk zou maken.' Zijn ogen namen haar van top tot teen op. Ze voelde zich warm worden. 'Ik ben blij dat je dat weet,' zei ze, en liet zich naast Yasmin vallen. Wat een absurde situatie dacht ze. Wat zou Yasmin wel niet denken? Haar blik ging naar een grijnzende Rayan. Hij vond het allemaal maar al te grappig. 'Je bent een rot vent Rayan Ranislanski.' Hij knipoogde naar haar. Ze moest lachen en wende zich tot Yasmin. Ze wilde haar reactie peilen. Ze wilde weten wat er door haar heen ging. Yasmin keek haar met een stralende blik aan. 'Dat doe je geweldig Dalila, pak hem vooral aan.' Yasmin stond op en verliet toen lachend de kamer. 'Jij vindt dit wel grappig, is het niet,' zei Dalila. Rayan speelde de rol van vermoorde onschuld. 'Schei toch uit sukkel.' 'Zo, we zijn wel heel aardig in onze opmerkingen.' Ze glimlachte ondeugend. Hij vond het heerlijk naar het te kijken. Hij vond het heerlijk haar te horen lachen. Het deed hem goed wanneer hij haar zo zag. Hij wilde dat ze gelukkig was. 'Ik ga naar boven,' zei Dalila. 'Ren je van me weg?' 'Vergeet het maar Ranislanski. Zoals ik al eerder zei, ik ben niet van plan het je gemakkelijk te maken.' Hij schoof naar haar toe, pakte haar hand vast en drukte hier een kus op. 'Anders zou ik het ook niet willen mooie dame. Verdomd, die ogen, dat haar...' Zijn compliment deed haar goed. 'Nou, nu we toch in de complimenteuze fase zijn belandt... Ik moet zeggen dat je een kanjer bent Rayan Ranislanski.' Hij moest lachen. 'Dus ik kan ermee door?' Haar ogen glinsterden van plezier. 'Absoluut schurk, en nu ga ik naar boven.' Ze hoorde zijn lach toen ze de kamer uitliep. Er verscheen een glimlach op haar gezicht. Aarzelend klopte ze bij Yasmin aan. 'Binnen,' riep deze vrolijk. Onzeker deed Dalila de deur open en stapte naar binnen. Yasmin glimlachte. 'Kom verder gekkie.' 'Ik meende wat ik zei Yasmin, ik kan hem nog altijd schieten,' viel ze met de deur in huis. Dalila wilde niet dat Yasmin hoop zou koesteren. Ze had namelijk die blik in haar ogen gezien. De blik die haar had verteld dat ze hun graag samen zou zien... Yasmin lachte. 'Dat weet ik toch, maar ik ben zeker ook niet blind Dalila. Ik heb heus wel door dat er iets gaande is tussen jullie.' Dalila wist dat ze haar in vertrouwen kon nemen, maar Rayan was niet zomaar iemand, het was haar broer. 'Ik weet niet wat het is Yasmin,' fluisterde ze. 'Ik weet alleen dat er momenten zijn dat ik hem kan schieten. Maar er zijn ook momenten dat ik hem dankbaar ben... Ik begrijp het zelf niet.' Yasmin keek haar vriendelijk aan. 'Ik weet het ook niet Dalila. Ik weet wel dat ik dit veel leuker vindt.' Yasmin lachte toen ze haar ongemakkelijke blik zag. 'Let niet op mij Dalila, ik ben een beetje aan het dromen. Maar je moet weten dat Rayan niet de slechtste is. Af en toe kan hij heel scherp en kil uit de hoek komen, maar hij is... Ik houd van hem. Hij is mijn grote held.' 'Hij is net zo gek op jou lieverd.' 'Ik weet het,' zei Yasmin zacht. 'Nu wens ik alleen nog dat Issam en hij het zullen bijleggen.' 'Het is zonde.' Verwonderd keek Yasmin haar aan. 'Heeft hij het je vertelt?' Dalila knikte. Yasmin was onder de indruk. Het onderwerp was niet iets waar Rayan het graag over had. Hij vermeed het liever. Het was dan ook heel wat dat hij het Dalila had verteld. Hij had haar dus in vertrouwen genomen... 'Wat vind jij ervan dat hij Issam niet vertelt wat er precies is gebeurd?' vroeg Dalila haar. 'Ik vind het vreselijk, maar ik begrijp het wel. Voor Rayan is vertrouwen alles. Als hij een persoon vertrouwt doet hij dit me alle overtuiging. Het laatste dat hij zou doen is het vertrouwen van iemand schaden, zeker niet het vertrouwen van zijn broertje. Hij wil, en terecht, dat Issam zelf inziet dat hij hem nooit zou verraden.' Dalila knikte. 'Ja, ik zie wat je bedoelt. Ik geef hem nog gelijk ook,' voegde ze er zacht aan toe. 'Wacht even, zei ik dat nou echt? Zei ik nou echt dat ik het eens ben met Rayan? Dat mag in de krant!' Yasmin schoot in de lach. 'Ik kan me een leven zonder jou niet meer voorstellen,' zei Yasmin plotseling. 'Je bent zo ondenkbaar uit mijn leven geworden, uit onze levens.' Dalila was ontroerd door haar woorden. 'Je bent de vriendin die ik altijd heb willen hebben Yasmin. Ook ik kan me een leven zonder jou niet meer voorstellen. Bedankt voor alles wat je voor mij doet.' Yasmin kreeg tranen in haar ogen. 'Nee, bedankt voor alles wat je voor mij doet Dalila.' Ze omhelsden elkaar stevig. Het was heerlijk dacht Dalila. Het was heerlijk iemand onvoorwaardelijk te kunnen vertrouwen. Yasmin had het voor elkaar gekregen haar vertrouwen te herstellen, hiervoor zou ze haar altijd dankbaar zijn.