ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၁၂၉ (စစ်ချီခြင်း)

[ဘာလို့ ချူရှိန့်အတွက် စိတ်လှုပ်ရှားနေတာလဲ]

"ခေါင်းတလားတွေ၊ ဟုတ်လား"

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့က ထိုစကားကိုကြားတော့ ပြုံးလိုက်ကာ မှတ်ချက်ဆိုလာ၏။

"တကယ်ကို ထောင့်စေ့အောင်တွေးတတ်တာပဲ ။ ကိုယ့်အသုဘအတွက် ကိုယ် ကြိုတင်ပြင်ဆင်ထားရတယ်လို့"

ချူယွမ်ကတော့ မျက်နှာမဲ့နေသည်။ ထို့နောက် မာလျို့အား မေးလိုက်၏။

"ခေါင်းတလားတွေပဲလား"

မာလျို့က ခေါင်းညိတ်လိုက်သည်။

"ဟုတ်မှန်ကြောင်းပါဘုရား ၊ နေ့ရောညပါ ခေါင်းတလားတွေချည်း လုပ်ခဲ့ရတာပါ။ ကျွန်တော်မျိုး ထွက်လာတဲ့အချိန်တုန်းကတောင် ကျွန်းပေါ်မှာ ခေါင်းတလားတွေ ရာချီပြီး ပုံအောနေပါပြီ။ ဘာအတွက် အသုံးပြုမယ်ဆိုတာကိုလည်း မသိခဲ့ရပါဘူး၊ ဟိုမှာရှိတဲ့လူတွေက တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် စကားလည်းမပြောကြဘူးဘုရား"

"မင်း ပင်လယ်ပြင်ဘက်ထွက်သွားတဲ့အချိန်ကစပြီး အခုချိန်ထိ ဖြစ်ခဲ့သမျှကိစ္စတွေအကုန် ကိုယ်တော့်ကို လျှောက်တင်စမ်း။ စစ်ပွဲအတွက် အကျိုးအမြတ်ရှိတဲ့ အချက်အလက်ပါလာရင် တိုင်းသူပြည်သားတွေကို အကြမ်းဖက်နည်းနဲ့ ခြိမ်းခြောက်ခဲ့တဲ့ မင်းရဲ့ပြစ်ဒဏ်ကို ကင်းလွတ်ခွင့်ပေးမယ် "

"မှန်ပါ့ဘုရား"

မာလျို့က တံတွေးမျိုချလိုက်ကာ အနိုင်နိုင်ဖြေဆိုလာ၏။ အနည်းငယ်လည်း ကြောက်ရွံ့တုန်လှုပ်နေဟန်ရသည်။ တစ်ကြိမ်တစ်ခါ သေဖူးပြီးသားဖြစ်သောကြောင့် ဒုတိယအကြိမ် ထပ်မသေချင်တော့။

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့က ထိုင်ခုံတစ်ခုံ ယူလာပြီး ချူယွမ်၏အနောက်ဘက်တွင် ချပေးလိုက်ကာ ထိုင်ခိုင်းလိုက်စေ၏။

အဘိုးမုချီက ထိုအခြင်းအရာကိုမြင်တော့ သွမ့်ယောင်ကို တံတောင်ဖြင့်လှမ်းတွတ်လိုက်သည်။

တွေ့လား၊ တွေ့လား။ နောင်တစ်ချိန် ဇနီးလေးတစ်ယောက်ရလာရင် အဲ့လိုဂရုစိုက်ပေး ယုယပေးရမှာနော်။

မာလျို့က မင်တီ့ဇာတိသားဖြစ်ကာ ကုန်သည်လှေများနှင့်အတူလိုက်ပါပြီး နန်ယန်သို့ ကူးသန်းရောင်းဝယ်မှုပြုခဲ့ဖူး၏။ သို့သော် ဆတ်ဆတ်ထိမခံသော အကျင့်စရိုက်ကြောင့် သင်္ဘောသားခေါင်းဆောင်နှင့် အချေအတင်စကားများကြလေရာ ကျွန်းတစ်ကျွန်းပေါ် စွန့်ပစ်ခြင်းခံလိုက်ရသည်။ ဒေသခံများ၏ ပြောစကားလည်း နားမလည် ၊ သုံးစရာရွှေငွေလည်းမရှိ၊ ကံကောင်းထောက်မ၍ လက်သမားအတတ် တတ်နေသေးလေရာ ငတ်တော့မသေခဲ့ပေ။ တစ်နှစ်လောက်ကြာတော့ လမ်းစရိတ်စုမိဆောင်းမိရှိလာပြီး မွေးရပ်မြေသို့ လှေငှားကာ ပြန်လာမည်အလုပ် ၊ လက်သမားများအားအလိုရှိနေသော ရှင်းကျိုးမှသင်္ဘောကြီးတစ်စင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ထို့အပြင် အခကြေးငွေလည်း အတော်လေးများသဖြင့် ချက်ချင်းပင် စိတ်ဝင်စားသွားကာ ထိုသင်္ဘောနှင့်အတူ လိုက်ပါသွားခဲ့သည်။ သို့သော် ထင်မှတ်မထားသည်မှာ ထိုကျွန်းပေါ်ရောက်သွားတော့ သူ လုပ်ရသောအလုပ်မှာ ခေါင်းတလားများသာ ဖြစ်နေခဲ့သည်။