That jerk is my best friend #Netties2017

^2.48^

Je hebt mensen in het leven dat geluk hebben, je hebt mensen dat niet weten hoe het is om niet gelukkig te zijn. Je hebt mensen die altijd blij zijn en niet inzien hoe mensen in hemelsnaam slecht kunnen denken over de wereld. Als je één van die mensen bent, mag je inderdaad gelukkig zijn.

Want je hebt er dan geen idee van hoe het is om je alleen te voelen, achtergelaten te voelen. Je hebt geen flauw idee hoe het voelt om verraden te worden door iemand waarvan je het totaal niet had verwacht.

Maar als je niet één van die mensen bent. Dan heb je geen geluk. Want dan zie je alle slechte dingen dat er gebeuren. En op sommige momenten lijkt het wel, alsof al die dingen alleen maar bij jou gebeuren. Iedereen in je omgeving lijkt gelukkig. En jij ziet zielig en alleen op je kamer. Te wachten totdat er voor jou eens iets goed gebeurd.

Maar het erge is, is dat wanneer er iets goed gebeurt je er niet volledig van kan genieten. Omdat je aftelt tot wanneer het weer slecht gaat, want zo gaat het altijd. Het goede houdt niet lang aan en vervaagt door het slechte.

Gekraak van de deur haalt me uit mijn gedachten en ik zie James zijn hoofd uit de deur steken. 'Je bent snel terug.' Zegt hij en komt mijn kamer verder binnen. Ik knik en blijf naar buiten kijken, eigenlijk heb ik echt helemaal geen zin in gezelschap. En al zeker niet als dat gezelschap een jongen is.

Ik vraag me af, zijn er ook veel meisjes dat het hart van een jongen breken? Of zijn het alleen jongens dat het hart van de meisjes breken? Moest dat zo zijn, zou het niet eerlijk zijn.

Ik trek mijn knieën omhoog en sla mijn armen er rond. 'Wat is er?' Vraagt James vervolgens zacht maar alles wat ik kan doen is mijn ogen rollen, alles en iedereen stoort me momenteel. Ik kan er niet aan doen. Ik hoopte gewoon zo hard dat mijn hart niet nog een keer gebroken zou worden. Ik hield van Alex, eigenlijk hou ik nog steeds van hem. Maar dat mag ik niet zeggen, want daar bereik ik toch niets meer mee.

Wat was zelfs zijn idee? Twee vriendinnen. Eentje hier en eentje daar? Dat is toch alleen maar dubbel zoveel geld uitgeven? Waarom heeft hij dat gedaan. Had hij gewoon zin om twee harten in één keer te breken? Dan is dat hem gelukt.

Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik was vergeten dat James hier ook nog was, totdat mijn bed ineenzakt doordat hij er ook is op gaan zitten. Hij slaat zijn armen om me heen en fluistert dingen in mijn oor, maar ik hoor niet wat hij zegt. Ik leg mijn hoofd op zijn borst en zucht uit.

Maar er komen geen tranen meer. Op de rit naar huis heb ik zoveel gehuild dat ik niet weet of ik ooit nog zal kunnen huilen. Alles is eruit. Er is niets meer van over. Net zoals mijn hart.

'Waarom ween je niet?' Fluistert James zacht waardoor ik toch een kleine grinnik los.

'Alex had twee vriendinnen.' Zeg ik dan en haal mijn hoofd van zijn borst zodat ik hem aan kan kijken.

Een grijns neemt plaats op zijn gezicht. 'Ik wist het wel, die gast is niet te vertrouwen.' Glimlacht hij trots wat het laatste beetje van mijn hart dat er nog was nu ook helemaal kapot maakt.

Hij is blij dat hij gelijk had? Hij is trots op zichzelf dat hij Alex niet vertrouwde? Hij hoort medelijden met mij te hebben en aan mij te denken, niet aan hoe hij gelijk heeft.

'Ga weg.' Fluister ik gebroken en duw hem van me af.

Pas dan lijkt James te beseffen dat hij een fout gemaakt heeft, voor de zoveelste keer in zijn leven.

'Nee Lisa, je weet dat ik het niet zo bedoelde. Het spijt me, ik vind het echt erg voor je en ik weet niet echt wat ik moet zeggen.' Probeert hij zichzelf te redden, maar het is al te laat. Ik kon al niemand in mijn buurt verdragen en nu al helemaal niet meer. Hij moet gewoon weg gaan voordat hij het nog erger maakt, beseft hij dat dan niet?

'Ga gewoon even weg.' Zeg ik opnieuw. Hopend dat hij nu naar me luistert.

'Ik ga me niet weer laten wegsturen door jou. Dat is al zoveel gebeurd, en meestal had ik er zelf voor gezorgd maar deze keer niet. Dus nee, ik ga niet weg. Ik ga er nu voor je zijn of je dat nu wilt of niet. Ik blijf bij je.' Hij zegt dit allemaal met zoveel overtuiging dat ik blij ben dat hij eens iets goed zegt.

En dus leg ik mijn hoofd weer op zijn borst en sluit mijn ogen. Terwijl ik denk aan al het slechte, maar dat ik nu toch ook even iemand goed bij me heb.

Het geluid van de regen die tegen het raam klettert werkt rustgevend op één of andere manier. En in samenwerking met James zijn hartslag wordt ik zelf ook weer helemaal zen en krijg ik het voor elkaar om in slaap te vallen.

Hoeveel later het is wanneer ik opnieuw wakker wordt weet ik niet maar het is intussen gestopt met regenen. Ik draai me om maar voel een lichaam me de weg versperren. 'Ben je weer wakker?' Fluistert een zachte stem en ik maak een geluidje als teken dat ik inderdaad wakker ben.

'Hoe lang heb ik geslapen?' Vraag ik met een krakende stem.

'Een uurtje.' Zegt James terug en ik frons. 'Je had mogen weggaan hoor.' Zucht ik en wrijf in mijn ogen. Nog even genietend van het rustig wakker worden.

'Nee, dan liep ik het risico je wakker te maken. En daarbij vind ik het leuk om naar je te kijken.'

Ik reageer niet op wat hij zegt maar zet me gewoon recht en wrijf nogmaals in mijn ogen om wakker te blijven.

'Bedankt om zo een goede vriend voor me te zijn.' Zucht ik en verlaat daarna mijn kamer.

-

FRIENDZONE ALERT
Wiehie sorry!
Ik haat school en de examenperiode is weer aangebroken dus de kans is klein dat ik de komende weken veel zal updaten ):
Succes met examens iedereen!! Hopelijk overleven we het :)
Mijn jaar hangt ervan af, dus als ik het niet goed doe moet ik mijn jaar overdoen ):

Ps: ik mis Shawn