ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၉၇ (ဆွေကျိုးက အရေးအခင်း)

[မင်း စိတ်အပန်းပြေဖို့ အလည်ခေါ်သွားပေးမယ်]

လက်ဖက်ရည်တစ်ခွက်စာအချိန် (ဆယ့်ငါးမိနစ်ခန့်)ကုန်လွန်သွားပြီးသည့်ထိ ချူယွမ်က ယဲ့ကျင်အား စိတ်အေးလက်အေး ဖျန်ဖြေနားချနေရဆဲပင်။

" ကိုယ်တော် အမှန်အတိုင်းပြောနေတာ။ ရှီးနန်ဝမ် ဒီကိုလာတာ စစ်ရေးကိစ္စ ဆွေးနွေးဖို့ပါပဲ"

ဒါဆိုလည်း အမတ်မင်းဝမ်းဆီ ဘာလို့မသွားတာလဲ။

ယဲ့ကျင်က အစ်ကိုဖြစ်သူအား နာကျည်းစွာကြည့်လိုက်သည်။

ဒါကြောင့်ကိုး၊ ဒီရက်ပိုင်း အခန်းထဲပဲအောင်းနေတယ်ဆိုတာ အခန်းထဲ လူတစ်ယောက်လုံးထည့်ဖွက်ထားလို့ကိုး။

ဧကရာဇ်တစ်ပါး ဖြစ်နေရဲ့သားနဲ့၊ ထိပ်ပြောင်ကောင်ကြီးကို အခန်းထဲ ထည့်ဖွက်ထားသတဲ့။ ကြားလို့မှကောင်းသေးရဲ့လား။

ဒီသတင်းသာ ပေါက်ကြားသွားလို့ကတော့ အရှက်တွေ တဖြန်းဖြန်း ကွဲရမှာ မဟုတ်ဘူးလား။ အရှက်ကွဲရမှာ မဟုတ်ဘူးလား။အရှက်ကွဲရမှာ မဟုတ်ဘူးလားလို့။

ချူယွမ်ခမျာ စိတ်ရောကိုယ်ပါ နွမ်းနယ်လာပြီဖြစ်၏။

အိမ်ဝင်းထဲတွင်တော့ သွမ့်ပိုင်ယွဲ့နှင့် ရှန်ချန်းဖုန်းတို့လည်း အကြည့်ချင်းဆုံလျက်။ တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက် နားလည်မှုအပြည့်၊ ကိုယ်ချင်းစာနာမှုအပြည့်။

နောက်ဆုံးတော့.....

နီးကပ်လာပြီဖြစ်သောစစ်ပွဲကိစ္စကို ငဲ့ညှာထောက်ထား၍ ယဲ့ကျင်လည်း သွွမ့်ပို်င်ယွဲ့အား သင်းကွပ်ပစ်မည့်ကိစ္စကို လက်လျှော့ထားလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း မြေပဲပြုတ်ရောင်းသောဦးကြီးကို အခကြေးငွေပေးကာ သုံးလေးခေါက်မျှ မြင်းတပ်စခန်းရှေ့ လမ်းလာလျှောက်ပြစေ၏။ ငယ်ထိပ်တည့်တည့်တွင် ထိပ်ပြောင်နေသည်ဆိုသည်မှာ ဘယ်လိုမျိုးဖြစ်မှန်း နောင်တော်ကြီးသိဖို့ မြင်နိုင်ဖို့ဖြစ်သည်။

"နောက်ဆို သူနဲ့ ဝေးဝေးနေ၊ ကြားလား"

ယဲ့ကျင်က အထပ်ထပ်မှာကြားလာ၏။

"အင်း အင်း၊ ရတယ်"

*****

ယဲ့ကျင်ကို လိုက်ပို့အပြီး ချူယွမ်အခန်းထဲပြန်ဝင်လာတော့ သွမ့်ပိုင်ယွဲ့က လက်ဖက်ရည်ထိုင်သောက်နှင့်နေပြီဖြစ်သည်။