That jerk is my best friend #Netties2017

^26^

'Je hebt een zusje?' Ik schud mijn hoofd terwijl een paar tranen over mijn wangen glijden. 'Ik had een zusje.' Hij wrijft met zijn duim over de rug van mijn hand en ik vertel verder.

'Ze was 2 jaar jonger dan ik. We waren beste vriendinnen en deden alles samen. Toen ik naar het eerste middelbaar ging - die vakantie - hadden we een auto-ongeluk en ze was op slag dood. Mijn ouders en ik hadden niet veel maar M-marie wel.' Hij drukt een kusje op mijn achterhoofd. 'Het is mijn schuld.'

Hij draait me om zodat ik hem in zijn ogen kan kijken. 'Het is niet jou schuld, jij kon er niets aan doen.' Ik schud verdrietig mijn hoofd.

'Normaal zat ik altijd rechts maar die keer had ik gezaagd om links te zitten. Anders leefde ze nog. I-ik was degene die had moeten sterven' Hij schud zijn hoofd. 'Zeg dat niet liefje.'

'Het is zo.' Zucht ik. 'Lisa je bent een pracht van een meisje , innerlijk en uiterlijk dus zoiets moet je echt niet denken en al zeker niet geloven.' Ik haal mijn schouders op.

'Mijn ouders zeggen van wel.' Ik kijk hem verdrietig aan.

'Maar laten we onze date niet verpesten door herinneringen.' Zeg ik en ik sta op. 'Ik weet hier een leuk plekje in het bos.' Zeg ik en hij staat ook op. 'Ik ga er altijd naartoe als ik me alleen voel.' Hij knikt en luistert aandachtig naar alles wat ik zeg.

'Of als ik tijd voor mezelf nodig heb.' Zucht ik. 'Ik kom er altijd tot rust maar het is wel nog een kwartiertje stappen.' Hij knikt en neemt mijn hand vast en verstrengelt onze vingers.

We komen uit op een meertje met allemaal madeliefjes op het grasveld. Ik loop in een rechte lijn door naar een bruin kistje dat ik er lang geleden gelegd heb. Er zit een nood voorraad eten in en een rokje en topje.

Ook heb ik er prachtige foto's van Marie ingelegd omdat dit vroeger het plekje van ons twee was. 'Het is hier prachtig Lisa.' Ik knik en loop terug naar hem toe. Ik voel me ergens wel schuldig dat ik Julian deze plek laat zien. Ik kwam hier ook vaak met James en de jongens wanneer we even weg wouden zijn van de buitenwereld.

Ik geef hem een knuffel en we blijven zo een paar minuutjes staan. Plots krijg ik een impulsief idee en kijk Julian grijnzend aan. Hij zet een stapje achteruit en kijkt me achterdochtig aan.

Ik trek mijn kleren uit en hou enkel mijn lingerie aan. Ik spring met een plons in het water en begin te lachen van geluk. Er stromen tranen over mijn wangen, een mengeling van oude herinneringen en nieuwe vreugde.

Julian is in de tussentijd al in het meertje gesprongen met enkel zijn boxershort aan en kijkt me vertederd aan. 'Ik hou zoveel van deze plaats. Ik wil hier nooit meer weg. Nooit.' Ween ik lachend.

Ik zwem naar hem toe en leg mijn hoofd in zijn nekholte. 'Ik vind het hier zo mooi.' Prevel ik stilletjes. Hij wrijft zachtjes over mijn rug. 'Net als jij.' Ik lach. 'Je verpest mijn emotionele moment met geslijm.' Ik schud lachen mijn hoofd. 'Nee , jij verpest mijn romantische moment door te lachen.'

Ik ben gelukkig op dit moment. Met Julian en zonder James.

Tudududuuuu * sfeermuziek*
Ik was in een emotionele bui denk ik :")

Enn Julian is zo een lieverd geworden, vinden jullie niet?
En tja James, daar horen we niet veel mer van precies.. waar is die jongen toch allemaal mee bezig..

Dit boek heeft al 3,4 duizend gehaald! Ik ben zo happy nu, thank you all! En we hebben al 500 votes gehaald op het boek yeahh, jullie maken me zo blij :))

Laura, uit xx