Like a child Deel1 #Voltooid

124

Wat vooraf ging... Terwijl Dalila Rayan recht in de ogen aankeek ging er een golf van liefde door haar heen. Hij had dit mogelijk gemaakt, hier zou ze hem dan ook altijd dankbaar om zijn. Dalila had absoluut respect voor Yasmin. Ze wist niet of zij hetzelfde had gekund. Dalila's blik vond die van Marwan. Hier las ze dankbaarheid in. Ze waren een rare stelletje zo met z'n allen bij elkaar dacht ze. Het gezelschap bestond nu niet bepaald uit personen die beste vrienden waren, maar aan het eind van de dag wisten ze allemaal wat ze aan elkaar hadden. Met ogen die fonkelden van woede verliet Rayan het ziekenhuis. Door het toedoen van die twee klootzakken vocht zijn beste vriend nu voor zijn leven. Ze hebben hem nog iets gegeven dacht Rayan. Ze hebben hem nog een reden gegeven om wraak op ze te willen nemen. Er gingen een paar dagen voorbij waarin Rayan druk bezig was de broers Schot de afgrond in te helpen. Het nam al zijn aandacht in beslag. Hij at en sliep bijna niet. Hij draaide overuren om ervoor te zorgen dat de broers Schot kregen wat ze verdiende. Op een vrijdag, laat in de middag, wachtte hij ongeduldig op zijn broertje. Issam zou de grote vraag beantwoorden. 'En?' vroeg Rayan ongeduldig en keek Issam aan. 'Het is je gelukt,' zei hij, en legde een rapport op zijn bureau. 'Het bericht is net binnen gekomen. Ze zijn failliet.' Tevreden leunde Rayan achterover. Perfect dacht hij. Eindelijk. Hij had zijn doel bereikt. 'Het krantenbericht heeft een grote rol gespeeld,' zei Issam. 'Het feit dat je Nico Verhagen zover hebt gekregen ook zijn bedenkingen jegens de familie te spuiten heeft nog een extra duitje in de zak gedaan.' Nico Verhagen was de grootste klant van de familie Schot geweest. Het was ook een zakenman die eerlijkheid zeer op prijs stelde. Hij had in het verleden vaak genoeg het gevoel gehad dat de broers Schot niet oprecht waren. Op het moment dat Rayan Ranislanski met zijn verhaal naar hem toe was gekomen was hij helemaal overtuigd. Hij was maar al te bereid de oneerlijke broers op hun plek te zetten. Het mooie was toch Antiono Santos, ook een zakelijke klant van de broers Schot. Antiono was door hen belazerd. Het feit dat hij hier ook bewijs van had gehad had Rayan voor geen moment aan het twijfelen gezet. Hij had geweten wat hem te doen stond. Antiono moest met de waarheid op de proppen komen. Antiono die zich altijd geïntimideerd door de broers Schot had gevoeld had voorheen nooit de moed gehad zijn verhaal naar buiten te brengen, uit angst dat Roger en Jordan zijn gezin iets zouden doen. Maar met de steun van Rayan Ranislanski had hij die moed wel. Rayan had hem gezworen dat zijn gezin geen gevaar liep. Antiono die onvoorwaardelijk van zijn gezin hield had geweten dat hij Rayan op zijn woord kon geloven. De jongeman wist zelf wat het was om in angst te zitten over degene van wie je hield. Natuurlijk was er ook nog de aanslag op Richard Landsma geweest. Uit vele hoeken werd gefluisterd dat Roger en Jordan hier achter zaten. Je moest wel heel stom zijn om al deze signalen uit de weg te gaan. Als je het allemaal zo bij elkaar optelde was het teveel om over het hoofd te zien. Niemand had er nog vertrouwen in met de broers samen te werken. Langzaam had iedereen zich terug getrokken. Rayan had de ene na de andere klant weg getroefd, wat betekende dat er maar weinig over bleef van het bedrijf dat ooit bruisend en succesvol was. Nico Verhagen had zijn bedenkingen met de buitenwereld gedeeld. Tot slot was ook Antiono Santos er geweest. De man die zijn verhaal met bewijs had kunnen onderbouwen. Het waren teveel mensen. Het waren teveel mensen die naar buiten hadden gebracht dat de broers niet te vertrouwen waren. Teveel om door de vingers te zien. En het was Rayan Ranislanski die de hele operatie had geleid. Rayan Ranislanski zat op de eerste rij en zorgde ervoor dat er niets mis kon gaan. Issam zag zijn broer tevreden voor zich uit kijken. Hij wist dat hij hier met volle teugen van genoot. 'Het is een jaar geleden,' zei Issam. Rayan knikte. 'Een jaar geleden dat ik Dalila in huis haalde...' 'Ga je het haar vertellen?' Rayan knikte. 'Dit keer ben ik Jordan voor,' zei hij en keek vastberaden voor zich uit. Hij voelde geen enkele spijt, wel voldoening, heel veel voldoening. 'Ik moet met je praten,' was het eerste dat Rayan tegen Dalila zei toen hij thuis kwam. 'Wat is er?' 'Ga even zitten.' 'Wat wil je me vertellen Rayan?' Het had geen zin er nog langer om heen te draaien, hierdoor zou het nieuws niet minder hard aankomen. 'Het bedrijf van je vader en oom is failliet,' zei hij kalm. Met grote ogen staarde Dalila hem aan. 'Wat?' zei ze zwakjes. 'Ze zijn failliet,' zei hij rustig, wachtend op haar reactie. Er viel een stilte. Rayan begreep er maar weinig van. Ze reageerde te mild. 'Dalila,' zei hij. 'Ik ben verantwoordelijk, niemand anders dan ik is hier verantwoordelijk voor.' Dalila hief haar blik naar hem op. 'Ik weet het,' fluisterde ze. 'Wat wil je dat ik zeg Rayan? Ik heb altijd geweten dat dit je doel was.' 'Waar blijft je woede? Je reageert te koel, het klopt niet.' 'Als dit een paar weken geleden was gebeurd had ik wellicht heel anders gereageerd, maar nu niet. Ik begrijp dat je dit moest doen. Ik begrijp het.' Dalila liep naar hem toe en pakte zijn hand vast. 'Zeker nu Richard in het ziekenhuis ligt. Ik begrijp het Rayan. Ik begrijp jou.' Zijn hart maakte een sprongetje. Liefdevol streelde Dalila zijn gezicht. 'Zijn ze al langs geweest?' vroeg ze. 'Ik verwacht ze morgen.' 'En de media, heeft die al enig idee?' 'Sinds het krantenbericht heeft de media ze niet meer met rust gelaten. Ik verwacht morgen een uitgebreid artikel.' 'In verschillende kranten,' fluisterde Dalila. Rayan knikte. 'Ze zullen je hierdoor nog meer gaan haten. Ze zullen je hierdoor nog liever dood willen hebben.' Haar stem trilde. 'Ze verdienen het,' zei ze toen met krachtige stem. 'Ze zijn oneerlijk en gemeen. Ze hebben genoeg mensen belazerd. Het werd hoog tijd dat ze hun verdiende loon kregen.' 'Meen je dat?' vroeg Rayan met grote ogen. 'Dat meen ik zeker. Boontje komt op zijn loontje. Ik ben blij dat ze er niet ongestraft mee wegkomen.' Rayan streelde teder haar wang. 'Dus je staat achter me?' 'Tot het bittere einde Ranislanski.' Rayan glimlachte. Dalila begreep het inderdaad. Ze stond dan ook achter hem. Ze stond achter haar mannetje. Hij vocht voor gretigheid, dat heeft hij altijd al gedaan. 'Besef je dat het een jaar geleden is dat wij elkaar ontmoetten?' vroeg hij op fluistertoon. Dalila glimlachte. 'Dat doe ik zeker.' 'Heb ik mij al verontschuldigd voor al mijn wreedheden uit het verleden? Dan heb ik het over de tijd dat je niet sprak.' 'Vaak genoeg,' zei Dalila. 'Dat ligt achter ons.' 'Echt? Heb je me dat echt vergeven?' 'Je wist niet anders Rayan. De Rayan van toen is niet dezelfde Rayan die nu tegenover mij staat. Hoe zou ik de persoon kunnen haten die mij altijd beschermd. Je houdt je trouwens aan je woord.' 'Hoe bedoel je?' 'Je had mij beloofd dat je ervoor zou zorgen dat ik daar nooit meer terecht zou komen en die belofte houdt je ook.' 'Schatje toch, natuurlijk houd ik mij daaraan. Je had daar nooit terecht moeten komen.' 'Alles heeft zijn redenen,' fluisterde Dalila. Hun vingers verstrengelde zich met elkaar. 'Jij en ik hebben elkaar ontmoet.' Rayan glimlachte. 'Gelukkig maar. Ik kan namelijk niet meer zonder je.' Dalila keek hem stralend aan. 'Het is nog niet afgelopen,' zei Rayan voorzichtig. 'We moeten nog van Marwan te horen krijgen wat zij van plan zijn.' 'Wat is je volgende stap?' vroeg Dalila zacht. 'Dat hangt af van wat zij van plan zijn.' Dalila knikte. 'Ik sta achter je Rayan. Ik begrijp nu waarom je dit moet doen.' Rayan sloeg zijn armen om haar heen, blij dat ze hem hierin steunde.