Like a child Deel1 #Voltooid

120

Wat vooraf ging... Er werd die dag nog een sluipschutter ingehuurd die een einde aan het leven van Rayan Ranislanski moest maken. Met een dubbel gevoel bekeek Dalila de uitslag van de DNA test. Hier hadden ze al weken geleden de uitslag van gehad, maar ze raakte er toch niet helemaal aan gewend. Het was nog altijd wennen dat de aarsvijand van Rayan haar vader was. In de afgelopen tijd had ze geregeld iets van Jordan gehoord. Hij zorgde er absoluut voor dat ze niet vergat dat hij haar vader was. Nog altijd wist ze niet hoe ze hiermee om moest gaan. Het was haar vader, dit liet haar absoluut niet koud, maar ze wist ook dat Rayan hem niets voor niets haatte. Haar gesprekken met Jordan verliepen van haar kant ongemakkelijk. Ze had het gevoel dat ze Rayan verraadde. Troost was wel dat hij niet langer meer flipte nadat ze met Jordan had gesproken. Ze wist dat hij op de hoogte was van het feit dat ze contact met hem had. Nu het weer goed was, nu Rayan haar het ultieme bewijs van zijn liefde had gegeven, voelde het niet meer oké. Het had nooit goed gevoeld, maar nu helemaal niet. Ze wist gewoon niet wat ze ermee aan moest. Er was een deel van haar dat haar biologische vader wilde leren kennen, maar dan was er ook weer het deel dat haar vertelde dat ze bij hem uit de buurt moest blijven. Juist omdat ze nooit de kans had gehad haar biologische vader te leren kennen was de behoefte om dit nu wel te doen heel groot. Af en toe wenste ze dat haar moeder het nieuws voor zichzelf had gehouden. De dingen waren toen absoluut simpelere geweest. Af en toe wenste ze gewoon dat ze er nooit achter was gekomen dat Jordan Schot haar vader was. Geërgerd keek Rayan voor zich uit. 'Doe nu maar wat ik je heb opgedragen,' zei hij over de telefoon. Hij stond op en verliet zijn kantoor, op weg naar een zakenafspraak. 'Het kan mij niet schelen wat er voor nodig is, maar doe het gewoon. De vrouw van wie ik houd moet beschermd worden tegen die klootzakken.' Druk pratend stapte Rayan de lift in, op weg naar zijn auto. Een paar tellen later werden een paar schoten gelost. Omstanders kregen de schrik van hun leven. Er ontstond één en al chaos en crisis. Een man knielde naast het slachtoffer neer. 'Bel een ambulance!' riep hij uit. Het slachtoffer bloedde hevig. 'Een ambulance,' brulde hij. 'Nu meteen!' Een vrouw toetste het alarmnummer in. Vanaf dat moment was het wachten op hulp. Issam die al snel in de gaten kreeg dat er iets niet helemaal pluis was, kwam het gebouw uit gerend. De kleur trok uit zijn gezicht weg toen hij zag wat er aan de hand was. Er verzamelde zich steeds meer mensen. 'Een ambulance,' zei Issam gejaagd. 'Is al gebeurd,' zei de man die de hulp op gang had gezet. Met een afwezige blik keek Issam naar hem op. Het duurde niet lang voordat er allerlei verslaggevers waren gearriveerd. Lachend schakelde Dalila de televisie aan en plofte naast Yasmin neer. 'Eens kijken wat er te zien is.' Dalila zapte langs een paar programma en keek Yasmin vervolgens fronsend aan. 'Ligt het aan mij of er is bijna overal hetzelfde te zien?' 'Er is blijkbaar iets gebeurd,' zei Yasmin. Ze staarden naar het beeld en keken elkaar vervolgens geschrokken aan. 'Dat is bij Ranislanski,' zei Yasmin zwakjes. Er viel een doodse stilte. De stem van een vrouwelijke verslaggeefster vulde de kamer. 'Ik sta hier bij Ranislanski, waar zeer vermoedelijk, de directeur, Rayan Ranislanski is neergeschoten. Omstanders vertellen dat ze niemand hebben gezien wie achter de aanslag zit. Rayan Ranislanski, bekend van het internationaal bedrijf Ranislanski, ook wel het wonderkind genoemd, heeft in de loop der jaren genoeg vijanden gemaakt. Maar wie wil deze succesvolle, gedreven jongeman uit de weg ruimen? Hier en daar worden de namen van Roger Schot en Jordan Schot gefluisterd. De families Ranislanski en Schot voeren al jaren een strijd. Zou deze strijd dan nu zijn diepte punt hebben bereikt? Nog niet zo heel lang geleden stond er een artikel in de kaart waarin de broers Schot als de daders werden aangewezen voor het ontvoeren van Yasmin Ranislanski en de aanslagen op het leven van Rayan Ranislanski. Zou het niet heel bizar zijn als wij daar nu met z'n allen getuigen van zouden zijn? We houden u op de hoogte,' sloot de verslaggeefster haar betoog af. Dalila staarde in een verlamde staat voor zich uit. Haar blik vond die van Yasmin. Ze was lijkbleek geworden. Yasmin schudde toen wild haar hoofd. 'Hij haalt het wel. Hij is sterk. Hij is...' Haar stem brak. 'Niet Rayan,' snikte ze. Dalila greep blindelings haar hand vast. Ze trilde over haar helemaal lichaam. Ze was doodsbang. Het kon niet dacht ze. Het mocht niet. Niet haar Rayan. Haar ogen vulde zich met tranen. Het mocht gewoon niet. Hij... Haar blik werd naar het beeld getrokken. Ze zag Issam staan, met een radeloze blik in zijn ogen. Waar blijft die verdomde ambulance kon ze hem horen denken. Er kwam op dat moment een auto met piepende banden tot stilstand. Er stapte een man uit, met een gejaagde blik in zijn ogen. Met grote ogen staarde Dalila naar het beeld. Nee, dat kon niet. Rayan lag op de grond. Hij was neergeschoten... Toch? De media kreeg de man in het oog. Alle camera's werden vliegensvlug op hem gericht. Een misselijk gevoel van opluchting ging door Dalila heen. Yasmin uitte een kreet. 'Correctie,' zei de verslaggeefster opgewonden. 'Ik krijg net te horen dat het slachtoffer Richard Landsma is, bekend als de beste vriend van Rayan Ranislanski. Rayan Ranislanski arriveert net.' De verslaggever wierpen zich als aasgieren om hem heen. Rayan had een geïrriteerde blik in zijn ogen. 'Wat gaat er door u heen?' vroeg een mannelijke verslaggever. 'Uw beste vriend is zojuist neergeschoten.' Rayan legde de man met slechts één blik het zwijgen op. Was de mensheid dan zo verpest? Werd er van dit drama een openbare tentoonstelling gemaakt? Dalila huilde van opluchting. Hij was in orde, nog geen schrammetje, hij was godzijdank in orde. Maar Richard, hoe was het met hem gesteld? Rayan baande zich een weg door de massa mensen heen en knielde naast zijn beste vriend neer. 'Richard,' fluisterde hij. Een angstig gevoel ging door hem heen. Op dat moment arriveerde de ambulance. Snel werd Richard op de brancard gelegd en werd vervolgens weg gevoerd. Issam legde een hand op de schouder van zijn broer. 'Dat had ik moeten zijn,' zei Rayan zo zacht dat alleen Issam het kon horen. 'Die kogels waren voor mij bedoeld. Ik ga naar het ziekenhuis,' voegde hij er abrupt aan toe. 'Is het wel verstandig dat je rijdt?' vroeg Issam. 'Ik ben er met mijn volle verstand bij Issam, in feite zie ik de dingen heel helder.' Issam herkende de blik, de vastberaden blik die vertelde dat hij het niet hier bij zou laten. De verslaggevers gingen allemaal richting het ziekenhuis, allemaal hopend om als eerst met nieuws naar buiten te komen. Dalila schakelde de televisie uit. Tegelijk stonden zij en Yasmin op, beiden vastberaden naar het ziekenhuis te gaan. Remco kwam op dat moment de kamer binnen. 'Breng ons naar het ziekenhuis,' zei Dalila. Remco schudde zijn hoofd. 'Nee, ik heb zojuist bericht van Rayan gekregen dat ik jullie hier moet houden.' Dalila's ogen spuwde vuur. 'De sukkel toch ook!' riep ze uit. 'Ik wil naar hem toe.' Remco schudde zijn hoofd. 'Nee, Rayan wil dat jij en Yasmin hier blijven. Ik heb strikte orders gekregen jullie hier te houden.' Zuchtend lieten Yasmin en Dalila zich op de bank vallen, wetend dat het geen enkele zin had om door te drammen.
'Kan ik iets doen?' vroeg Remco aarzelend. 'Je zou die broer van mij een draai om het oor kunnen geven,' zei Yasmin. Remco glimlachte. 'Hij wil geen enkele risico met jullie nemen,' zei hij vriendelijk. Remco had veel bewondering voor zijn baas. 'Ik hoor het wel als jullie iets nodig hebben,' zei hij en verliet daarna de kamer. 'Wat nu?' vroeg Dalila zich hardop af. 'Die arme Richard. Hij moet het redden.' Yasmin gaf een kneepje in haar hand. 'Als hij het niet overleefd verliest Rayan zijn beste vriend,' fluisterde ze. Dalila beet op haar lip. Dat wilde ze helemaal niet. Ze wilde niet dat hij met zo'n verlies te kampen zou krijgen. Machteloos sloeg Rayan met zijn vuist tegen de muur. Het wachten was een marteling. Issam stond hem bij. Hier was Rayan dankbaar voor. Er ging van alles door hem heen. Het maakte hem gek dat zijn beste vriend voor zijn leven aan het vechten was, maar dat er niets was dat hij kon doen. Een paar uur later kwam er dan eindelijk een dokter naar hun toe. De blik in zijn ogen voorspelde weinig goeds. 'En?' vroeg Rayan. Hij wapende zich tegen het ergste. 'Zijn toestand is kritiek,' zei de dokter vermoeid. 'Hij is drie keer geraakt. We hebben hem geopereerd en hebben de kogels verwijderd. We kunnen niets meer voor hem doen. Het is afwachten of hij het red.' 'Wat zijn ze kansen?' vroeg Rayan. 'Het ziet er niet goed uit,' antwoordde de dokter eerlijk. Rayan balde zijn handen tot vuisten. 'Kan ik even bij hem?' vroeg hij. 'Heel even.' De dokter begeleidde hem naar Richards kamer en liet hem daarna alleen. Er ontstond een ongeremde woede in Rayan om zijn beste vriend zo te zien. Ze hadden hem dood willen hebben, hij, Rayan Ranislanski, maar het was Richard die voor zijn leven aan het vechten was. Richard was het slachtoffer geworden en nu bestond de kans dat hij het misschien niet overleefde. 'Ik zal ervoor zorgen dat je hier niet voor niets ligt,' fluisterde Rayan. 'Ik zal mij wreken, dat zweer ik je.' Rayan sloot zijn ogen en noemde een gebed op. Daarna verliet hij de kamer. Issam stond op de gang op hem te wachten. 'Kom, we gaan naar huis,' zei Rayan. 'De verslaggevers staan nog steeds buiten,' bracht Issam hem ter herinnering. Rayan vloekte. Zodra de Ranislanski broers buiten stonden verzamelde de media zich om hen heen. 'Hoe is de toestand van de heer Landsma?' vroeg een verslaggever. Rayan zuchtte diep. Hij bedacht dat hij beter een verklaring af kon leggen, des te meer kans hij had dat ze hem met rust zouden laten. 'De toestand van meneer Landsma is kritiek,' begon Rayan. 'Het is nu afwachten of hij het wel red.' 'Heeft u enig idee wie hier achter zit?' vroeg een ander verslaggever. 'Waarom hebben ze het op de heer Landsma gemunt?' vroeg een ander verslaggever gretig. 'U moet het doen met het nieuws dat ik net heb gegeven,' zei Rayan kortaf en beende vervolgens vastberaden op zijn auto af. Issam volgde hem in zijn eigen auto. Zodra hij een voet over de drempel had gezet vloog Yasmin hem om de hals. 'Ik dacht dat jij het was,' fluisterde ze. Rayan hield haar stevig vast. 'Ik ben in orde,' zei hij zacht. Toen hij haar losliet kreeg hij Dalila in het oog. Met grote, beangstigende ogen keek ze hem aan. Rayan stak zijn hand uit. Snikkend wierp ze zich in zijn armen. 'Ik was bang,' zei ze zacht. Rayan drukte haar tegen zich aan. 'Het is oké schatje.' Ze klampte zich aan hem vast. Ze verzamelden ze zich met z'n vieren in de woonkamer. Rayan trok Dalila naast zich en had haar hand vast. 'We hebben het nieuws gezien,' zei Yasmin. 'We hebben ook je verklaring gezien. Even, in het begin, dachten we dat het om jou ging. Ze hadden het vermoeden dat jij was neergeschoten, totdat jij kwam aanrijden.' Rayan knikte. Zijn blik ging opzij naar Dalila die over haar lichaam trilde. Hij gaf een kneepje in haar hand. 'Wat deed je eigenlijk in Richards auto?' vroeg Issam. Rayan glimlachte treurig. 'Richard heeft het er al weken over dat hij een keer in mijn auto wil rijden, dus hadden we voor vandaag onze auto's geruild.' Geschrokken keken Yasmin en Dalila hem aan. 'Dus eigenlijk ben jij degene die ze hadden willen hebben,' zei Yasmin zacht. Rayan knikte. 'Richard werd voor mij aangezien toen hij mijn auto wilde instappen. 'Wie, wie is er in vredesnaam zo hartloos?' vroeg Dalila met trillende stem. Op het moment dat ze de vraag stelde, deed het antwoord zich op. Met wijd open gesperde ogen keek ze Rayan aan. 'Mijn vader,' zei ze zacht. 'Jordan en Roger, toch?' Rayan vond het vreselijk de gekwetste blik in haar ogen te zien. 'We weten nog niets zeker.' Dalila schudde haar hoofd. 'Je hoeft mij niet te sparen Rayan. Het zijn zij, is het niet?' Rayan zuchtte. 'Zeer waarschijnlijk wel, samen met Rediouan.' Issam sprong op. 'Het kost mij al mijn wilskracht om hem niet te wurgen!' riep hij uit. Rayan ging staan en legde een hand op zijn schouder. Issam was net als alle anderen geschokt geweest toen hij het nieuws over Rediouan's verraad te horen had gekregen. 'Ik begrijp volkomen wat je bedoeld,' zei Rayan. 'Maar juist omdat onze emoties in het spel zijn, moeten we kalm blijven. We schieten er niets mee op door de dingen te overhaasten.' Issam knikte en ging weer zitten. Dalila staarde bewegingsloos voor zich uit. Ze hief toen haar blik naar Rayan op. 'Ze hadden jou dood willen hebben,' zei ze zacht. 'Ze moesten jou hebben.' Rayan knielde naast haar neer en pakte haar handen vast. 'Ze wilde jou dood hebben,' fluisterde ze en hief haar hand op en streelde zijn gezicht. 'Al die tijd dat jij mij voor ze probeerde te waarschuwen wilde ik dit niet geloven, maar nu word ik met mijn neus op de feiten gedrukt. Ik had naar je moeten luisteren. Ik...' 'Shtt.' Rayan legde een vinger op haar lippen. 'Gedane zaken nemen geen keer, lieverd. Jij kunt er helemaal niets aan doen.' Dalila's ogen vulde zich met tranen. Die woorden betekenden zoveel voor haar. Ze had er zolang van gedroomd de woorden uit zijn mond te horen. Sinds het moment dat ze het hadden goed gemaakt was het alleen maar beter gaan lopen, maar nu, op dit moment wist ze dat hij al haar steun had. Rayan glimlachte. 'Ik had de woorden al veel eerder moeten uitspreken.' Dalila schudde heftig haar hoofd. 'We hebben beiden fouten gemaakt.' Ze kreeg een vastberaden blik in haar ogen. 'Wat is er?' vroeg Rayan. 'Ik zal mij nooit meer door hem laten manipuleren.' Rayan gaf een kneepje in haar hand. Adil en Laila stonden een halfuur later voor de deur. 'Je hebt ons de schrik van onze leven bezorgd,' zei Laila. Rayan knuffelde zijn moeder. 'Hoe is het met Richard?' vroeg Adil. Rayan keek zijn vader aan. 'Hij vecht voor zijn leven.' 'Gaat het wel goed met je?' vroeg Laila op een gegeven moment aan Dalila. Dalila toverde een glimlach op haar gezicht. 'Je hoeft je echt niet groot te houden,' zei Laila en ging naast haar zitten. 'Dat is echt nergens voor nodig.' 'Hier ben je met alleen mensen die om je geven,' vulde Adil zijn vrouw aan. 'Hier ben je veilig.' Rayan keek met een tedere blik in zijn ogen naar Dalila. De blik werd door zijn ouders niet gemist. Ja, ik houd van haar vertelde hij ze met zijn ogen. Laila kreeg een brede glimlach op haar gezicht. Adil grijnsde breed. Issam en Yasmin keken elkaar glimlachend aan. 'Wat is er?' vroeg Dalila. 'O, die zoon van mij is toch slimmer dan ik dacht,' zei Laila. 'Hij heeft zijn ogen niet langer meer in zijn broekzak zitten.' Veel betekenend keek Laila haar aan. Dalila bloosde licht. Laila glimlachte en gaf een geruststellend kneepje in haar hand. 'Hoe dit ook loopt liefje, je bent niet alleen, knoop dit goed in je oren.' 'Dank je,' fluisterde Dalila met hese stem. Haar blik vond die van Rayan. Ze putte kracht uit zijn kracht.