Reaching Sky

Kabanata 106

Saya

** Hunter's POV **

Mahal kita.

Two words. Two simple words I would have never thought would give meaning to my very existence until last night. Nothing is sweeter, more beautiful than hearing those two simple words from the woman that I love.

Ah... The woman I love, loves me back. She loves me. Ami loves me! Paulit-ulit na sambit ko sa aking isipan habang pinagmamasdan ang natutulog nitong anyo sa tabi ko. Oo. Katabi ko siya. Magkatabi kaming natulog. After months of being away from her, nakatabi ko rin siyang muli. And just like how I felt the first time, it felt great waking up seeing her lovely face snuggled comfortably against my chest.

Marahan kong hinaplos ang kanyang pisngi and my heart sighed in awe. Bahagya siyang gumalaw at di ko napigilang mabato sa pwesto ko when I felt her softness against me. Bigla na lang pumasok sa isipan ko ang mga kaganapan kagabi: how sweet her fragrance was, how soft and smooth her skin was, how maddening her kisses were, how electrifying her touches were, how delicious her moans were and then... Sinapak ko ang aking sarili in a futile attempt to stop remembering that part. That part where I... D*mn it! I... I forced myself into her. Sh*t!

Naikuyom ko na lang nang wala sa isipan ang aking nakabendaheng kamay. Ilang beses ko ring pinagsusuntok ang pader ng kusina kagabi till my fists bled. I didn't care kung magkandabali-bali pa ang mga ito, I know wala sa kalahati ang sakit nito sa sakit na naidulot ko sa kanya. I admit that it did felt so good but when I heard her scream and saw the pained expression on her face...

Ugh... Ang g*go ko! Paksh*t! Ilang beses niya na bang sinabi sa akin na wala naman talagang nangyari sa kanila ni Skye?! Maski na... Kahit alam kong totoo man 'yon, dapat hindi ko siya pinilit! Ang g*go ko lang! Ang g*go-g*go ko lang! Sinabutan ko ang aking sariling buhok sa frustration ko sa aking sarili.

Paano ba ako makakabawi sa kanya sa kahayupang nagawa ko?! Napasinghap ako ng hangin at mariing napapikit ng aking mata. When I opened them again, pinagmasdan kong muli ang maamong mukha ng aking katabi at di ko napigilan ang paglundag ng aking puso. Tama lang bang maramdaman ko ang ganitong kasiyahan? Tama lang bang tanggapin ko ang pagmamahal niya sa akin gayung ang sama-sama ng mga nagawa ko sa kanya? Will she ever forgive me? Hinaplos ko for the nth time ang kanyang malambot na pisngi.

"Mahal na mahal kita, Ami. Alam kong I don't deserve your love after what I've done to you pero..." Muli na naman akong napasinghap habang marahang inaalis ang mga takas nitong buhok sa kanyang mukha bago nagpatuloy. "...pero gagawin ko ang lahat to make it up to you. I will live the rest of my life making it up to you. Papasayahin kita. Poprotektahan. Paglilingkuran. Kahit ano. Gagawin ko kahit ano, manatili ka lang sa tabi ko." Bulong ko pa sa kanya bago ko bigyan ng marahang halik ang tungki ng kanyang ilong.

Buong pagsusuyo ko siyang pinagmamasdan nang biglang may namumuong awitin sa puso ko. Agad naman akong napahawak sa dibdib ko habang nakatanaw pa rin sa mukha ng mahal ko.

I... I need to write this song! Fast!

At pagkatapos noon, hindi ko na alam kung paano ko natagpuan ang sarili kong nakaupo sa harap ng keyboard sa practice room namin at tila sinasapiang nagsusulat ng kanta.

** Ami's POV **

I was staring at an unfamiliar wall. Nakahiga pa rin ako at tila pina-process kung papaanong wala ako sa sarili kong silid. And then, without warning, naalala ko ang lahat ng mga nangyari kagabi. The cake. The doorbell. The irritant look on his green eyes. That lip-bruising kiss. That... Nanlaki ang mga mata ko sa huling naalala na nagpaupo agad sa akin.

"Aray!" Nasabi ko when I felt that sharp pain between my legs.

Napasabunot ako sa aking buhok. May nangyari sa amin ni Hunter! Agad kong pinasadahan ng tingin ang aking sarili. I'm now wearing his shirt and pajamas. Ramdam ko agad ang pag-iinit ng aking mga pisngi. This.. This is too intimate.