ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၈၀ (ရှင်းကျိုးကျွန်း)

[သူများထက် သာလွန်တယ်လို့ ပြောရစတမ်းဆို အခုလက်ရှိ ဧကရာဇ်ကမှ သူများတကာထက် အသာလွန်ဆုံး]

"ရှင်းကျိုး?"

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့ ဤနေရာကို မကြားဖူးပါချေ။

"ကျွန်းပျက်ကြီးတစ်ခုပဲ၊ နန်ဟိုင် ရေပိုင်နက်ထဲမှာပဲရှိတာ"

နယ်မြေကျွမ်းသော စစ်ကုန်းလွီ့က ဖြည့်စွက်ရှင်းပြလာ၏။

"ကျွန်းပျက်ကြီးဆိုပေမယ့် အရမ်းလှတဲ့ရှုမျှော်ခင်းတွေ အများကြီးရှိတယ်။ တံငါလှေတွေက မုန်တိုင်းကိုရှောင်ကြရင်း အမှတ်မထင်တွေ့မိသွားတဲ့ ကျွန်းတစ်ခုပါပဲ။ ညညဆိုရင် နဂါးငွေ့တန်းကိုပါ ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရတဲ့အထိကို လှတယ်လို့ပြောကြတယ်၊ ပြီးတော့ နေရာကလည်း သိပ်မဝေးဘူးလေ။ ပြီးတော့ တောင်ပိုင်းဘက် ဆင်းသွားတဲ့ ကုန်သွယ်ရေးလမ်းကြောင်းနဲ့လည်း အဆက်အစပ်ရှိတယ်"

"အဲ့လောက်အဆင်ပြေတဲ့နေရာကို ဘယ်သူကမှ အပိုင်မသိမ်းထားကြဘူးလား"

"ကျွန်းပျက်ကြီးလေကွာ၊ မြို့တစ်မြို့မှမဟုတ်ဘဲ။ ပိုင်ရှင်မရှိဘူးလို့ပဲပြောပြော အဲ့နေရာမှာ အခြေချပြီး အိုးအိမ်တည်မယ်၊ လမ်းတွေဖောက်မယ်၊ ဆိပ်ကမ်းဆောက်မယ်ဆိုရင်တောင် တစ်နှစ် နှစ်နှစ်တည်း ပြီးသွားမှာမဟုတ်ဘူး ။ ပြီးတော့ နန်ဟိုင်မှာ ကျွန်းစုငယ်တွေ ပြည်ထောင်ငယ်တွေ အများကြီးမှအများကြီး ၊ သိမ်းပိုက်ဖို့ဆိုပြီး အရင်စလှုပ်ရှားတဲ့အုပ်စုကို ကျွံထွက်လာတဲ့ တံစက်မြိတ်ဖျားလို တခြားအုပ်စုတွေက ရန်သူအဖြစ် ဝိုင်းပြီး ပစ်မှတ်ထားကြတော့မှာလေ"

"ဟုတ်ကဲ့ ၊ အဲ့တုန်းကဆို အဲ့ဒီလူက ရှင်းကျိုးကျွန်းကိုသွားမယ်လို့ပြောတယ်။ ဒုတိယသခင်လေးကိုလည်း ဟိုမှာ ဧည့်သည်လုပ်ဖို့ ဖိတ်ခေါ်သွားပါသေးတယ်။ ကျွန်မသိသလောက်တော့ ဒါအကုန်ပါပဲ"

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့က ခေါင်းညိတ်ပြကာ -

"မယ်မင်းကို ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်"

"ကျွန်မကမှ သခင်ကြီးတို့ကို ကျေးဇူးတင်ရမှာပါ။ နယ်ခြားဧည့်သည်တွေကလွဲရင် ဘယ်သူကမှ သခင်ကြီးပေါ်ရဲ့ကိစ္စကို ဝင်မရှုပ်ရဲကြဘူးလေ။ အရင်တုန်းက ဘာဆိုဘာမှ မမျှော်လင့်ခဲ့ပေမယ့် အခုတော့ ကံကောင်းထောက်မပြီး တကယ်လွတ်မြောက်လာခဲ့ပါပြီ"