Like a child Deel1 #Voltooid

Naamloos deel 23

Wat vooraf ging... De jongeste man was er het meest op gebrand Rayan het leven zuur te maken. Hij wilde alles wat hij had, maar het liefst wilde hij Rayan uit de weg hebben. Ze had er zoveel plezier in. Het deed haar zo goed frisse lucht in te ademen. Ze merkte dat ze het fijn vond dat Yasmin altijd met haar meeging. Ze zeiden niet veel, maar haar aanwezigheid gaf iets extra's. Hierdoor voelde ze zich een stuk minder eenzaam. En hij... Nou ja, hij werkte nog altijd even hard. Ze wist echter dat hij zich van elke stap die ze nam bewust was. Ze was laatst onredelijk geweest door hem al die beschuldigingen naar het hoofd te smijten. Hij had gelijk: dit was geen spelletje. Ze wisten niet met wie ze precies te maken hadden en zolang dit het geval was, konden ze beter oppassen. Yasmin keek naar Dalila. Ze was blij voor haar. Ze was blij haar ogen zo te zien stralen. Yasmin raakte steeds meer op haar gesteld. Ze wist dat Dalila haar niet vertrouwde, maar het was een troost dat Dalila liet blijken dat ze haar gezelschap op prijs stelde. Yasmin wilde helpen. Ze wilde er voor haar zijn. Het liefst nam ze een deel van haar zorgen weg. Het werd haar steeds vaker duidelijk dat Dalila een slachtoffer was. Ze was het slachtoffer in dit machtspelletje. Een machtspelletje die op haar broer was gericht. Ook de volgende dag liet Dalila de kans niet aan zich voorbij gaan naar buiten te gaan, dit keer ging Yasmin niet mee. Ze was druk bezig en Dalila wilde haar niet storen. Dalila voelde gelijk een heel verschil zonder de aanwezigheid van Yasmin. Ze haalde diep adem en keek om zich heen. Net zoals altijd was Remco mee. Ze vond het een aardige man, maar zijn aanwezigheid herinnerde haar er alleen maar aan dat ze niet vrij was. Ze voelde zich een gevangen, ondanks het feit dat ze nu wel buiten was. Al was het maar voor één keer, ze wilde weten wat het was om weer vrij te zijn. Haar blik ging naar Remco die op dat moment werd gebeld. Zou ze het doen? Zou ze er tussenuit knijpen? Ze keek nogmaals zijn richting op en maakte zich toen snel uit de voeren. De adrenaline schoot door haar lijf. Ze wilde het zien. Ze wilde haar oude huis zien. Het huis dat ze ooit als haar thuis had beschouwd, ze wilde het zien. Ze gaf zichzelf niet de kans er nog verder over na te denken en ging er naar toe. Ze wist niet zo goed wat ze hiermee wilde bereiken, ze wist alleen dat ze iets uit haar verleden wilde terug zien. Een halfuur later was ze op haar plek van bestemming. Van een afstandje keek ze toe. Ze kon niet verder, en als ze heel eerlijk was, wilde ze ook niet verder. Dat huis... Ze verdrong haar tranen. Daar had ze haar jeugd door gebracht. En dat was dezelfde plek waar ze haar waren komen halen. Ze herinnerde zich de paniekaanvallen die ze had gehad, maar dat betekende toch niet dat ik gek ben had ze nog gedacht. Haar ouders konden er toch niet echt van overtuigd zijn dat ze gek was, maar dat waren ze wel. Ze waren er wel van overtuigd geweest dat ze in een inrichting thuis hoorde. De herinneringen deden pijn. Het was geen goed idee hier terug te komen, niet nu. Ze kon ze nog niet confronteren, niet omdat ze niet wilde of durfde, de tijd was er nog niet rijp voor. Ze moest nog even wachten. Rayan had gelijk, zolang ze niet wisten met zie ze precies te maken hadden was het beter dat zij zich op de achtergrond hield, hoe moeilijk ze dit ook vond. Ze wilde net weggaan toen ze van achteren werd gegrepen. Ze wilde het op het gillen zetten toen er een hand over haar mond werd gelegd. 'Vervoer je niet,' klonk een zware, akelige stem. Ze voelde de angst door haar heen schieten. Werd ze nu echt midden op de dag aangevallen? Was dat echt wat er gebeurde? Ze sloot haar ogen en probeerde zichzelf in bedwang te krijgen, maar ze was bang. Ze wist dat deze persoon geen goede bedoelingen met haar had. En voor het eerst drong het écht tot haar door dat ze waarschijnlijk over informatie beschikte die effect op veel levens zou hebben. Informatie die zij, wie ze ook waren, ten koste van alles verborgen wilde houden. Ook ten koste van haar... Ze voelde zich misselijk worden. Blijf erbij sprak zichzelf toe. Dit is niet het moment om in paniek te raken, dat doe je straks maar. Nu heb je er simpelweg de tijd niet voor! 'Doe een stapje naar achteren, goed zo, en nu nog één.' Wat gaat hij met me doen vroeg ze zich af. Ze betreurde haar besluit om er vandoor te gaan ten zeerst. 'Wie ben jij?' vroeg ze tot haar eigen verbazing met vaste stem. De man lachte. 'Dat zul je nog wel merken.' 'Hier kom je niet mee weg. Je kunt me echt niet zomaar meenemen. Het is maar een kwestie van tijd of iemand ziet je.' 'Zie jij iemand om je heen?' Snel nam ze haar omgeving in zich op. Hij had gelijk... Er was geen hond te bekennen. Blijf erbij zei ze nogmaals tegen zichzelf. Ze had niet gedacht ooit nog eens te willen dat ze gewoon thuis zat, veilig... Thuis dacht ze. Dat was nu inderdaad tijdelijk haar thuis. Ze wist niet wat ze met haar wilde doen, maar ze wist ook dat ze zichzelf niet zo snel gewonnen zou geven. Ze zou terug vechten! 'En wat dan? Wat ga je met me doen?' 'Dat merk je nog wel.' Ze moest tijd rekken. 'Waarom vertel je me dat nu gewoon niet?' Hij lachte. 'Heel slim, maar daar trap ik niet.' Het was het proberen waard dacht ze. Wat nu? Ze kon onmogelijke aan zijn stevige greep ontsnappen. Ze zag het niet aankomen. Het ging allemaal zo snel, het ene moment had hij haar nog stevig vast, en het andere moment ging hij er vandoor. Verwilderd keek ze om zich heen. Wat had zijn aandacht getrokken? Op dat moment zag ze hem. Van een afstandje kon ze al zien dat hij woedend was. 'Naar de auto, nu,' beval hij haar, en ging achter de man aan. Met knikkende knieën liep ze naar de auto en ging hierin zitten. Een paar minuten later voegde hij zich bij haar. Zij onthield zich van enig commentaar. Haar blik ging naar zijn witte knokkels. Onderdrukte woede dacht ze. Ze wist zelf ook dat ze het goed had verknald. Ze wist zelf ook dat het geen goede actie van haar was geweest. Het leek er alleen niet op dat hij dat nu wilde horen. In gespannen stilte werd de rit naar huis afgelegd.