ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၈၄ (ကျီးနက်)

[တိမ်သလ္လာကန္တာတောင်ထွဋ်ပေါ်က ထျဲန်းချန်ရှား]

"တာ့ချူက ကုန်သည်တွေလားခင်ဗျ?"

ဝန်ထမ်းကောင်လေးမှာ ကျင်းဆူးကိုမြင်တော့ ပမာမခန့်မပြုရဲ။ ထို့ကြောင့် သူမတောင်းဆိုသည့်အတိုင်း၊ လွန်ခဲ့သောလများက မှတ်တမ်းစာအုပ်များကိုထုတ်ယူလာကာ တစ်အုပ်ချင်း လိုက်ရှာပေး၏။ နောက်ဆုံးတော့ ရင်းနှီးသော အမည်နာမတစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။

စစ်ကုန်းလွီ့......

"ဟုတ်ပါတယ်ခင်ဗျာ၊ ဒီဧည့်သည်သုံးယောက်ပါပဲ။ အဲ့ထဲကတစ်ယောက်က ငွေရောင်မျက်နှာဖုံးတပ်ထားတာလေ၊ မေ့ချင်ရင်တောင် မေ့ဖို့ခက်တယ်ဗျ"

ကံကောင်းထောက်မ၍ ဤခရီးစဥ်တစ်လျှောက်လုံး စစ်ကုန်းလွီ့က အမည်ရင်းကိုသာ သုံးနှုန်းခဲ့သည်၊ အခြားသူများက သူ့အား သံသယမဝင်စေရန်ဖြစ်၏။ အခြားသူများကတော့ ဝမ့်ရှီးကျိုးနှင့် ရှီးနန်စံအိမ်တို့ အဆက်အသွယ်ရှိသေးကြသည်ကို မသိလေတော့ ဆွေသဟာတစ်ယောက်ကိုခေါ်ကာ အလုပ်ကိစ္စလာမေးသည်ဟု တကယ်ထင်ရစေ၏။ တစ်စုံတစ်ယောက် စုံစမ်းလာလျှင်တောင် သံသယဝင်စရာမဖြစ်စေရ။

ချူယွမ်လည်း ဤအမည်မှတစ်ဆင့် သဲလွန်စရသည်နှင့် ၊ ကျင်းဆူး၏ အကူအညီကိုယူကာ စစ်ကုန်းလွီ့တို့ မည်သည့်သင်္ဘောဖြင့် ပိုင်ရှန့်ပြည်မှ ထွက်ခွာသွားကြောင်း စုံစမ်းကြရာ၊ နောက်နှစ်ရက်အတွင်းပင် အဖြေသိလိုက်ရလေသည်။

"ကျေးဇူးအများကြီးတင်ပါတယ်"

ချူယွမ်က ကျင်းဆူးအား ကျေးဇူးတင်စကားဆိုလာ၏။

"သခင်လေးက အားနာတတ်ရန်ကော။ ကျွန်မရဲ့နောင်တော်အတွက်ပါ ကျေးဇူးပြန်ဆပ်တယ်လို့ သဘောထားလိုက်ပါ၊ ကျွန်မရဲ့ ဖူးစာကံကြမ္မာအတွက်ရောပဲပေါ့"

ထိုစဥ်တုန်းက ရွှေမြို့တော်ထိသာ လိုက်မသွားခဲ့လျှင် ခင်ပွန်းလောင်းဖြစ်သူနှင့် သူမ တွေ့ဆုံခဲ့မည်မဟုတ်။

ချူယွမ်က ပြုံးလိုက်ကာ သင်္ဘောပေါ်သို့ တက်သွားခဲ့သည်။

*****

"အလောတကြီး အပြေးအလွှားနဲ့ ၊ရက်အများကြီးလည်း ခရီးပန်းလာခဲ့ပြီ၊ ဒီနှစ်ရက်လေးလည်း သေချာမနားရသေးပြန်ဘူး။ မနေ့ကမှ အအေးမိတာ သက်သာလာတာကို ၊ သခင်လေးရယ်....."