WINNAAR PEOPLE CHOICE AWARD, NETTIES 2017!!!
• A C H T E R F L A P •
Lisa heeft, op haar ouders na, niets om zich zorgen over te maken. Ze staat gekend als het lieve meisje van de Rodies middelbare school. De badboy's van de school zijn haar beste...
'Klaar Alex?' Vraagt ze en het lijkt alsof mijn hart elk moment uit mijn borstkas kan springen. Klaar voor wat? Had hij verdomme afgesproken met een ander meisje terwijl hij mij ging zien, zijn vriendin? Ik trek niet graag snel conclusies maar dit is gewoon wat het is.
Ik zie Alex van het voor mij nog steeds onbekende meisje naar mij kijken en weer terug. Zijn ogen blijven heen en weer gaan en hij bijt op zijn lip. Pas dan lijkt het meisje me op te merken en kijkt me fronsend aan, maar ik kan het haar niet kwalijk nemen want ik doe hetzelfde bij haar. Wie is ze en wat doet ze hier? Waarom lijkt ze zich zo op haar gemak te voelen bij mijn vriendje?
'Wie is dit?' Vraagt ze en ik ben blij dat zij diegene is dat als eerste spreekt, anders ging ik het weer zijn dat zaagt en klaagt en dat wil ik niet. Alec zwijgt echter en kijkt enkel naar zijn handen. Wat in vredesnaam is er hier aan de hand? Het zweet breekt duidelijk uit bij hem en hij weet niet naar wat hij moet kijken. Een slecht gevoel neemt mijn lichaam over en ik bijt ook op mijn lip zoals Alex eerder deed. 'ja, wie is zij?' Herhaal ik wat het meisje net zei.
Ik sta op van zijn bed en weet mezelf geen houding te geven in deze ongemakkelijke situatie. Het meisje sluit nu de deur achter zich en zet een stap naar me toe. 'Wie ben je?' Vraagt ze dan aan mij, ze lijkt bang voor mijn antwoord.
'Ik ben zijn vriendin.' Mompel ik en kijk Alex aan, hopend dat hij een uitleg heeft voor deze bizarre situatie. Maar hij blijft nog steeds stil. Opnieuw kijk ik het meisje aan det reeds tranen in haar ogen heeft, ze opent haar mond maar sluit hem dan meteen weer. Enkele seconden later vloeien de tranen over haar wangen en begint ze luid te snikken. Is dit wat het is dat ik denk? Zeg me alsjeblieft dat het niet is wat ik denk dat het is. Ik smeek mentaal, nog steeds hopend dat ik de situatie helemaal verkeerd interpreteer.
Maar wanneer het meisje opnieuw spreekt breekt mijn hart echt. 'Ik ook.' Zegt ze zacht. Mijn hart klopt sneller dan ooit tevoren, vertel me dat dit een vreemde droom is. Vertel me dat ik koorts heb en ik dingen hallucineer. Alsjeblieft, ik wil voor één keer gelukkig zijn. Gunt niemand me dan echt geluk? Ik kijk Alex aan maar kijk meteen weer weg, ik kan hem gewoonweg niet meer aankijken. Het enigste dat in me opkomt is om hem een slag in zijn gezicht te geven, en dat is dan ook wat ik doe. Hij geeft geen kik na de slag en zijn andere vriendin volgt mijn voorbeeld en geeft hem ook een mep. Nog steeds geeft hij geen kik.
'Ik denk dat je op één dag van twee naar nul vriendinnen bent gegaan.' Mompelt het meisje en loopt de kamer uit. Ik kijk nog een laatste keer naar alex, mijn laatste sprankeltje hoop dat hij zegt dat het allemaal één grote grap is en ik wordt gefilmd voor één of ander dom tv-programma. Maar dat doet hij niet, het enige wat hij doet is me schuldig aankijken. Dus neem ik mijn gerief en verlaat ook zijn kamer, en kan het niet laten om de deur extra hard achter mij dicht te trekken.
Maar nu heb ik nergens om naartoe te gaan. De volgende trein is er pas over twee uur, en het regent nog steeds buiten. Ik heb geen zin om mijn mama op te bellen en te vertellen dat ik voor de zoveelste keer voor een verkeerde jongen ben gegaan, ook al leek hij zo een goede jongen.
Dus besluit ik aan te kloppen bij het meisje van hiernaast. Ik weet niet waarom, maar ik heb een gevoel dat ik haar moet spreken. Misschien omdat we een vriendje gedeeld hebben. En ik weet niet eens hoe lang.
Snel wordt de deur geopend en laat ze me binnen. 'Ik ben Aurelie trouwens.' Snikt ze en pas dan merk ik dat er bij mij ook tranen over mijn wangen vallen. Ik had nooit gedacht dat ik mijn hart nog eens zo hard zou laten breken. Ik trek haar in een knuffel zonder iets te zeggen en ze knuffelt me stevig terug. Het enigste fijne aan deze situatie is dat er iemand is die me volledig begrijpt aangezien we exact hetzelfde meemaken.
'Ik ben Lisa.' Mompel ik en trek terug uit de knuffel. Ze doet me teken dat ik plaats mag nemen op een stoel dat in de ruimte staat en dat is dan ook wat ik doe. 'Hoe lang waren jij en Alex al samen?' Vraag ik zacht en probeer mijn stem zo goed mogelijk te beheersen. Het is zo raar om deze vraag te stellen aangezien ik twee minuten geleden nog dacht dat ALex een goede jongen was dat van mij hield, alleen van mij.
'Een jaar en een beetje.' Antwoord ze net zo zacht als mij.
Ik zet grote ogen op en alsof het nog niet mogelijk was dat mijn hart nog meer pijn. Een fucking jaar? Ik was diegene waarmee hij Aurelie bedroog? Ik ben diegene dat er voor zorgt dat dit meisje zich nu zo slecht voelt. Wat heb ik gedaan? Hoe heb ik nooit iets kunnen doorhebben?
'Het spijt me zo, als ik dat geweten had was ik nooit met hem gegaan.' Huil ik en verstrengel mijn vingers met elkaar. De tranen blijven komen en ik vrees dat dit wel nog even zal duren. 'Het is niet jouw fout.' Zegt ze zacht en dat laat me al iets beter voelen, ik had schrik dat ze het mij kwalijk ging nemen dat haar vriendje, mijn vriendje, is vreemdgegaan. Maar gelukkig doet ze dat al niet.
Waarom kan ik nooit eens geluk in de liefde hebben? Elke keer opnieuw wordt mijn hart gebroken. Ben ik dan zo een slecht mens dat ik geen geluk verdien? Heb ik zoveel mis gedaan dat iedereen me pijn wilt doen? Waarom? Waarom ben ik gekozen om alle slechte dingen bij te laten gebeuren.
Vertel me alsjeblieft waarom.
-
HET SPIJT ME ik kick op drama Het is niet goed geschreven maar het moest snel ):
Examens komen eraan en ik moet echt veel studeren maar ik probeer tijd te zoeken om te schrijven :)
SHAWN MENDES WAS AWESOME
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
