ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၂၄ (​ေ၀့ကျီယီ့)

Unicode version:

[ရှီးနန်၀မ်ကို ပြန်ပို့လိုက်]

"အဲ့ဒီရွှေတောင်ကို သူတို့က စောင့်ရှောက်ပေးနေတယ်လို့ပဲ သဘောထားလိုက်ပေါ့၊ မင်းလိုချင်ရင် ချက်ချင်း ကိုယ်ပြန်သွားပြီး လုယူပေးပါ့မယ်"

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့ပြောသည်ကို ချူယွမ်ချက်ချင်းငြင်း၏။

"ဘယ်လိုလုပ် လုယူတယ်ခေါ်ရမှာလဲ၊ နန်းတွင်းမှာ တင်မြှောက်ခန့်အပ်ထားတဲ့ ၀န်ကြီးမှူးမတ်တွေ ဥပဒေချိုးဖောက်ရင် ရာထူးရောရွှေငွေရတနာမှန်သမျှရော ဘုရင့်ဘဏ္ဍာတိုက်ထဲ ရောက်ရမှာထုံးစံပဲလေ"

"ဟုတ်ပါပြီ ၊ မင်းလိုချင်ရင် ကိုယ် ပြန်သွားသိမ်းလာပေးမယ်ဟုတ်ပြီလား "

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့ခမျာ ချူယွမ်အလိုကျ အလိုက်သင့်ဖြေပေးနေရသည်။ စကားလုံးအနည်းငယ်ပြောင်းလိုက်ရုံနှင့် အင်မတန်မှ တရားမျှတသည့်ပုံပေါက်သွားသည်တော့ အမှန်။

ရှစ်ဇီလည်း ပွဲတော်တည်ရန်စားသောက်ဖွယ်ရာများ သယ်ဆောင်လာစေရာ အတူပါလာသော ၀က်နံရိုးဟင်းပွဲက အင်မတန်မှ လူကို ဆွဲဆောင်နိုင်နေပေ၏။ သွမ့်ပိုင်ယွဲ့အတော်ပင် ပျော်မြူးသွားလေသည်။

"အဟား...တကယ်ကြီး အသားမစားရတော့ဘူး မှတ်နေတာ..."

"စကားကိုများတယ်...."

ချူယွမ်က သွမ့်ပိုင်ယွဲ့အား တူလှမ်းပေးရင်း ဆက်မေး၏။

"ထျဲန်းချာ့ဂိုဏ်းနဲ့ပတ်သက်ပြီး မင်းဘယ်လိုသဘောရလဲ၊ ဒီလူတွေနဲ့ ရင်ဆိုင်ရမှာ ခက်ခဲနိုင်သလား"

"ရှီးနန်မှာအခြေစိုက်တဲ့ ဂိုဏ်းအသေးစားလေးပါ ၊ ဘာမှကြောက်စရာမလိုဘူး။ အရင်တုန်းက ရှီးနန်စံအိမ်တော်ကို လာတောင်မထိရဲဘူး၊ခုကျတော့ ကောလာဟလတွေယုံပြီး ယောင်အာကို အပိုင်သိမ်းဖို့ လာလာလုတာတော့ရှိတယ်"

"တကယ့် မှော်နက်ဂိုဏ်းပဲ"

ဆယ့်လေးဆယ့်ငါးလောက်ပဲရှိတဲ့ကလေးကို ခေါ်သွားချင်သေးတယ်။

"ဒီတစ်ခေါက်တော့ တိုက်ဆိုင်တယ်ပြောရမယ်၊ သူတို့တွေကြောင့်မဟုတ်ရင် ဆူကျူးချိုးရဲ့ လျှို့၀ှက်ဘဏ္ဍာတိုက်ကြီးရှိလို့ရှိမှန်း လွယ်လွယ်နဲ့ ရှာတွေ့မှာမဟုတ်ဘူး"