Like a child Deel1 #Voltooid

127

Wat vooraf ging...In stilte gesnoten ze van elkaars nabijheid. Zijn sterke armen gaven haar een veilig gevoel. Het intieme moment werd door beiden gekoesterd en zou nooit vergeten worden. Konden ze dit moment maar voor eeuwig vasthouden. Kon de wereld maar altijd zo mooi zijn. 'Vandaag gaan we er voorgoed een eind aan maken.' Dalila keek Rayan met een glimlach aan. Hij drukte haar tegen zich aan. 'Provoceer ze niet. Houd je rustig en laat vooral niet blijken dat je van hun plan op de hoogte bent.' Rayan noemde het rijtje voor de zoveelste keer op.'Begrepen baas,' grinnikte Dalila. Een pijnlijke blik verscheen in zijn ogen. 'Ik vind dit zo moeilijk, om jou dit te laten doen.' Er verscheen een zachte blik in Dalila's ogen. 'Dat weet ik, maar je laat me dit doen omdat je weet dat ik het nodig heb. Je handelt in mijn voordeel. Ik houd waanzinnig veel van je Rayan Ranislanski.' Rayan drukte haar tegen zich aan. 'De gevoelens zijn geheel wederzijds schoonheid,' zei hij met schorre stem. Ze deelden een tedere kus. Bij de deur bleef Dalila even staan en blies hem een kushand toe, toen was ze weg.Rayan sloeg met zijn vuist tegen de muur. Hij stuurde haar, de vrouw die alles voor hem betekende, het leeuwenhok in. Paniek overviel hem. Hij moest haar terug roepen. Haar woorden gingen echter door zijn hoofd. Je laat me dit doen omdat je weet dat ik het nodig heb. Rustig worden Ranislanski. Je zult een helder hoofd hard nodig hebben. Straks, wanneer de bom zal losbarsten zul je al je krachten nodig hebben.In de hal, kwam zoals Dalila had verwacht, Rediouan tegen. Hij glimlachte naar haar. Wat een engerd dacht Dalila. In gedachten schudde ze haar hoofd. Let the show begin. 'Hoi, hoe gaat het?' Ze was trots op zichzelf. Dat klonk oprecht vrolijk. Rediouan's glimlach werd nog breder. Dit ging nog gemakkelijker dan hij had gedacht. 'Uitstekend, hoe is het met jou?' 'Ik heb absoluut niets te klagen.' 'Dat is mooi. Ik had een vraagje.' 'Vraag maar raak,' zei Dalila gespeeld vrolijk.'Ik heb van Rayan begrepen dat je een zeer creatief brein hebt.' Dalila glimlachte, dit keer was het een oprechte glimlach omdat Rayan in al deze leugens en ellende, echt was. De gedachte aan hem gaf haar kracht.'Die neef van je heeft de gave de dingen te overdrijven, maar ga verder.' Rediouan knipoogde. 'Ik denk het niet. Ik zou heel graag willen dat je een locatie met me ging bekijken. We willen namelijk binnenkort een personeelfeest houden. We hebben een locatie op het oog, maar er moet nog het één en ander aan gebeuren, en hier hebben we jou in nodig.' Dalila glimlachte gemaakt.'Jullie hebben mijn hulp nodig?' 'Wanhopig,' zei Rediouan. Wat uitgekookt dacht Dalila. Als ze niet beter had geweten zou ze hier met open ogen in zijn gelopen. 'Ik doe het graag,' zei Dalila. 'Wanneer wilde je de locatie gaan bekijken?' 'Ehh, heb je nu tijd?' Gelukkig dacht Dalila. Marwan had de details goed. Rediouan had geweten dat ze vandaag bij Rayan zou zijn, dus had hij alle voorbereidingen getroffen.'Vandaag is perfect,' zei Dalila. Perfect om ervoor te zorgen dat je dan eindelijk je verdiende loon kreeg dacht ze er achteraan.Rediouan moest een vreugdedansje onderdrukken. Na vandaag zou hij zich nooit meer zorgen hoeven maken om Dalila Yasrin. Vandaag zou ook eindelijk de dag zijn dat hij dan eindelijk met zijn neef zou afrekenen. Al met al zou het een zeer geslaagde dag worden. Rediouan glimlachte voldaan en keek Dalila aan. 'Zullen we?' Dalila glimlachte. 'Ik ben reuze benieuwd.' Haar hart bonkte in haar keel. Nu zou het beginnen.'En?' vroeg Rayan. Hij had Marwan aan de lijn. Hij was Rediouan gevolgd om er zeker van te zijn dat ze ook naar het pakhuis gingen.'Dalila en Rediouan zijn zojuist uitgestapt.' 'Hoe is de omgeving daar?' 'Net zoals verlaten als een paar jaar terug. Geen hond te bekennen. Nu is het wachten op het moment dat ze contact met je opnemen.' 'Ik kan niet wachten,' zei Rayan met een gevaarlijk ondertoon in zijn stem. Hij ronde het gesprek met Marwan af en wende zich tot rechercheur Alexander Maarsen.Rayan had altijd gewild dat de broers beroofd en alleen zouden achterblijven. En wat was beter dan wanneer de broers dit achter de tralies zouden moeten doen? Een heerlijke straf dacht Rayan. Een verdiende straf. Dit was voor het eerst in jaren dat hij de politie had benaderd. Als hij eerlijk was moet hij toegeven dat hij ze er ook dit keer buiten had willen houden, maar deze manier versnelde de zaken alleen maar. De politie zou met eigen ogen zien dat zijn beschuldigen over de broers klopten. Er zou uiteraard een heel proces moeten komen, maar op het moment dat de politie getuigen zou zijn had hij ze, dan kon hij zijn wraak eindelijk voltooien. Hij had ze hun geliefde bedrijf ontnomen, nu nog hun leven. Pas dan zou hij tevreden zijn, niet eerder. Hij zou pas tevreden zijn op het moment dat hij ze volledig had vernietigd.'En?' vroeg Alexander, een sympathieke man die al jaren in het vak zat. 'We wachten af totdat ze contact met me opnemen.' Alexander knikte. 'Ik heb de kranten gevolgd jongen en van wat ik heb kunnen lezen kan ik afleiden dat dit al jaren aan de gang is. Waarom heb je niet eerder contact met ons opgenomen?' Rayan trok zijn wenkbrauw op.'Ik ren niet met het eerste kleine probleem dat ik heb naar de politie.' Verbaasd keek Alexander hem aan. O zeker dacht hij, ik heb te maken met de grote Rayan Ranislanski. 'Jij noemt dit klein?' 'Het is in de jaren door erger geworden. Bovendien had het geen enkele zin om contact met jullie op te nemen?' 'En waarom is dat?' 'Het rechtssysteem werkt volgens feiten, niet volgens emoties. Er was geen enkel bewijs waardoor ik mijn verhaal kon onderbouwen.' In stilte had Alexander veel bewondering voor deze jongeman die voor zijn dierbaren vocht.'Na het verhaal van Antonio Santos hebben we contact met de broers opgenomen,' zei Alexander. 'Ze hebben de arme man aan miljoenen opgelicht. De broers hebben het hele verhaal zoals verwacht uiteraard ontkend. Er zijn alleen genoeg bewijzen die het tegendeel bewijzen. Het is nog iets dat we in de zaak tegen ze kunnen gebruiken.' Rayan knikte. Hoe langer het lijstje, hoe beter dacht hij.