Like a child Deel1 #Voltooid

125

Wat vooraf ging... 'Het is nog niet afgelopen,' zei Rayan voorzichtig. 'We moeten nog van Marwan te horen krijgen wat zij van plan zijn.' 'Wat is je volgende stap?' vroeg Dalila zacht. 'Dat hangt af van wat zij van plan zijn.' Dalila knikte. 'Ik sta achter je Rayan. Ik begrijp nu waarom je dit moet doen.' Rayan sloeg zijn armen om haar heen, blij dat ze hem hierin steunde. Het voldane lachje verdween niet van Rayan's gezicht, zelfs niet na het bezoekje van de broers Schot. 'We krijgen je wel,' had Jordan kwaadaardig geroepen. 'Vroeg of laat krijgen we je wel.' 'Wanneer je dood bent kun je ons niets meer maken,' had Jordan eraan toegevoegd. Het was voor het eerst dat de broers er openlijk voor uit waren gekomen dat ze Rayan uit de weg wilde ruimen. Ze hadden nu toch niets meer te verliezen, dat maakte ze ook een stuk gevaarlijker. Rayan Ranislanski had hun dierbare bedrijf in een wrak veranderd. Rayan Ranislanski had de buitenwereld tegen hen opgezet. Rayan Ranislanski had ervoor dat Dalila Yasrin niets met haar vader te maken wilde hebben. Rayan Ranislanski had ze alles ontnomen en hij moest uit de weg worden geruimd. Rayan keek op toen Issam zijn kantoor in kwam. 'Ik zag Roger en Jordan net vertrekken. Wat hadden ze te melden?' 'Dat ze mij dood willen hebben,' antwoordde Rayan zonder blikken of blozen. Geschrokken keek Issam hem aan. 'Hoe kun je daar zo koel onder blijven?' 'Die kneuzen krijgen mij echt niet.' 'Ze hebben niets meer te verliezen Rayan. Jij hebt ze alles ontnomen. Ze zullen er alles aan doen om hun wraak te nemen.' 'Dat weet ik.' 'Als je dat weet, hoe kun je dan zo koel blijven?' 'Omdat ze niet gaan slagen. We hebben Marwan weet je nog. Ik verwacht hem straks, met de hoop dat hij nieuws heeft.' Issam zuchtte diep. 'Ik hoop het maar. Ik hoop dat dit goed afloopt. Ik heb er namelijk helemaal geen goed gevoel bij.' Rayan bleef voor zich uit staren nadat Issam was vertrokken. Datzelfde gevoel speelde ook parten met hem. Later op dag zag hij Marwan. Ze troffen elkaar bij Rayan thuis. 'En?' vroeg Rayan ongeduldig. Nerveus begon Marwan te ijsberen. Het lijkbleke gezicht van Marwan beviel Rayan absoluut niet. 'Wat is er aan de hand?' Marwan slikte. 'Ze zijn heel wat van plan Rayan.' 'Zoals wat?' Nu begon Rayan ook ongerust te worden. 'Wat is er aan de hand Marwan?' Marwan ijsbeerde verder. 'Ze... Ze zijn van plan Dalila te ontvoeren en haar ergens ver hier vandaan te brengen.' 'Wat?' echode Rayan zwakjes. Alle kleur was uit zijn gezicht weg getrokken. 'Ga verder,' zei hij zachtjes. 'Ze zijn van plan haar mee te nemen, ver bij jou vandaan. Ze willen een valstrik voor je opzetten. Ze weten dat je alles zult doen om Dalila veilig te stellen, terwijl je hier dan mee bezig bent pakken ze je en vermoorden ze je.' Het nieuws over zichzelf kon Rayan gestolen worden, dat was niets dat hij niet al wist. Hij maakte zich druk om Dalila. 'En dit heeft Rediouan losgelaten? Hij weet toch dat Dalila jouw zusje is.' 'Hij heeft het mij ook niet verteld. Ik hoorde hem met Roger en Jordan praten.' 'Wat hebben ze dan wel aan je verteld?' 'Dat ze jou uit de weg willen ruimen. Rediouan is ook niet achterlijk. Hij weet dat ik nooit akkoord zou gaan om Dalila te laten ontvoeren. Ze hebben allemaal hun eigen agenda Rayan. Het zou mij niet verbazen als ze elkaar straks verraden. Roger en Jordan horen absoluut bij elkaar en Rediouan heeft zichzelf. Rediouan heeft ook tegenover mij laten blijken dat iedereen zijn eigen agenda heeft.' Rayan's ogen stonden op onweer. 'Ze krijgen haar nooit!' sprak hij fel. 'Ze zullen haar nooit krijgen!' 'Jordan is vastbesloten om zijn dochter bij jou vandaan te houden.' 'Hoe willen ze dat in vredesnaam doen? Dalila wordt vierentwintig uur per dag bewaakt.' 'Niet wanneer ze door de gangen van Ranislanski loopt. Rediouan heeft als taak om toe te grijpen. Voor hem is dit een hele plezierige regeling. Hij is er zich heel goed van bewust dat Dalila de waarheid kent.' 'Waar zijn ze van plan haar mee naar toe te nemen?' 'Dat weet ik niet. Ik weet wel dat ze het pakhuis als locatie willen gebruiken om jou naar toe te lokken. Dalila zal daar dan ook zijn. Het hele idee hierachter is dat jij ziet dat ze niet langer meer van jou is, maar bij hen hoort.' Rayan's hart ging als een razende tekeer. Niemand zou haar pijn doen zwoor hij zichzelf. 'Het pakhuis dus, waarom die locatie?' 'Omdat het daar allemaal begonnen is. Ze willen een valstrik voor jou opzetten. Ze weten zelf ook wel dat jij die locatie gaat bekijken.' Rayan knikte. Zijn ogen stonden moordlustig. 'Over mijn lijk.' Marwan wreef vermoeid door zijn haar. 'Dat is ook hun bedoeling.' 'En verder, wat nog meer?' vroeg Rayan. 'Ik ben niet zo verbaasd dat ze mij dood willen hebben. Het nieuws over Dalila komt ergens als een verassing, maar dan ook weer niet. Natuurlijk laat Jordan het niet hierbij. Maar verder, wat zijn ze verder nog meer van plan?' 'Meer weet ik niet. Ik heb een naar gevoel Rayan. Het gevoel dat iemand dit niet gaat overleven.' Rayan knikte langzaam. Marwan sprak zijn angst uit. 'Ik zal Remco en de rest gelijk de opdracht geven Dalila nog meer in de gaten te houden.' 'Nee, niet doen.' Rayan en Marwan keken op. Dalila kwam de kamer binnen gelopen. 'Dit is juist onze kans.' Beiden heren keken haar aan alsof ze gek was geworden. 'Onze kans, waar heb je het over?' vroeg Rayan ongelovig. 'Onze kans om hier voorgoed een eind aan te maken. Ik heb jullie gesprek gehoord. Als ze mij willen hebben kunnen ze mij krijgen ook.' Met open mond staarden Rayan en Marwan haar aan. 'Ben je wel helemaal goed bij je hoofd,' zei Rayan. Dalila glimlachte. 'Ik heb ze allemaal op een rijtje Ranislanski, maar dit is onze kans.' 'Waar heb je het allemaal over?' vroeg Marwan. 'Ze willen mij, waarom geven we ze dat gewoon niet?' 'Je moet duidelijke taal spreken, Blacky. We volgen je niet.' Dalila glimlachte breed. 'We gebruiken mij als lokaas.' Er viel even een stilte. 'Nee!' zeiden Rayan en Marwan toen tegelijk. Verontwaardigd keek Dalila ze aan. 'En waarom niet?' 'Geen sprake van,' zei Marwan. 'Het feestje gaat mooi niet door.' Dalila trok haar wenkbrauw op. 'Het is een goed plan. Ik laat mij als lokaas gebruiken en dan hebben we ze. We betrekken de politie erbij en dan krijgen we ze ook nog eens achter de tralies.'
'Nee!' Alle ogen waren op Rayan gericht. Woest keek hij Dalila aan. 'Dat gaan we niet doen.' 'Waarom niet?' Rayan greep haar bij de schouders vast. 'Omdat ik jouw leven niet op het spel ga zetten. Ik snijd liever mijn polsen door. Er komt niets van in.' 'Denk nu eens na...' 'Nee,' zei Rayan ruw. Zijn ogen spuwde vuur. 'Dat gaan we niet doen!' Hij schreeuwde. 'Rayan,' zei Dalila zachtjes. 'Dit is onze kans om hier een eind aan te maken.' Rayan schudde haar door elkaar. 'Ik ga je niet verliezen, hoor je me! Ik ga je leven niet op het spel zetten! Vraag dat dan ook niet van mij!' Dalila streelde teder zijn gezicht. 'Maar dat doe je ook helemaal niet. Dit is onze kans om ze eindelijk te grazen te nemen. Er kan niets mis gaan. Jordan gaat mij niets doen, hier ben ik van overtuigd.' 'Dat is waar,' zei Marwan. Rayan wierp hem een woest blik toe. 'Wij hebben de touwtjes in handen Rayan. Wij bepalen wat er gaat gebeuren, niet zij, maar wij. Dit is onze kans kanjer. We kunnen een eind maken aan deze hele nachtmerrie.' 'Het gaat zich allemaal in het pakhuis afspelen,' zei Rayan rustig. Even verscheen er iets van angst in Dalila's ogen, vervolgens een dappere blik. 'Dat maakt niet uit. Ik wil ook dat dit stopt,' zei ze wanhopig. 'Ik heb er nachtmerries van.' Geschrokken keek Rayan haar aan. 'Sinds het moment dat ik mij alles heb herinnerd slaap ik niet bepaald goed. Ik herinner me hoe vreselijk het was. Ik herinner me hoe bang ik voor Rediouan was. Hij heeft mij allerlei middeltjes toegediend, ik was zo bang.' Tranen stonden in haar ogen te lezen. Rayan nam haar in zijn armen. 'Schatje toch, waarom heb je dat niet eerder gezegd?' 'Ik wil niemand ongerust maken.' 'Maar je weet toch dat je met alles naar mij toe kunt komen?' 'Natuurlijk,' fluisterde Dalila. 'Ik wil dat dit stopt Rayan. Ik wil gewoon weer kunnen leven. Ik wil niet meer bang zijn. Deze nachtmerrie heeft nu lang genoeg geduurd. Laat me dit doen.' Rayan's ogen stonden gekweld. 'Weet je wel wat je van mij vraagt. Als jou iets zou overkomen zou ik het mezelf nooit vergeven.' 'Dat gaat niet gebeuren. Wij hebben dit in de hand en we gaan de touwtjes niet uit handen geven. Laat mij dit doen Rayan.' 'Je vraagt het onmogelijke van.' Met zijn handen omvatte hij haar gezicht. Zijn ogen stonden wanhopig. 'Ik ga het toch doen,' zei Dalila met een glimlach. 'Ik wil hier ook mijn bijdrage in hebben. Het is nu vier jaar geleden dat ik in deze nachtmerrie verzeild ben geraakt. Ik wil de beelden kwijt. Ik wil de beelden aan de inrichting kwijt Rayan. Het was er zo vreselijk. Ik wil het allemaal kwijt Rayan. Ze hebben mij ook iets ontnomen, mijn leven. Ik wil dat ook recht hebben gezet. Laat mij dit doen.' Rayan streelde haar gezicht. Haar woorden raakten hem tot in het diepst van zijn ziel. Het vrat aan hem, het maakte hem gek, dat ze zo heeft moeten lijden. Hoe hij het wende of keerde, begreep hij haar ook. Hij begreep waarom ze dit moest doen. Maar wat als het mis ging? Wat als haar iets zou overkomen? Niemand zou er dan nog zijn om hem tegen te houden. Niemand zou er dan nog zijn om Rayan Ranislanski tegen te houden de bruten te vermoorden. 'Ik ga het toch doen,' zei Dalila. 'We kunnen net zo goed een waterdicht plan hebben.' 'Mevrouw Dalila Yasrin, jij gaat mij op een dag tot waanzin brengen.' Met zijn voorhoofd leunde Rayan tegen haar aan. Dalila glimlachte. 'Nee hoor, ik put kracht uit jouw kracht, dat is alles.' Rayan's adem stokte. 'Ik heb het vanaf het begin geweten Dalila Yasrin, het leven met jou zal nooit meer hetzelfde zijn.' Dalila glimlachte breed. 'Nou dan. Laat me dit doen,' smeekte ze. Recht in de ogen keken ze elkaar aan. 'Als dit niet goed gaat...' Dalila legde een vinger op zijn lippen. 'Dit gaat wel goed aflopen.' Rayan sloot even zijn ogen. 'Ik ga je met mijn leven beschermen,' zei hij geëmotioneerd. Dalila kreeg tranen in haar ogen. 'Ik houd van je Rayan Ranislanski, nu meer dan ooit.' Rayan omhelsde haar, bang dat dit hun laatste omhelzing zou zijn. Wat kon hij doen om haar tegen te houden? Niets, helemaal niets. Deze wetenschap liet een machteloos gevoel door hem heen gaan. Ze had gelijk. Ze was van plan dit door te zetten, ze konden dan net zo goed een waterdicht plan hebben. 'Wanneer zijn ze van plan hun plan ten uitvoer te brengen?' vroeg Dalila aan Marwan. Marwan die zich al deze tijd stil had gehouden keek Dalila met een pijnlijke blik aan. 'We kunnen je dit niet laten doen, Blacky.' Dalila pakte zijn handen vast. 'Dat kunnen jullie wel. Ik ben een grote meid. Ik kan heel goed voor mezelf zorgen.' 'Natuurlijk kun je dat, maar wat als het mis gaat? Wat als...' 'We hebben niets aan 'als' Marwan. We moeten ervoor zorgen dat hier een eind aan komt. Ik ga dit hoe dan ook doorzetten.' Rayan en Marwan wisselden een blik. Ze kenden haar beiden goed genoeg om te weten dat ze het meende. Ze knikten op hetzelfde moment. Dalila glimlachte. 'Wanneer zijn ze van plan mij te ontvoeren?' vroeg ze vrolijk. 'Wat?' vroeg Yasmin zwakjes. Ze stond met grote ogen in de deuropening. Yasmin kwam de kamer binnen en werd van alles op de hoogte gebracht. Yasmin schudde na het verhaal wild met haar hoofd. 'Nee, dat ga je niet,' zei ze in paniek. 'Dat ga je niet doen!' Tranen verschenen in haar ogen. 'Stel dat het mis gaat. Stel dat...' Dalila omhelsde haar. 'Het gaat niet mis Yasmin. Het moet lukken, dat moet gewoon!' Ook Dalila kreeg tranen in haar ogen. 'Daarnaast heb ik deze twee super sterke mannen aan mijn zijde.' Door haar tranen heen glimlachte Yasmin naar haar. 'Dit is iets dat ik moet doen Yasmin. Ik moet het doen.' Dalila had een smekende blik in haar ogen. Langzaam knikte Yasmin. 'Ik ben zo bang,' zei ze zacht. 'Ik ook,' fluisterde Dalila. Ze omhelsden elkaar voor een tweede maal.