That jerk is my best friend #Netties2017

^2.41^

Niet nagekeken!

'Waar gaan we naartoe?' Eerst dacht ik dat we naar een pleintje wat verder een ijsje gingen eten, maar daar zijn we voorbij gewandeld dus dat is het al niet. En ik had al de hele tijd mijn mond gehouden en niet gevraagd waar we naartoe gingen omdat ik weet dat James het leuk vind om mij te verrassen, maar nu kan ik me niet meer inhouden.

'Dat zie je nog wel.' Mompelt hij en steekt zijn handen in zijn zakken.

Tien minuten later komen we aan bij een zeer gekende plek voor ons. Het is hier doodnormaal, tenzij je beter kijkt. Een straat met struiken naast. Maar wanneer je door de struiken kruipt kom je uit op een mooi grasperkje met een vijver aan.

James gaat er eerst door en haalt de takken uit de weg zodat ik er kan door gaan zonder me ergens te bezeren.

Het is lang geleden dat we hier geweest zijn. Ik denk dat jaar gewoon helemaal niet. In het eerste kwamen we hier veel. Net zoals aan in het park, daar gingen we ook veel naartoe.

'Lang geleden he.' Zegt James en ik knik waarna ik me neerzet op de grond. Maar net voor mijn zitvlak de grond raakt bedenk ik me en sta terug recht. Het moet er debiel uitzien. Maar ik wil niet dat mijn broek volhangt met modder en weet ik veel wat allemaal.

James doet zijn jas uit en legt het op de grond waarna hij teken doet dat ik kan gaan zitten. Ik glimlach dankbaar naar hem en zet me neer. Hij komt naast me zitten, met één bil op de jas en één ernaast. Hij offert zich op voor mij.

'Ik ga terug voetballen.' Mompelt hij dan waardoor ik verbaasd opkijk.

Hij kijkt me ook aan en lijkt blij te zijn met zijn beslissing. 'Ik ben gestopt doordat mijn pa het niet kon betalen. Maar nu heb ik genoeg gespaard en kan ik weer gaan.' Vertelt hij en friemelt met zijn handen. Schattig.

'Dat is super goed!' Zeg ik blij en kus hem uit het niets, op zijn wang. Zijn wangen krijgen een rode kleur waardoor ik moet grinniken. Vroeger moest hij nooit blozen.

Ik vond het altijd leuk om naar zijn voetbalwedstrijden te gaan kijken. Hoe zijn spieren altijd zo goed zichtbaar waren in dat tenue. Verbaasd om mijn gedachten denk ik aan Alex en probeer het beeld van hem in zijn danskleren voor ogen te zien. Maar toch blijft James op de achtergrond verder voetballen.

'Aan wat denk je?' Vraagt hij als ik verder niets zeg.

'Dans.' Antwoord ik. Ik zeg niet dat ik aan Alex dacht, of aan Alex probeerde te denken.

'Voetbal is toch stoerder dan wat dansen, vind je niet?' Zegt hij en haalt zijn wenkbrauwen op terwijl een jongensachtige grijns zijn lippen siert. Ik schud lachend mijn hoofd om zijn opmerking en duw hem tegen zijn schouder. Maar hij geeft geen kik.

Alex zou nu overdreven alsof doen dat hij omvalt en ik weet niet precies wat ik de leukste reactie vind. Maar wanneer ik dan een ontsnapte giechel uit James zijn mond hoor ontsnappen besluit ik dat ik stevig blijven zitten het leukste vind.

Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. 'Ik mis die oude tijden, James.' Zucht ik en denk terug aan onze eerste ontmoeting. Waar James me hielp van een ouderejaars dat boos op me werd.

'Wat was je toch zonder mij.' Merkt James op die dus aan hetzelfde aan het denken was.

'Niets.' Zeg ik eerlijk. En ik denk dat het waar is wat ik zeg. James betekent zoveel voor me dat ik me niet kan voorstellen wat een leven zonder hem zou zijn. Ik hou van hem, op een vriendschappelijke manier weliswaar.

Een briesje laat me trillen en al meteen voel ik James zijn armen om me heen met de bedoeling om me op te warmen. En dat doet het me zeker.

'Dus, voetbal?' Begin ik terug over het vorige gespreksonderwerp. Hij knikt trots en ik zie zijn ogen glinsteren.

'Ik heb het altijd graag gedaan.' Zegt hij en glimlacht zijn tanden bloot. 'En ik moet mijn lichaam onderhouden he.' Gniffelt hij waardoor ik moet lachen en tegen zijn buik klop. Niks van vet. Nooit geweest.

Hij haalt mijn hand weg van zijn buik en legt het op mijn schoot. Ik kijk hem fronsend aan maar zeg er verder niets over. 'Je gaat toch nog naar de fitness met de jongens?' Vraag ik dan en hij haalt zijn schouders op.

'De laatste tijd ga ik minder en minder. Maar ik ga daar ook weer mee beginnen.' Ik knik en luister aandachtig naar wat hij nog allemaal te zeggen heeft.

Na een uurtje staan we op en wandelen stilletjes terug naar huis. Zijn hand raakt de mijne maar hij steekt snel zijn handen weer in zijn zakken en zo wandelen we rustig verder.

'Bedankt.' Zeg ik recht uit mijn hand. 'Het was echt te lang geleden. Zo een dingen moeten we terug vaker doen.' Merk ik op en hij knikt instemmend.

'Dus, laten we je inschrijven bij een voetbalploeg. Gaat dat zomaar in het midden van het seizoen?' Vraag ik belangstellend en hij schud zijn hoofd. We hangen onze jas op aan de kapstok en wandelen verder naar binnen.

'Normaal niet. Maar ik ga in de club bij Blake gaan en hij ging iets regelen zei hij.' Legt James uit en ik knik.

Echt een leuk idee. 'Leuk.' Zeg ik en neem dan plaats in de zetel.

'Hoe gaat het trouwens met dat...' Zeg ik verwijzend naar zijn drugsgebruik en zijn gezicht gaat meteen van speels naar serieus en hij haalt een hand door zijn haar.

Hij zwijgt even voor hij begint te praten. 'Het is moeilijk. Maar ik vind dat ik me vrij goed kan beheerden.' Zegt hij en ik knik. Hij heeft gelijk. Ik heb echt nog niets gemerkt van mogelijke afkickverschijnselen wat die ook mogen zijn. Ik ben echt trots op hem dat hij terug probeert om op het goede pas te gaan.

En ik ga hem helpen op dat goede pad te blijven.

-

Een hoofdstuk James en Lisa is altijd wel leuk, niet waar?

En sorry voor alweer even te moeten wachten maar school moet jammer genoeg op de eerste plaats komen. Maar ik hoop dat jullie dat begrijpen.

Let me know what you think.

Hebben jullie een vriendje? Of een crush?

Ik geen één van de twee momenteel :)