Like a child Deel1 #Voltooid

75

Wat vooraf ging...Ze bleven uren zitten. Er werd niet veel gesproken. Het was genoeg dat ze ervoor elkaar waren. Het was genoeg dat hij ervoor haar was, dat hij haar troostte. Dat hij haar vasthield, dicht tegen zich aan, met zijn kracht die haar sterk hield.Uitgeput door al de emoties was ze in zijn armen in slaap gevallen. Rayan keek naar haar en moest een brok wegslikken. Ze zag er zo kwetsbaar uit. Hij drukte haar tegen zich aan en stond toen op. Hij droeg haar naar haar kamer en legde haar voorzichtig op het bed neer. Hij bleef een hele tijd naar haar kijken. Van slapen kwam niks meer terecht. Al kort daarna ging hij naar kantoor. Hij was zoals gewoonlijk als eerst. Hij was blij met de stilte die hem tegemoet kwam. Starend naar de kop koffie die hij in zijn hand hield moest hij aan gisteren denken, aan gisteren en de afgelopen uurtjes. De uurtjes dat ze dicht tegen hem aan was gekropen, haar vertrouwen in zijn handen gelegd, met de diepste overtuiging dat hij deze zou koesteren.Ze hadden uren in de kamer gezeten. Hij had wel duizenden keren gefluisterd dat hij van haar hield, uit angst dat ze het anders zou vergeten. Uit angst dat ze niet zou weten hoeveel ze voor hem betekende. Hij was tegen alles en iedereen bestand, maar zij hoefde maar een teken van pijn te tonen, en hij kwam op haar afgesneld.Hij kende dat niet, natuurlijk, voor Yasmin, zijn ouders en Issam, zou hij precies hetzelfde doen. Maar zijn familie was anders, het was immers zijn familie. Daarbuiten had hij nooit zulke gevoelens ervaren. Met haar in zijn gedachten probeerde hij aan het werk te gaan. Laat in de middag kwam Issam zijn kantoor binnen. 'Ik heb hier het dossier waarnaar je vroeg.' Rayan knikte afwezig. 'Leg maar neer.' Hij verwachtte dat Issam weg zou gaan, maar dat deed hij niet. Issam bleef staan en nam hem met een onderzoekende blik op.'Wat is er?' vroeg Rayan. 'Vertel jij het me maar. Je bent de hele dag al zo afwezig. Gisteren was je ook al zo plotseling vertrokken.' Rayan zuchtte. 'Wat wil je van me horen Issam?' 'Vergeet het maar, vergeet maar dat ik voor even belangstelling in je doen en laten had.' Rayan vloekte toen hij zag dat Issam zijn kantoor wilde uitlopen.'Nee, niet doen. Excuus, dat was niet de bedoeling.' Issam bleef staan. 'Ik zag Nick gisteren ook in het gebouw. Hij had zeker geen goed nieuws.' 'Dat is nogal zacht uitgedrukt. Ga zitten. Jij hebt ook het recht het te weten.' Issam sloot de deur achter zich en nam tegenover Rayan plaats. De twee broers hadden de laatste nog meer afstand van elkaar genomen. Ze spraken elkaar alleen wanneer dit strikt nodig was. Het enige goede aan dit geheel was dat Issam minder dwars lag, voor de rest was er niks veranderd.'Wat ik je nu ga vertellen moet ook hier blijven, het moet deze kamer niet uit.' Issam knikte. 'Je hebt mijn woord.' Rayan knikte tevreden. Issam was een man van eer. Als je zijn woord kreeg was dit een garantie.'Jordan Schot is de vader van Dalila,' zei Rayan zonder verdere omwegen. Issam staarde hem met open mond. 'Haar vader, maar hoe kan dat in vredesnaam?' 'Haar moeder had jaren geleden een affaire met Jordan.' Issam schudde ongelovig zijn hoofd.'Dalila weet het ook?' 'Ik heb het haar en Yasmin gisteren verteld. Dus mocht ik er met mijn hoofd niet helemaal bij zijn ken je nu de reden.' Issam knikte. 'En Dalila, hoe is zij hieronder?' 'Ze had gewild dat het anders was.' 'En jij, hoe kijk jij hier tegenaan?' 'Ik haat de man.' Issam knikte langzaam.'En nu? Of beter gezegd, wat betekent Dalila eigenlijk voor je?' De laatste keer dat ze het over zijn gevoelens voor Dalila hadden gehad was die keer dat Issam Sabrin mee naar huis had genomen. Wat als een ramp was begonnen was in iets magisch geëindigd. Juist door al de spanningen die Sabrin teweeg had gebracht was er bij Rayan en Dalila een uitbarsting ontstaan.'Het kan me niet meer schelen wat je met deze informatie besluit te doen Issam. Ik weet dat je Sabrin mee had genomen omdat je tussen mij en Dalila wilde stoken, maar ik lig er niet wakker van, niet meer. Ik kan zeggen wat ik wil, pleiten wat ik wil, maar dat zal jouw manieren van denken over mij toch niet veranderen. Dus om antwoord op je vraag te geven: ik houd van Dalila Yasrin' Issam vouwde zijn handen ineen.'Dat had ik wel gedacht. Je bent vastbesloten mij en Sabrin niet tussen jullie te laten komen, maar hoe zit het met jezelf?' Fronsend keek Rayan hem aan. 'Ik mag dan jaren niet met je hebben gesproken, maar volgens mij ken ik je wel een beetje. Je zegt net zelf dat je een hekel aan Jordan hebt, ik sluit me daarin bij je aan, maar kun je het? Kun je het haar los van Jordan te zien?''Dalila is hem niet! Zij kan er ook niks aan doen dat het haar vader is.' 'O, dat zie je dus wel in.' Rayan vernauwde zijn ogen. 'Waar ben je eigenlijk mee bezig Issam? Moet dit niet je kans zijn mij nog extra de grond in te boren?' Issam haalde zijn schouders op.'Misschien,' zei hij onverschillig. 'Dus heb je besloten weer de bemoeial van een broertje uit te hangen?' Ze keken elkaar aan. Rayan doelde op het verleden. De tijd waarin Issam zich met hem bemoeide en hem precies vertelde wat hij van zijn doen en laten vond. Niet iedereen in zijn omgeving durfde even eerlijk tegen Rayan te zijn. Maar zijn familie had er altijd voor gezorgd dat hij met beiden benen op de grond bleef staan. Hier was Rayan altijd dankbaar voor geweest. 'Ach ja, misschien is dit ook wel weer een fase en ben ik morgen weer bezig je het leven zuur te maken,' zei Issam. 'Dat kan.' 'Is het absoluut zeker dat Jordan haar vader is? Je wilt geen extra bewijs, een DNA test?' 'Natuurlijk, elke kleine twijfel wil ik wegnemen. Maar voor een DNA test hebben we Jordan nodig en ik ben niet van plan hem op de hoogte te brengen. Ik wacht wel op zijn reactie af.' 'Hoe bedoel je?' 'Hij zal hoe dan ook van één van zijn mannetjes te horen krijgen dat er in zijn verleden is gesnuffeld, de link zal dan naar mij worden gelegd. Jordan zal één plus één bij elkaar optellen en er achter komen dat Dalila zijn dochter is...' 'Wat denk je dat hij gaat doen?' 'Ik weet het niet.' 'En wat als hij contact met haar wil?' Rayan balde zijn handen tot vuisten.'Ik wil die man niet in haar buurt hebben.' 'Maar wat als Dalila dit anders ziet, dat zou voor problemen kunnen zorgen, tussen jullie.' Issam zei het zonder enige spot. Rayan was stil en staarde voor zich uit. Aan die mogelijkheid wilde hij niet eens denken.'Weet je, ik stap maar op,' zei Rayan na een lange stilte. 'Ik ga met je mee,' zei Issam. 'Althans, als jij dat niet erg vindt.' Rayan trok zijn wenkbrauw op. 'Alsof jij je daar maar ook iets van aantrekt.' Issam moest een grijns onderdrukken. Samen liepen ze Rayan's kantoor uit.'Ik ga naar huis,' liet Rayan aan Kathy weten. 'Ik ben ook niet meer in het gebouw,' zei Issam. Kathy moest haar verbazing verbergen. Wacht even, de broers Ranislanski gingen samen weg? Ze verborg haar verwarring en wenste ze een fijne dag. De rest van het personeel dat ze zag vertrekken was ook verbaasd. Iedereen wist dat Rayan en Issam niet meer tijd met elkaar doorbrachten dan strikt noodzakelijk was.