That jerk is my best friend #Netties2017

^2.36^

Je kan het leven zien als een tijdbom. Het tikt de hele tijd totdat het ophoudt. En wanneer het ophoudt met tikken ben je te laat, en heb je spijt dat je nooit van het tikken hebt kunnen genieten. Je staat stil bij de dingen die je gedaan zou kunnen hebben maar nooit gedaan hebt.

Of, je kan terug kijken op alle leuke dingen die je in je leven gedaan hebt en je eindigt je leven gelukkig. Je denkt terug aan het moment dat je niet kon stoppen met lachen doordat één van je vrienden iets hilarisch vertelde. Je denkt terug aan de dag dat je voor het eerst het welbekende gevoel van vlinders in de buik meemaakte. Je denkt terug aan je juf van de tweede kleuterklas, omdat zij toch wel zeer bijzonder was.

En dan is het gedaan. En is het aan iemand nieuw om voor het leven te gaan, en te stralen.

Maar wat er daarna volgt weet niemand. Is onmogelijk om te weten. Maar maakt dat dan eigenlijk uit? Je bent gelukkig en dat is wat telt.

Ik open mijn ogen om te beseffen dat ik nog steeds in de les zit. En ik moet opletten omdat dit mijn toekomst bepaalt.

Dus besluit ik om op te letten en voor de duizendste keer in mijn leven uitleg te krijgen over de Franse Revolutie.

Blauw, wit, rood.

De vlag van Frankrijk. Misschien wil ik later wel naar Frankrijk. Meer specifieker in Parijs, de stad van de liefde. Samen met de liefde van je leven dineren in een romantisch restaurant onder kaarslicht. Wie wil dat nu niet. Later aan je kinderen vertellen hoe je je ware hebt ontmoet.

Vertel je dan alles? Vertel je dan dat het misschien eerst helemaal stroef liep tussen jullie omdat jullie elkaar niet konden uitstaan of laat je dat achterwege en vertel je gewoon over het moment dat je besefte dat hij het voor je was. En is, natuurlijk.

Een propje komt op mijn bank terecht waardoor ik weer met mijn gedachten op de aarde kom nadat ik weer eens aan het wegdromen was.

Ik vouw het zo subtiel mogelijk open zodat de leerkracht het niet ziet en me niet verplicht om het luidop voor te lezen.

Staar je nu de hele tijd naar de leerkracht zijn bilspleet?

Ik moet moeite doen om mijn lach in te houden en kijk Blake lachend aan terwijl ik mijn hoofd wild schud.

De bel klinkt, sneller dan verwacht. Ik steek snel mijn mappen in mijn zak en wandel naar Blake om hem vervolgens een duw tegen zijn schouder te geven.

'Wat een humor heb je toch.' Grinnik ik en samen wandelen we het lokaal uit.

'Waar zat je met je gedachten?' Vraagt hij ook lachend.

Ik glimlach. 'Parijs.' Zeg ik dan trots, alsof ik echt in Parijs geweest ben. Ah, wat hou ik toch van die stad.

Hij kijkt me raar aan maar besluit er niet op verder te gaan en te laten voor wat het is. Dat is ook maar beter, moest ik helemaal gaan uitleggen aan wat ik allemaal dacht...

'Moet je nog naar je kluisje?' Vraagt ik aan Peter die ons inmiddels ingehaald heeft en hij schud zijn hoofd.

'Jullie?' Ook Blake en ik schudden ons hoofd en dus maken we ons een weg naar buiten. Het schoolterrein verlatend.

Meteen zie ik Alex staan waardoor ik een versnelling sneller stap om sneller bij hem te zijn. Na enkele seconden ben ik er en geef hem een kus en glimlach.

'Happy one month.' Glimlacht hij tegen mijn lippen aan waardoor ik nog een grotere glimlach krijg.

Hij haalt een roos van achter zijn rug waarop ik mijn ogen rol. 'Het was een grapje van die roos.' Giechel ik.

Vorige week had ik hem al lachend verplicht om me voor onze één maand een roos te geven. En nu staat hij hier met een roos in zijn handen. Ik ben zo verliefd op deze jongen. Mijn jongen weliswaar.

'En al nagedacht wat je wil doen?' Vraagt hij en ik knik. Ik had hem laten beloven om niets speciaal te regelen omdat ik niet wou dat hij zo veel voor me deed, hij heeft al genoeg gedaan.

'We gaan naar jou huis, gezellig films kijken met chips.' Zeg ik en probeer zijn reactie te peilen. Hopelijk had hij ook niets super speciaal verwacht, want het leek me gewoon fijn om rustig samen te zijn met z'n tweetjes zonder ons zorgen hoeven te maken over anderen.

Daarom dus ook niet bij mij thuis, want James is daar. En ik wil niet dat hij zich een derde wiel voelt en ik wel ook gewoon alleen met Alex zijn, dus dat is de reden dat we naar Alex zijn huis gaan.

'Perfect.' Mompelt hij en geeft me weer een lange kus.

Na een twintig minuten gereden te hebben komen we aan bij Alex zijn huis en verbaas me nog steeds over de schoonheid ervan.

Hij opent de deur en al meteen riek ik de geur van heerlijk eten. Zijn mama is vast aan het koken.

We gaan de keuken binnen, en inderdaad. Zijn moeder staat in een pot te roeren terwijl heerlijke geuren zich verspreiden door het hele huis.

'Lisa, wat fijn je terug te zien!' Glimlacht Veerle waar ik blij om ben, het is nog maar de derde keer dat ik haar zie en de twee vorige keren had ze me de indruk gegeven dat ze me aardig vond, wat voor mij zeer belangrijk is.

'Ook fijn om u weer te zien.' Zeg ik terug en geef haar een kus op de wang, zo een kus dat je geeft als groet.

Alex kijkt me lief aan waarna ik terug naast hem ga staan en een arm rond zijn heup doe omdat ik het niet kan laten om hem aan te raken.

'En dag Alex, mijn allerliefste zoon.' Zegt Alex en grinnikt daarbij.

'Ach jongen, jij weet toch al dat ik je graag zie.'

Na nog een beetje gepraat te hebben met elkaar gaan Alex en ik naar boven om wat tijd te hebben voor ons twee. Ik mocht al van geluk spreken dat ik vandaag de laatste twee uur vrij had en Alex deze namiddag geen lessen had. Anders hadden we al helemaal geen tijd meer met elkaar.

'Ik ben echt blij dat je hier nu bij me bent.' Fluistert Alex en gaat door mijn haar. Ik lig met mijn hoofd op zijn borstkas terwijl er een film speelt waar we eigenlijk beide niet zoveel op letten.

'Ik ook.' Zeg ik zachtjes terug en wrijf over het stukje blote buik dat komt piepen doordat zijn t-shirt wat omhoog is gekomen.

Hij plaatst een kus op mijn slaap en daarna kijken we weer rustig verder naar de film.

Een romantisch drama.

Sorry aan iedereen dat #team James is hehe, maar jullie kunnen niet ontkennen dat Alex een fantastische jongen is :)

En aan #team Alex graag gedaan ;))

Laat allemaal achter wat jullie willen wat er nog gebeurt en wat jullie er van vinden :)))