Like a child Deel1 #Voltooid

92

Wat vooraf ging...'Weet je, laat maar. Als je er zolang over moet nadenken is het antwoord mij wel duidelijk.' Ze stormde toen de kamer uit. In haar ogen was zijn stilzwijgen een bevestiging. Een bevestiging dat zijn wraak wél belangrijker was dan zij. Was ze hier niet altijd bang voor geweest? Was ze er niet altijd bang voor geweest dat dit tussen hun in zou komen? Blijkbaar was haar angst niet ongegrond geweest. Intuïtief had ze de dingen heel goed aangevoeld.Het drong nog niet helemaal tot hem door. Hij stond nog altijd op dezelfde plek en staarde voor zich uit. Het koste hem even om te beseffen dat ze niet meer in de kamer was. Haar woorden drongen op dat moment tot hem door. Vertel me eens Rayan, wat is belangrijker voor jou, ik of je wraak? Er ontstond een diepe razernij in zijn binnenste. Waar haalde ze het lef vandaan hem die vraag te stellen!Met krachtige passen ging hij naar boven. In zijn kamer haalde hij een zwembroek tevoorschijn en ging richting het zwembad. Hij zwom een paar baantjes, als een bezetene. Het was alleen jammer dat dit niks aan zijn frustratie deed. Na een tijdje was zijn lichaam uitgeput, maar zijn geest niet.Hij klom het zwembad uit en droogde zichzelf af. De woede ging als een hete massa door zijn aderen. Als iemand hem nu zou zien zou deze persoon het niet wagen bij hem in de buurt te komen. Vertel me eens Rayan, wat is belangrijker voor jou, ik of je wraak? De woorden gingen nogmaals door hem heen toen hij onder de douche stond. De kleine feeks! Hij kleedde zich aan en begon onrustig heen en weer te lopen. Vond ze het leuk hem zo te kwellen? Hij voelde zich in zijn eer gekrent. Hoe voelde zich in zijn liefde voor haar gekrent. Wat hij belangrijker vond... Het lef alleen om hem die vraag te stellen! Hoe kwam ze erbij! Het was te belachelijk voor woorden! Woedend sloeg hij met zijn vuist tegen de muur. Hij voelde niks. Het straaltje bloed dat over zijn knokkels liep vertelde hem echter dat hij zich had verwond. Vloekend waste hij zijn hand en deed hier een pleister op. Als hij... De stoom kwam bijna uit zijn oren. Hij was werkelijk helemaal uit zijn doen. De motieven van Rayan Ranislanski werden in twijfel genomen. Zijn liefde voor Dalila Yasrin werd in twijfel genomen. Er bestond geen grotere belediging. Hoe durft ze? dacht hij. Hoe durft ze zijn gevoelens zo te bespotten, om deze zozeer in twijfel te nemen? Had ze dan niet door dat hij gek zou worden als haar iets overkwam? Had ze dan niet door dat hij het zichzelf nooit zou vergeven als Jordan haar kwetste? Had ze niet door dat hij mogelijk zijn verstand zou verliezen als ze bij hem wegging?De woede vrat hem van binnen langzaam op. Hij balde zijn handen tot vuisten en kwam in beweging. Er was geen geduld meer in het spel. Wel woede, wel angst, wel wilde hartstocht en passie. Er was geen ruimte om dit rustig aan te pakken. De gevoelens die door hem heen gingen waren ook alles behalve rustig.Met vastberaden stappen beende hij naar haar slaapkamer. De deur werd met een knal open gemaakt. Even bleef hij in de deuropening staan. Ze sliep al. Hij stapte toen verblind door woede en angst naar haar toe en trok het dekbed van haar af. Geschrokken keek ze hem in de ogen aan. Zonder iets te zeggen legde hij zijn handen om haar middel en pakte haar op. 'Ww...Wat doe je?' stotterde ze. Ze was schaars aangekleed, dit deed zijn bloeddruk geen goed. Hij had opeens moeite met ademhalen. Zijn blik gleed van top tot teen over haar heen. Zijn mond werd kurkdroog. Ze kreeg het warm door zijn blik. 'Wat is er?' wist ze met moeite uit te brengen. Hij kon niet meer helder nadenken. Hij keek in haar ogen en was verloren.Hij sloeg zijn arm om haar middel heen en trok haar dicht tegen zich aan. Het volgende moment kuste hij haar alsof zijn leven ervan af hing. In die kus legde hij zijn ziel voor haar open. In die kus stelde hij zich kwetsbaar op. Dalila voelde de tranen achter haar oogleden branden. Het duurde niet lang voordat ze hem met dezelfde vuur terug kuste.Het werd hem bijna te machtig toen hij merkte dat ze op zijn kus reageerde. Hij hield haar als een wanhopige tegen zich aan, bang dat ze zich zou bedenken en zich zou terug trekken. Zijn lippen scheurde koortsig tegen de hare. Allemaal remmingen werden overboord gegooid. Het was een kus die niemand uit de weg kon.Langzaam lieten ze elkaar los. Strelend ging zijn hand over haar gezicht. 'Is dit antwoord op je vraag?' De woeste blik verscheen weer in zijn ogen. De blik stond in tegenstrijd met de tedere manier waarop hij haar gezicht streelde.Wat vooraf ging...Langzaam lieten ze elkaar los. Strelend ging zijn hand over haar gezicht. 'Is dit antwoord op je vraag?' De woeste blik verscheen weer in zijn ogen. De blik stond in tegenstrijd met de tedere manier waarop hij haar gezicht streelde.'Is dit antwoord op je vraag?' herhaalde hij. 'Weet je nu genoeg?' Zijn blik stond woest. 'Zul je nog ooit het lef hebben mij die vraag te stellen?' Ze sloeg tegen zijn borstkast. 'Wat wil je nu van me horen Rayan?' 'Ik wil het uit jouw mond horen. Wat denk je dat belangrijker voor me is? Wat denk je zelf?' 'Dat weet ik niet, daarom vroeg ik het jou,' antwoordde ze zacht. Zijn blik stond op onweer. Met een ruk trok hij haar tegen zich aan.'Kijk me aan en ga op zoek naar dat antwoord. Kijk me aan en vertel me wat ik volgens jou belangrijker vindt.' Haar antwoord liet op zich wachten.'Twijfel je daar echt aan?' Zijn stem klonk gekwetst. 'Twijfel je of ik van je houdt?' Tranen verschenen in haar ogen. 'Nee, dat doe ik niet. Ik weet alleen niet...' Hij legde een vinger op haar lippen. 'Nee, zeg het niet. Spreek de pijnlijke woorden niet uit. Beledig mijn liefde voor jou niet nog meer dan je al hebt gedaan.' Hij draaide zich om en liep naar de deur. Daar aangekomen draaide hij zich weer om. Vuur stond in zijn ogen te lezen. 'Nee, ik loop niet weg, dat doe ik nooit, ook nu niet. Verdomme Dalila, wat denk je dat belangrijker is! Waarom kun je gewoon niet zien dat jij dat bent, dat jij het belangrijkste bent!' Hij trok haar ruw tegen zich aan. Zijn kus was wild en hartstochtelijk. Dalila kon er geen weerstand aan bieden, ze kon geen weerstand aan hem bieden. Niet wanneer hij haar met die gekwelde ogen aankeek. Niet wanneer hij zo oprecht was.Hij liet zich samen met haar op het bed vallen. Zijn lippen dwaalden naar haar hals af. Ze sloot haar ogen en genoot van zijn lippen op haar huid. Zijn hand ging strelend over haar platte buik. Dalila hield haar adem in. Voor denken was geen plek meer, wel voelen.Waren ze geen vreemd stelletje bij elkaar? Net nog hadden ze een knallende ruzie, nu besprongen ze elkaar bijna, overweldigd door hun eigen hartstocht. Het waren veel dingen die het hun moeilijk maakte, ze het maakte het vooral zich moeilijk, maar het waren wel twee personen die oneindig veel van elkaar hielden.Ze waren in de ban van hun eigen hartstocht. Deze schakelde het denkvermogen voorlopig uit. Hoe meer hun relatie vorderde hoe intenser en intiemer de aanrakingen werden. Het begon altijd met slechts een kus, maar alleen een kus was op een gegeven moment niet meer genoeg geweest. Het verlangen naar elkaar groeide. En dat gold ook voor het verlangen om elkaar steeds intiemer aan te raken.Zijn hand ging in zijn zoektocht omhoog en streelde één van haar borsten. De aanraking bezorgde haar een elektrische schok. Een prettige schok moest ze toegeven. Haar ogen gingen open. Ze keek in zijn hongerige ogen en kreeg het helemaal warm. Hij drukte haar tegen zich aan en boog zijn hoofd. Ze opende haar mond en gaf zijn tong de vrije toegang. Zijn hand streelde haar andere borst. Ademhalen ging opeens een stuk moeilijker.'Ik verlang naar je,' zei hij schor. 'In mijn gedachte kleed ik je helemaal uit en bedrijf ik keer op keer de liefde met je. Ik...' Gekweld sloot hij zijn ogen en opende deze weer. 'Je maakt me gek.' Hij omvatte haar gezicht en kuste haar weer. Hij drukte vervolgens een regen van kusjes op haar gezicht. 'Ik verlies mijn hoofd straks nog...' Met zijn duim streek hij over haar onderlip. Dalila hief haar hand op en streelde zijn gezicht. Zijn ogen stonden minder woest. Hier stond nu verlangen in te lezen. Hij ging rechtop zitten en trok haar tegen zich aan.'Als ik nu niet stop zal ik dat straks niet meer kunnen.' Ze sperde haar ogen wijd open en gaf toen een kneepje in zijn hand. Had hij niet altijd gezegd dat hij haar welzijn op de eerste plek zou zetten?'Ik was dit niet van plan weet je. Ik was niet van plan hier binnen te komen en al mijn gezonde verstand te verliezen. Volgens jou hebben wij Ranislanski mannen hier af en toe gebrek aan.' Er verscheen een kleine glimlach op haar gezicht. 'Kijk me aan Dalila. Ik wil dat je me in de ogen aankijkt wanneer ik dit zeg.' Hij legde zijn handen op haar schouders.