That jerk is my best friend #Netties2017

^34^

Hij krijgt blosjes en ik grinnik. 'Je bent schattig als je bloost.' Hij schud zijn hoofd en neemt mijn hand vast. 'We moeten op tijd zijn na de pauze.' Knipoogt hij en ik kijk op mijn iPhone hoe laat het is. Ik scheld binnensmonds. Shit. We moeten er zijn binnen 6 minuten en het is minstens 10 minuten wandelen. Plots krijg ik een perfecte ingeving.

'James ik op je rug, jij lopen!' Beveel ik hem. Hij draait met zijn ogen maar doet het toch. Ik spring, voor de tweede keer vandaag, op zijn rug en hij loopt door de straten, de rare blikken negerend.

De rit verloopt schokkend, maar je hoort me niet klagen, ik mag al geluk hebben dat ik niet zelf moet lopen.

We lopen de school binnen als de bel net gaat. Ik haal opgelucht adem en spring van James zijn rug af.

'Snel we hebben L.O.' Ik knik en we lopen snel door naar de sporthal. Hijgend kom ik de kleedkamer binnen en ga naast Cindy zitten die me fronsend aan kijkt. 'Waar heb jij rondgehangen?' Vraagt ze. 'We hebben vrij gekregen van Dijkstra.' Lach ik. Ze kijkt me jaloers aan waarna ze knikt en we kleden ons verder om.

Ik loop de kleedkamers uit met Cindy aan mijn zijde en ik zie Julian staan. Stiekem doet het nog meer pijn dat hij hij niet eens naar me toe kwam om te zeggen dat het niet waar was of om sorry te zeggen. Maar nee helemaal niks. Niks. Niks. Niks. Niets. Niets is minder als iets.

Wanneer hij me ook zag staan maakten we even oogcontact maar ik keek meteen weer droevig weg. Ergens, ergens diep verstopt, vond ik hem nog steeds een leuke jongen.

Het schelle geluid van het fluitje van de sportleerkracht maakt iedereen stil. We gaan allemaal op de gele lijn staan en wachten tot hij zijn uitleg begint.

'Trefbal meisjes tegen jongens. Eerst 5 rondjes lopen.' Legt hij uit. Ik zucht. Ik heb vandaag echt helemaal geen zin om te lopen.

Cindy is al begonnen met lopen en ik sta nog stil terwijl iedereen me voorbij loopt en raar aankijkt. Blake komt naar me toegelopen en schud droevig zijn hoofd. Ik snap hem niet, ik heb toch niets verkeerd gedaan. Maar zodra ik besef dat er tranen over mijn wangen lopen snap ik waarom hij me zo aankijkt.

Het wordt me gewoon even te veel, om Julian en James beide te zien. Ze hebben me allebei zo veel pijn gedaan en ik kan doen alsof er niets gebeurd is, maar het gevoel blijft.

Hij trekt me in een knuffel en ik spring en sla mijn beide benen elk aan een kant van zijn romp. Ik leg mijn hoofd in zijn nek en begin te snikken. Hij wrijft over mijn rug terwijl hij teken doet naar James, die blijkbaar aanstalten maakte om naar hier te lopen, dat hij niet moet komen.

Hij draagt me naar de kleedkamers van de jongens en gaat zitten met mij op zijn schoot. 'Moet ik Julian voor je slagen?'

Ik lach een beetje en schud daarna mijn hoofd. 'Nee doe maar niet.' Fluister ik en hij trekt me nog dichter tegen hem aan. 'Weet je Lisa?' Ik kijk hem vragend aan.

'In het begin van het derde jaar was ik een paar maanden verliefd op jou.' Zegt hij. Hoe random. Ik lach. 'Ik weet het.' Hij kijkt me raar aan en wacht op een uitleg.

'James heeft het toen subtiel verteld. En daarmee bedoel ik dat hij een tekening had gemaakt met een mannetje met jouw naam eronder met hartjesogen dat naar mij keek.' Lach ik waardoor hij ook begint te lachen.

'Maar de laatste maanden van het eerste was ik wel verliefd op jou.' Ga ik verder. Hij kijkt me met grote ogen aan. 'In de tijd dat Asil me altijd liefdesbrieven schreef?' Vraagt hij waardoor ik nog harder begin te lachen.

'Draai die naam eens om.' Grinnik ik. 'Nee dat meen je niet! Ik dacht altijd dat het Amal was, je weet wel dat meisje van wiskunde.' Ik lach. 'Inderdaad, dat arme meisje.'

'Nu we toch over liefde bezig zijn.' Zegt Blake en kijkt me achterdochtig aan. 'Peter was op je in het tweede, werkelijk heel het tweede jaar en Bram die sukkel vorig jaar nog een paar maanden.' Lacht hij. 'Vorig jaar? Hij was toen toch met Lily?' Hij knikt. 'Hij probeerde jou jaloers te maken.' Ik krijg grote ogen.

'Zo erg voor Lily.' Hij schud zijn hoofd. 'Lily wist ervan. Ze speelden beide gewoon toneel.' Ik schud lachend mijn hoofd.

'En jij voel jij nu nog wat voor James? Hij namelijk nog wel veel voor jou.' Vraagt hij na een tijdje stilte. Ik kijk hem aan en haal mijn schouders op terwijl ik het antwoord eigenlijk wel weet.

'Ja maar dat hoeft hij niet te weten. Hij moet eerst moeite doen.'

DANKJE voor de 10K! Echt wauw! Omdat ik in het weekend geen examen heb krijgen jullie nu een stukje ;) wiskunde is mislukt voor diegene dat het interesseert :")
Okayy normaal doe ik dit niet maar ik ga even een boek promoten! :)

Het boek is van @_Cleopatra_16 en wauw het verdient echt extra lezers! Check zeker haar profiel even ;) nog even ter verduidelijking ze heeft me hier niet om gevraagd maar ik vond dat ze dit gewoon verdient!

Veel succes aan die dat ook examens hebben en aan de andere jullie hebben zo veel geluk dat je nu geen examens hebt ahah

Ciao x