ဧကရာဇ်ဗျူဟာ [Di Wang Gong Lue]

အခန်း - ၈၁ (အဆက်)

ရွှေမြို့တော်တွင်။

လျိုတာ့ကျုံ့က နန်းတော်မှသည် အိမ်အပြန်လမ်းတွင် မုန့်ဆီကြော်ဝယ်ကာ အမတ်မင်းထောင်၏ စံအိမ်တော်သို့ မုန့်ထုပ်ဆွဲပြီး ရောက်သွားသည်။

"သြ....အမတ်မင်းလျို ရောက်လာပြီပေါ့"

အိမ်တော်ထိန်းက သူ့ကိုမြင်တော့ ဘုရားတစ်ဆူ ဖူးမြင်လိုက်ရသလို ပျော်ရွှင်ဝမ်းမြောက်သွား၏။ လျိုတာ့ကျုံ့က စိုးရိမ်စွာ မေးလာသည်။

"ဘာလဲ၊ လောင်ထောင်ကြီး ရင်ကွဲနာကျပြီး သေသွားပြီလား"

အိမ်တော်ထိန်းက အတော်လန့်ဖျတ်သွားကာအမြန်ပင် ငြင်းဆန်လိုက်၏။

"အမတ်ကြီးခင်ဗျာ ၊ ဒီလိုမျိုးတော့ မစနောက်ကောင်းပါဘူး"

အမတ်မင်းကတော်သာ လာကြားလို့ကတော့ သူမကပါ နောက်နှစ်ရက်လောက် အိပ်ရာထဲ ပစ်လှဲသွားဦးမယ်။

လျိုတာ့ကျုံ့က မုန့်ဆီကြော်ကိုယူကာ အိပ်ခန်းထဲသို့ ဝင်သွားလိုက်သည်။

ထောင်လျဲန်တာကတော့ နဖူးပေါ် အဝတ်စတစ်ခု တင်ထားကာ တဟင်းဟင်းနှင့် အကြိမ်ကြိမ်အခါခါ သက်ပြင်းမောချနေလေ၏။

"အလို၊ အသင့်ပုံစံကြီးကလည်း... ဆေးကျမ်းတွေထဲပြောထားတဲ့၊ ကိုယ်ဝန်ပျက်သွားတဲ့မိန်းမတွေနဲ့ တစ်ပုံစံတည်းပါပဲလား"

လျိုတာ့ကျုံ့ကိုမြင်တော့ ထောင်လျဲန်တာက ချက်ချင်းထထိုင်လိုက်ကာ ဆို၏။

"အရှင်မင်းမြတ် ပြန်ရောက်ပြီလား"

"ဘယ်လိုလုပ်ပြီး ပြန်ရောက်လာမှာလဲ၊ ဟိုးတောင်ဘက်ပိုင်းမှာ စံမြန်းနေလောက်ရောပေါ့"

ထောင်လျဲန်တာက တစ်ဖန်ပြန်လှဲသွားပြန်သည်။

"ရော့၊ မုန့်ဆီကြော် စားဦးမလား"

"ဒါ ဘယ်လိုအချိန်အခါမျိုး ဖြစ်နေပြီလဲ၊ အသင်ကတော့ မုန့်ဆီကြော်ပဲ စားဖို့လုပ်နေ"

"ဘာအချိန်လဲဆိုတော့ မုန့်ဆီကြော်ကို အိုးထဲကနေ ပူပူနွေးနွေးထုတ်လာပြီးစ အချိန်ပေါ့"

လျိုတာ့ကျုံ့က ထုပ်ထားသောစက္ကူကို ဖယ်လိုက်ကာ ဆက်ဆို၏။

"ညီလာခံမှာ မှူးမတ်ဆိုလို့ အသင်တစ်ယောက်တည်း ရှိတာမဟုတ်ဘူး။ တခြားလူတွေများ ဘာဆိုဘာမှ ဖြစ်မနေကြဘူး၊ အသင်ကပဲ အရမ်းတွေစိတ်ဆင်းရဲပြီး နေမကောင်းတောင်ဖြစ်သွားလိုက်သေး။ ကြားလို့မှကောင်းရဲ့လား"