ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၈၉ (ထျဲန်းချန်ရှားဆိုတာ ဘာလဲ)

[ဧကရီမိဖုရား ဇာတာခွင်]

ဒီတစ်ကြိမ်မှာတော့ ချူယွမ်တစ်ယောက် အတော်လေး နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေခဲ့သည်။ ရေတွက်လို့မမီနိုင်သော အိပ်မက်စက်ဝန်းများ မက်တစ်ခါ ရပ်တစ်လှည့်နှင့် နောက်တစ်နေ့မိုးသောက်တော့မှ နိုးထလာ၏။

လေသာဆောင်ဘက်တွင် ပင်လယ်လေက တစ်ချက်တစ်ချက် အရှိန်ပြင်းစွာ တိုက်ခတ်လာသည်။ တောက်ပသော နေခြည်နွေးနွေးက လောကဓာတ်တစ်ခွင်အား လှပစွာ ဖြန့်ကျက်နေသည်။

ကျိုချက်ပြီးသား ဆေးရည်ကို ရေစစ်ဖြင့်သေချာစစ်ပြီးသည့်နောက် သွမ့်ပိုင်ယွဲ့လည်း ဆေးရည်ပန်းကန်ကိုယူကာ ချူယွမ်အခန်းထဲ ဝင်လာလိုက်၏။ သို့သော် အခန်းထဲဝယ် ရှစ်ဇီကုန်းကုန်းတစ်ယောက်တည်းသာ ရှိနေသည်။

ရှစ်ဇီက သွမ့်ပိုင်ယွဲ့အား ပြုံးပြလာကာ -

"အရှင်မင်းမြတ်က စောနလေးကတင် အပြင်ထွက်သွားလိုက်တာပါ ဝမ်ရယ်......"

"အပြင်ထွက်သွားတယ်တဲ့လား"

ထိုစကားကိုကြားတော့ သွမ့်ပိုင်ယွဲ့ မျက်နှာမဲ့သွားသည်။

"အအေးမိတာ မပျောက်သေးဘဲနဲ့ ဘာလို့ အပြင်ထွက်သွားရတာလဲ"

"ဝမ်ရယ်ကို လျှောက်တင်ပါတယ်၊ အရှင်မင်းမြတ်က မနက်စာ သွားသုံးဆောင်မလို့ပါတဲ့။အရှင့်နောက်တော်ပါး ဘယ်သူမှ လိုက်မသွားခိုင်းဖို့လည်း သေချာမှာသွားပါသေးတယ်။အရှင်မင်းမြတ် တစ်ပါးတည်း ဈေးထဲ သွားလည်ချင်တယ်တဲ့"

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့က ခေါင်းတခါခါလုပ်ကာ ဆေးရည်ပန်းကန်ကိုချလိုက်ပြီး ချူယွမ်နောက်လိုက်သွားတော့သည်။

****

ချူယွမ်က မီဆွာခေါက်ဆွဲပြုတ်ဆိုင်၌ ထိုင်နေလျက်ရှိကာ ဇွန်းဖြင့် ပန်းကန်ထဲ မွှေနှောက်နေဆဲဖြစ်သည်။

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့က ချူယွမ်အနား ဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

ချူယွမ်က သွမ့်ပိုင်ယွဲ့ဘက် တစ်ချက်လှည့်ကြည့်လိုက်ကာ -

"မင်း ဘာလာလုပ်တာလဲ"

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့တကယ် စဉ်းစားရကျပ်နေပြီဖြစ်သည်။