That jerk is my best friend #Netties2017

^51, Pov James^

Ik zit wat voor me uit te staren tijdens de les en ik heb geen idee wat ik kan doen zodat Lisa me ooit nog vergeeft. Ik heb het echt verknald deze keer. Ik snap niet dat ik haar niet geloofde, ik had haar meteen moeten geloven.

Plots wordt de de deur open gegooid en komt een hijgende Bram binnengelopen. Meteen staan Blake, Peter en ik op.

We lopen alle drie naar buiten en kijken Bram wachtend aan. 'Wat is er?' Vraag ik bezorgd. 'Lisa, het is Lisa.' Hij lijkt niet uit zijn woorden te komen en ik maak me zorgen. Wat als er iets is gebeurd met Lisa. Ik zou het mezelf nooit vergeven.

'Bram! Zeg wat er is met haar.' Beveel ik hem. 'Ze snijdt weer en nu is ze weggelopen, wenend en ik weet niet waar ze is.' Hij zegt alles snel achter elkaar en mijn spieren spannen zich aan. Het komt allemaal door mij dat ze zich snijdt. Ik heb haar kapot gemaakt. Het is allemaal mijn fout, dus is het ook aan mij om het weer goed te maken.

'Meisjes gaan toch altijd naar de wc als ze wenen.' Stelt Peter vast en met z'n vieren lopen we snel de gangen door naar de toiletten.

'Wat als ze daar niet is.' Blake bijt op zijn lip. En dit bewijst nog maar een keer dat Lisa echt zoveel voor ons allemaal betekent. We zeggen allemaal dingen door elkaar en komen toe aan de toiletten. Ik zie al meteen op welke ze zit, omdat er maar eentje rood gekleurd is als teken dat het op slot is.

'Lisa! Doe open alsjeblieft!' Smeek ik haar en kom aan de klink om de deur proberen te openen. 'Nee! Ga weg!' Schreeuwt ze terug en de tranen verzamelen zich achter mijn ogen. Als ik op de grond ga liggen zie ik druppeltjes bloed liggen. Ik probeer mijn hand onder de deur te steken, maar daarvoor is de opening te dun. Ze laat een gilletje horen en ik hou het niet meer en er loopt een traan over mijn wang.

'Lisa waar ben je mee bezig?' Vraag ik bezorgd als ik weer een druppel bloed op de grond zie vallen. Eigenlijk weet ik goed wat ze aan het doen is maar ik wil het niet beseffen. 'Niets.' Ze snikt en schreeuwt nog een keer. Het verbaast me dat er nog niemand is komen kijken naar waar dit lawaai vandaan komt.

Peter duwt me plots een soort van ijzeren stokje in mijn hand en even kijk ik er dom naar. Dan besef ik dat er hiermee de deur open kan krijgen en ik begin te prutsen. Na even proberen lukt het en vliegt de deur open.

Ik kijk haar geschrokken aan. Eerst durf ik me niet te bewegen, bang dat ik iets verkeerds ga doen. Ze zit daar zo kwetsbaar, met die schaar tegen haar arm. Dit beeld zal voor eeuwig in mijn netvlies staan.

Ik zet een paar stappen dichter naar haar toe. 'Leg je schaar weg.' Zeg ik zo kalm mogelijk maar ze schud meteen haar hoofd en beweegt de schaar van plaats, vlakbij een slagader.

Lisa lijkt bang van zichzelf als ze naar de schaar kijkt. 'Ga weg of ik snijd dieper.' Dreigt ze en ik hap geschrokken naar adem. Snel zet ik een paar stappen naar achter en kijk ik hulpeloos naar de andere jongens. In de hoop dat ze iets doen om mij, haar, te helpen.

Blake opent zijn mond. 'Lisa nu is het genoeg. Jij hebt me geholpen om te stoppen met snijden en nu doe je het zelf, waar denk je mee bezig te zijn!' Roept hij boos en verbaast daarmee iedereen.

Lisa laat haar schaar vallen en Blake loopt er naartoe en gooit het verder weg.

Vervolgens neemt hij haar mee uit het hokje en het enigste wat ik kan doen is toekijken hoe hij het bloed van haar arm haalt.

'Kunnen jullie alsjeblieft weggaan. Ik heb tijd voor mezelf nodig.' Verbreekt haar zachte stem de stilte en we knikken.

We lopen de toiletten uit en ik kijk nog even naar haar om. Ik playback dat ik van haar houdt maar ze kijkt weg.

Verslagen loop ik verder.

Hoofdstuk 51 uit de ogen van James! Velen waren hiernaar benieuwd dus hier is het dan (; wat ben ik toch lief hé (:

Hoofdstuk 52 komt waarschijnlijk morgen!

Kusjes xxx