ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန္း - ၃၀ (Zawgyi font)

*** ရှေ့က အခန်း - ၃၀နဲ့ အကြောင်းအရာအတူတူပါပဲ ။ Error တစ်ခုကြောင့် Zawgyi fontနဲ့ ဖတ်တဲ့လူတွေ ဖတ်လို့မရတာနဲ့ Zawgyiသက်သက် ပြန်တင်လိုက်ရခြင်းဖြစ်ပါတယ်။

*********

အခန္း - ၃၀ (ခရမ္းေရာင္ဖားျပဳပ္)

[ဆိုက္ဖန္းအန္းႀကီး ဖ်ားနာေနသတဲ့]

Zawgyi version :

ဧကရာဇ္၏အိပ္ခန္းအေဆာင္ေတာ္မွာ အေတာ္ပင္က်ယ္၀န္းေသာ္လည္း အခန္းထဲတြင္ အေဆာင္အေယာင္ပရိေဘာဂ မ်ားမ်ားစားစားမရိွေပ။ အျမင္အာရံုကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လြန္းသည့္ တစ္ခုတည္းေသာ ပစၥည္းမွာ ေရႊျဖင့္ၿပီးေသာ ေက်ာက္စိမ္းစီျခယ္ သလြန္ေတာ္မ်ွသာ။အမွန္တကယ္က ၄မွာ အရင္မင္းဆက္မ်ားလက္ထက္က ေဆာက္ထားေသာ ေက်ာက္မ်က္ရတနာအပါးတစ္ရာသလြန္ေတာ္ပင္ျဖစ္ကာ ေနာက္ပိုင္းခ်ူမင္းဆက္မ်ားကေတာ့ ရိုးရွင္းလြယ္ကူေသာ ၿခိဳးၿခံ​ေခြၽတာေသာ မူမ်ားကို က်င့္သံုးလာသျဖင့္ ထိုသလြန္ေတာ္မွာ တစ္ခုတည္းေသာ အဖိုးအနဂၣတန္သည့္ ဇိမ္ခံပစၥည္းအျဖစ္ ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းထားေနရံုမ်ွသာ။

ခ်ူယြမ္၏ က်င့္ႀကံမႈအဆင့္မွာ မနိမ့္ပါးသျဖင့္ မိမိအခန္းထဲ လူတစ္ေယာက္ က်ူးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာမွန္း သိလိုက္သျဖင့္ ဘယ္ဘက္လက္က ေခါင္းအံုးေတာ္ေအာက္ရိွ ဓားေျမႇာင္အတိုေလးကို အဆင္သင့္ကိုင္ယူထားလိုက္စဥ္ ရွစ္ဇီ၏ အသံကိုပါ ဆက္ၾကားသြား၏။

"ရွီးနန္၀မ္...ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကြၽန္ေတာ္မ်ိူးဘက္က  တစ္ခြန္းေလာက္ အရင္ႀကိဳၿပီးသံေတာ္ၪီးေလ်ွာက္တင္ပါရေစၪီးခင္ဗ်ာ"

ဒီအခ်ိန္ႀကီး ေရာက္လာတယ္လား။

ခ်ူယြမ္လည္း မ်က္ႏွာေလးတရႈံ႔ရႈံ႔ႏွင့္ ထရန္ျပင္ေလ၏။ ပထမဆံုးေတြးမိေသာအခ်က္မွာ ယေန့ေတာ့ မိမိ အခ်ိန္လြန္ေအာင္ အိပ္ေနျခင္းကိုပင္။ အေပၚ၀တ္ရံုကိုၿခံဳၿပီး ကုတင္ေပၚမွ မဆင္းရေသးမီ က်ူးေက်ာ္သူႀကီးက ေရာက္ခ်လာေလၿပီ။

ေနာက္မွလိုက္လာေသာ ရွစ္ဇီကုန္းကုန္းမွာ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိေတာ့။

ခ်ူယြမ္က လက္အသာ​ေဝွ့ယမ္းျပလိုက္ကာ -

"ရွစ္ဇီ အရင္ ထြက္သြားလိုက္ပါ။ ၿပီးေတာ့ သမားေတာ္က်န္းကိုလည္း နည္းနည္းေနာက္က်ၿပီးမွ အခစား၀င္ခိုင္းဖို႔ စီစဥ္လိုက္"