That jerk is my best friend #Netties2017

^2.20^

'Zitten die kinderen nu weer aan onze tafel.' Zucht Alex waardoor ik frons. 'Hoezo weer?' Vraag ik.

'Vorige week zaten ze daar ook al, en hebben we duidelijk gemaakt dat ze het niet weer moesten doen. Maar blijkbaar willen ze stoer doen.'

Op dat moment hoor ik een deur slagen waar het tekentje wc opstaat.

En niemand minder dan Joke stapt eruit en neemt plaats naast James. Nou, meer op James waardoor ik een brok in mijn keel krijg. Dan toch? Heeft hij het eigenlijk gewoon uitgemaakt zodat hij met Joke kon zijn? Waarom vertelde hij dat dan niet toen we afscheid namen van elkaar?

Alex stapt naar hun toe en maakt zich nog groter dan hij al is. Ondertussen zijn de andere leden van de groep er ook allemaal en volgen ze Alex.

'Stoer hoor.' Zegt Alex waardoor iedereen opkijkt.

Het ziet ernaar uit dat ze ieder moment kunnen beginnen vechten. Waarom doe ik niets? Waarom zeg ik niets?

En hoe zit het dan met Bjorn en Blake? Zij gaan toch niet vechten?

'Problemen dansertje?' Zegt James ongeïnteresseerd waardoor ik terug in de realiteit kom en naar Alex wandel.

'Kunnen we alsjeblieft gaan?' Vraag ik zacht als ik achter hem sta en dat is het moment dat James me ook opmerkt.

'Lisa?' Vraagt hij boos waardoor Julie en de andere weer verbaasd opkijken. Maar als ze logisch gedacht hebben zouden ze ook wel kunnen weten dat ik hun ken aangezien ik verteld heb dat Blake één van mijn beste vrienden is.

Ik kijk naar James zijn arm dat rond Joke ligt en weet niets uit te brengen. Hij merkt het en haalt snel zijn arm wel, maar dat haalt de pijn in mijn hart niet weg.

'Waarom ben je bij die homo's?' Vraagt James boos terwijl hij opstaat en mijn arm vastneemt.

Bij het woord homo springt Bjorn naar voor en geeft James een vuist in zijn gezicht waardoor ik ook naar voor vlieg aangezien James mij nog vast heeft.

Alex trekt me meteen weer recht en kijkt me bezorgd aan. 'Gaat het?' Vraagt hij en ik knik. Ik heb me gelukkig geen pijn gedaan.

'Blijf van haar af!' Roept James waardoor iedereen in het café naar ons kijkt.

'Ken je hem?' Vraagt Alex, James negerend.

Ik knik. 'Hij is mijn ex.' Fluister ik.

James kan er duidelijk niet tegen dat ik zo dicht bij Alex staan want hij trekt me naar achter waardoor ik hem boos aankijk. 'Blijf van me af.' Zeg ik boos en stap weer weg van hem.

'Ben je nu al weer verder gegaan? Was ik zo belangrijk voor je!' Roept hij en tranen verzamelen zich alweer in mijn ogen.

'Je bent ongelooflijk! Jij bent hier diegene met een meisje op je schoot! En ik mag niet eens nieuwe vrienden maken? Ik haat je! Ik haat je zo hard!' Schreeuw ik zo luid waardoor mijn stem pijn doet, het lijkt alsof mijn stembanden schuurpapier zijn. En de waterval aan tranen begint ook weer te vloeien.

'En dan durf je homo te roepen terwijl één van je fucking beste vrienden een vriendje heeft! Geen respect dat je hebt!' Roep ik opnieuw, niet beseffend dat de jongens waarschijnlijk nog niet wisten dat Blake samen is met Bjorn.

'Wat?' Vraagt James dan ook verbaasd.

Blake schuift zijn stoel naar achter en geeft James een duw.

'Ja! Ik ben homo, oké. Ik heb er niet voor gekozen!' Roept ook Blake en loopt dan het café uit. Al snel volgt Bjorn hem en plots is het zo stil dat je een speld kan horen vallen.

'James heeft mij nu, en heeft jou niet meer nodig. Dus ga weg en neem je drama mee.' Hoor ik een irritante stem zeggen die afkomstig is van Joke.

En ik besef dat ze gelijk heeft, overal waar ik kom is drama.

Dus draai ik me om en loop weg net zoals Blake daarnet gedaan heeft. Als ik buiten kom zie ik hem en Bjorn op een bankje zitten maat loop ik de andere kant op. Ik wil niet gevonden worden.

Ik blijf lopen, tot ik niet meer kan. En zak dan neer.

En begin te huilen, huilen, en nog eens huilen.

Alles, maar dan ook alles verpest ik. Wat heb ik misdaan dat ik zo een slecht leven moet hebben?

1) mijn ouders gaven niets om mij, tot voor kort.

2) mijn zus is dood.

3) mijn "beste vrienden" zijn eigenlijk totaal mijn vrienden niet.

4) mijn vriendjes moeten me altijd laten huilen

Waaraan heb ik dit verdiend? Niets. Ik heb niets misdaan.

Ik probeer de tranen van mijn wangen te vegen, maar ze blijven komen dus zoveel zin heeft het niet. Even kijk ik rond, maar ik heb geen idee waar ik ben.

Een paar meter verder zie ik een plaatje staan dat aanduidt dat er wat verderop een treinspoor is, maar wat heb ik daaraan? Mijn zak met gsm en geld ligt nog in de auto van Alex. Ook staan hier huizen, misschien kan ik daar straks gaan aanbellen en vragen of ik even mag bellen naar iemand? Of misschien doe ik dat morgen wel.

Misschien verdien ik het wel om een nacht op straat te slapen.

Misschien hoort dit er wel allemaal bij en komt daarna alles goed.

Misschien heb ik daarna mijn happy end wel.

Niets is zeker, maar wat maakt het ook uit? Het leven loopt uiteindelijk toch nooit zoals je het zelf zou willen. Het leven is onvoorspelbaar. Het leven is niet te verklaren, maar het doel van de mens is, het leven zo verdraaglijk mogelijk maken.

En dat is wat ik nu ga doen.

Ik ga proberen het beste uit het leven te halen, voor het te laat is.

HAPPY HALLOWEEN SPOOKJES (:
Wat een drama hoofdstuk hehe... wat vinden jullie ervan?
is de haat naar Joke weer extra gegroeid?
en James? Wat vinden jullie van hem?
En je kan niet ontkennen dat Alex een schatje is (;