That jerk is my best friend #Netties2017

^2.37^

Zeker het vorige hoofdstuk gelezen want niet iedereen kreeg een melding? Kijk zeker eens na en don't forget to vote :) xx

'Komen jullie iets eten?' De stem van Veerle, de moeder van Alex, klinkt aan de andere kant van de deur en ik knuffel me nog wat dichter tegen Alex aan. Ik hou van zijn warmte.

'Ja, we komen eraan.' Zegt Alex terug en zet de film op pauze. Hij legt één van zijn handen op mijn kont waarna hij erin knijpt en ik hem met opgetrokken wenkbrauwen aankijk. Hij durft wel.

Alex grijnst terug. 'Denk je dat je het recht al hebt om dat te doen?' Vraag ik met een kleine glimlach die ik niet kan verstoppen.

'Ja.' Zegt hij terug en staat dan op met als gevolg dat mijn hoofd op zijn bed valt en niet meer op zijn gespierde borstkas ligt.

'En mij nu nog eens laten vallen ook.' Zeg ik en probeer mijn glimlach te verstoppen, wat blijkbaar niet zo goed  lukt aangezien Alex me een kus geeft en een arm uitstrekt om me te helpen uit het bed te komen.

Wanneer ik ook opsta uit het bed overvalt een koude rilling me meteen en wrijf ik met mijn handen over mijn armen in de hoop het terug wat warmer te krijgen. Alex ziet dit en slaat meteen zijn armen om me heen.

'Een beetje koud?' Vraagt hij en ik knik. Vervolgens leg ik mijn hoofd weer op zijn borstkas en geef ik een kus op zijn schouder.

'Je bent wel heel erg klef he vandaag.' Merkt Alex op en ik haal mijn schouders op. Het is waar en ik weet niet waarom maar ik kan het niet laten, elke keer als ik de kans ervoor krijg, om hem aan te raken.

Om het nog eens te tonen druk ik een kus op zijn lippen. 'Ja.' Zeg ik zacht. 'Je bent gewoon zo knuffelig.'

Na nog even geknuffeld te hebben gaan we naar beneden aangezien het eten dus klaar is en we niet willen dat het koud wordt. En stiekem ook een beetje omdat mijn buik aan het knorren is, door de heerlijke geuren dat hier in huis hangen.

'Mijn papa gaat er ook zijn.' Zegt Alex als we net de trap zijn afgelopen. Meteen voel ik de stress in mijn lichaam komen. Ik heb zijn vader nog niet ontmoet, elke keer als ik hier was was enkel zijn moeder thuis of geen één van de twee.

'Had je me niet eerder kunnen waarschuwen?' Sis ik en kijk in de spiegel die in de gang hangt. Snel haal ik een hand door mijn haren in de hoop dat ik er een beetje beter uitzie.

Hij schudt lachend zijn hoofd. 'Nee, want dan zou je al de hele tijd aan het stressen zijn, en dat is voor niets nodig.' Spreekt hij me moed in, hij heeft dan ook makkelijk praten. Mijn mama "kende" hem al voor dat we samen waren dus dat is een stuk minder moeilijk dan.

'Jij gaat eerst naar binnen.' Beveel ik hem en hij knikt en pakt mijn hand vast. Gelukkig heb ik geen last van klamme handen.

Hij wandelt de keuken binnen en ik zie inderdaad een man aan tafel zitten die opvallend veel op Alex lijkt.

'Ik ben Lisa.' Ga ik mezelf voorstellen en haal mijn hand uit die van Alex en geef zijn vader een hand.

Hij kijkt me even aan en mijn hand hangt ongemakkelijk in de lucht zonder dat hij het aanneemt. Na enkele seconden schudt hij dan toch mijn hand en stelt zichzelf voor als Kristof.

Meer zegt hij niet en ik bijt op mijn lip.

Ik neem plaats op een stoel naast Alex en glimlach naar hem ter bedankje dat hij lasagne voor mij heeft opgeschept.

Door de koele houding van zijn vader geraak ik alleen maar meer gestrest, heeft hij me niet graag? Vindt hij dat ik niet het juiste meisje ben voor een jongen als Alex? Ik had iets anders aan moeten doen, ik wist het.