ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၉၀ - အဆက် ( အဲ့အမတ်မင်းဝမ်းက ရွှေမြို့တော်ကို ပြန်ရောက်နေပြီတဲ့ )

ထိုမြွေနဂါးကြီး၏ ခေါင်းသည်ပင် အတော်ကြီးမားလှသည်၊ နှစ်ခွသောလျှာကလည်း နက်ပြာရောင်သမ်းနေကာ ၎င်း၏အရွယ်အစားအရ အားကောင်းမောင်းသန် ယောကျာ်းရင့်မာကြီး သုံးယောက်လောက်ကို အသာလေး မျိုချနိုင်ပေသည်။

"ဘုရားရေ.....​မြွေမိစ္ဆာအဖြစ် အသွင်ပြောင်းလို့တောင်ရမယ့် အရွယ်ကြီးပါလား"

စစ်ကုန်းလွီ့ မှတ်ချက်ဆိုလာခြင်းဖြစ်သည်။

သွမ့်ပိုင်ယွဲ့က ဆိုသည်။

"ခုနေ ဘာမှမလှုပ်ရှားကြသေးနဲ့ဦး။ အခုလောလောဆယ် ရှစ်ဖူးက ကမ်းစပ်ဘက် ပြန်သွားပြီး ယောင်အာနဲ့ တပ်သားတွေကို သွားခေါ်ပေးပါ၊ ကျွန်တော် အဲ့အကောင်ကြီးကို တခြားဘက် မျှားခေါ်သွားမယ်။ ကျန်တဲ့လူတွေကို ဒီကျောက်တုံးကြီး လာသယ်သွားခိုင်းလိုက်"

နန်မော်ယဲ့လည်း ချက်ချင်းပင် ယောင်အာရှိရာဆီ အပြေးလေးထွက်သွားသည်။

ချူယွမ် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရှုံမဲ့နေလျက်။

သူ ဘာကိုစိုးရိမ်နေမှန်း သွမ့်ပိုင်ယွဲ့ ကောင်းကောင်းကြီး သိနေပါသည်။

"စိတ်ချပါ။ ဒီမှာက မြွေဆိပ်ကိုမကြောက်တော့တာ ကိုယ်ပဲရှိတာလေ၊ အဲ့အကောင်က တကယ်ကြီး မြွေမိစ္ဆာဖြစ်နေလည်း ဘာအရေးလဲ။ ခဏနေကျ ရှစ်ဖူးနောက်ကို လိုက်သွားလိုက်နော်။ မင်းကိုယ်မင်းသာ သေချာစောင့်ရှောက်ရစ် ၊ ဟုတ်ပြီလား"

ချူယွမ်မှာ အတန်ကြာ လေးဖင့်ပြီးခါမှ -

"အင်း၊ သတိထားဦး"

"ဟုတ်ပါပြီ"

နှစ်ယောက်သား၏ အကြည့်များမှာ အတန်ကြာအောင် ဆုံစည်းသွားလျက်။

ဘေးနားရှိ စစ်ကုန်းလွီ့မှာတော့သက်ပြင်းချနေပေပြီ။

အိုကွယ်.....အခု ဘယ်လိုအချိန်ထဲ ရောက်နေတာလဲ ။ ဒါတောင် အချင်းချင်း အကြည်ဆိုက်အားသေးတယ်လား။

******

အတန်ကြာတော့မှ နန်မော်ယဲ့က သူတို့စောင့်နေသောနေရာသို့ ပြန်ရောက်လာ၏။ သွမ့်ယောင်နှင့် တပ်သားများက တောအစပ်နားရောက်နေပြီဖြစ်ကြောင်း ၊ သွမ့်ပိုင်ယွဲ့ထံမှ အမိန့်ရသည်နှင့် စတင်လှုပ်ရှားတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း ပြောလာ၏။