Like a child Deel1 #Voltooid

83

Wat vooraf ging...'Ik waardeer het echt wat je vandaag hebt gedaan Issam,' zei Rayan. 'Ik mag de dame wel. Ze heeft pit.' Rayan glimlachte. 'Dat heeft ze absoluut zeker. Wanneer kan ik weer een heel onaardige Issam verwachten?' vroeg Rayan toen. 'Dit van vandaag, van nu, ik kan me niet voorstellen dat het zo blijft. Wanneer ben je weer de Issam die dwars probeert te liggen?' De vraag was niet spottend bedoeld. De vraag was bedoeld om duidelijkheid te scheppen.Als je ze nu zo met elkaar zag zou je nooit vermoeden dat er heel wat tussen hen gaande was, zo natuurlijk leek hun omgang. Rayan was dolblij met dit moment, maar hij was ook realistisch genoeg te beseffen dat dit wellicht ook alleen maar een moment was. Wellicht was Issam morgen weer even vijandig. Hij hoopte van niet. Hij wilde dan ook heel graag weten waar hij aan toe was.De broers keken elkaar recht in de ogen aan, beiden denken aan het verleden. Aan de tijd waarin het wel vanzelfsprekend was dat ze elkaar steunde. Rayan wilde zo graag terug naar die tijd. Issam wist zich geen raad met de emoties die bezit van hem hadden genomen. Hoe hard hij het ook probeerde... Hij kon hem niet haten, hij kon zijn broer niet haten.'Ik weet het niet,' zei Issam na een lange stilte. 'Ik weet alleen...' Hij klapte dicht. 'Ga verder, wat weet je wel?' vroeg Rayan. 'Al die keren dat ik Dalila benaderde... Ik weet niet of ik het ook wel zou hebben doorgezet, maar jij hebt dat wel gedaan met Dounia. Ik hield van haar weet je, maar jij moest daar zo nodig tussen komen.' Het was de eerste keer in jaren dat Issam het zo open over het 'veraard' van Rayan had. Zijn stem klonk niet koel, maar eerder gekwetst.Het deed Rayan pijn. Blijkbaar was het nog niet tot Issam doorgedrongen dacht hij. Issam zag nog altijd niet in dat hij hem nooit had verraden. 'Ik heb Dounia nooit benaderd,' zei Rayan met nadruk in zijn stem. Maar hij wist dat hij zich de moeite kon besparen. Het was niet de eerste keer dat hij Issam duidelijk probeerde te maken dat hij zijn relatie met Dounia niet had gesaboteerd.Issam ging niet op zijn woorden in en liep naar de deur. 'Laat het me weten als jij mijn hulp nodig hebt.' Het volgende moment staarde Rayan naar een dichte deur. Gekweld sloot hij zijn ogen. Misschien had hij de situatie jaren terug met Dounia anders moeten aanpakken, maar hij was ten einde raad geweest. Voor zijn neus werd zijn broertje belazerd door de vrouw van wie hij had gehouden. Rayan had het niet kunnen aanzien. Issam had recht op de waarheid gehad. Hij had er recht op te weten dat Dounia niet oprecht was. Maar helaas dat door zijn pogingen dit voor elkaar te krijgen hij Issam daarmee kwijt was geraakt. Het enige goede dat hier uit was gekomen was dat Dounia nu uit Issam's leven was verdwenen.Starend uit het raam bedacht Rayan dat zijn goede bedoelingen niet werden gezien. Hij draaide zich om toen hij de deur open hoorde gaan. Het was Dalila. Zwijgend staarde ze elkaar aan. Het was Rayan die de stilte verbrak. 'Ik ga je niet wijsmaken dat Jordan en ik gezellig koffie hebben zitten drinken.' Dalila beet op haar lip. 'Dat weet ik. Wat hebben jullie wel tegen elkaar gezegd?' 'Ik zal er niet om heen draaien Dalila. Ik wil niet dat je contact met hem hebt.' Er volgde een geladen stilte.'De woorden zijn niet bedoeld om je mijn wil op te leggen,' ging Rayan verder. 'Ik wil dat je weet hoe ik er over denk. Mijn plannen zijn nu niet veranderd.' Haar onderlip trilde. 'En waar laat dat mij?' 'Hoe bedoel je?' 'Precies zoals ik dat vraag. Ik moet gewoon langs de zijlijn blijven staan en jou je gang laten gaan. Is dat wat je me nu zegt?' Rayan gaf geen antwoord.'Wat verwacht je van me Rayan?' vroeg ze op zachte toon. 'Ik wil niet dat je de illusie krijgt dat ik Jordan en Roger nu met rust laat.' Dalila liet zijn woorden bezinken. Dit wist ze toch al, maar waarom veroorzaakte zijn woorden haar toch een onbehaaglijk gevoel? Ze wist toch wat hij van plan was. Ze hoefde dus nu niet in schok te zijn.Ze wist dat hij zijn plannen zou doorzetten, maar ze had toch een klein beetje recht om hier een naar gevoel over te hebben? Het ging om haar vader. Ze verafschuwde het van zichzelf. Een klein beetje bloed verandert niks had ze aan Jamal gezegd, blijkbaar wel. Sinds ze er achter was gekomen dat Jordan Schot haar vader was, was ze milder ten opzichte van hem gestemd. Natuurlijk, ze was niet vergeten wat hij allemaal had gedaan, maar de diepe razernij die ze hiervoor voor hem had gevoeld was niet meer zo hevig. Een beetje bloed veranderde blijkbaar wél iets.'Ik haat de man Dalila,' zei Rayan. 'Dat weet ik. Ik weet dat je hem haat. Maar hoe zit het met mij? Heb ik nog iets te zeggen?' 'Wat probeer je me duidelijk te maken?' vroeg Rayan. 'Ik weet het niet precies, maar... Het is mijn vader.' Hij had de woorden niet uit haar mond willen horen. Het maakte het namelijk net nog iets echter, het maakte het net nog iets moeilijker.'Mijn gevoelens voor hem zijn hierdoor niet veranderd Dalila. Je kent mijn bedoelingen.' 'Maakt het nog iets uit wat ik daarvan vindt?' Rayan keek haar recht in de ogen aan. 'Niemand kan me van gedachten doen veranderen, zelfs jij niet.' Het laatste werd met extra nadruk gezegd, maar met alle voorzichtigheid.