That jerk is my best friend #Netties2017

^2.26^

We stappen het café binnen en gaan zitten aan ons vast tafeltje, waar deze keer gelukkig geen James zit.

De meeste zijn er al maar Alex zie ik niet, waar is hij dan? Hij is voor ons vertrokken, met haast aangezien hij me vergeten is mee te nemen.

'Ik zal al vast gaan bestellen, het gebruikelijke?' Vraag ik aan iedereen in het algemeen en er wordt geknikt waarna ik weer opsta en mijn weg naar de toog maak.

'Hetzelfde als altijd?' Vraagt de man en ik knik met een glimlach.

'Ik zal het naar jullie tafel brengen zometeen.' Vertelt hij me en ik knik. 'Bedankt.' Ik draai me om en zie juist Alex binnenkomen met een beeldschoon meisje aan zijn zijde.

Het meisje heeft een rokje met panty's aan, en een mooi topje erboven op. Haar krullende haren, die een rosse gloed hebben, steken mooi af op de kleur van haar topje en de sproeten op haar gezicht maken het helemaal af. Haar lange, slanke benen stappen naar onze tafel toe en ze gaat neer zitten, op de plek waar ik altijd zit, waarna Alex plaats neemt naast haar.

Ik stap ook terug naar de tafel en merk dan dat er geen stoelen meer vrij zijn. Ik sta daar te staan zonder initiatief te nemen en iets te doen maar ik kan mijn blik niet afwenden van het meisje. Ze heeft alles. Ik snap dat Alex haar wilt. Ze is prachtig, bijna perfect te noemen.

Ik hoor opnieuw het belletje aan de deur dat aankondigt dat iemand het café binnenkomt. Ik blik kort naar achter om te zien dat het Blake is dat binnenkomt.

Ik ga snel naar hem toe en geef hem een knuffel. Mijn hoofd leg ik in zijn nek en bedwing mijn tranen. 'Wat is er kleintje?' Vraagt hij zacht en wrijft over mijn rug.

'Alex heeft een nieuw meisje, ze is beeldschoon.' Fluister ik, zodat niemand het kan horen buiten Blake.

'Ben je verliefd op Alex?' Vraagt hij met gefronsde wenkbrauwen.

Ik haal mijn schouders op en kijk hem hopeloos aan. 'Ik weet het echt niet, mijn gevoelens zijn helemaal in de war.' Beken ik en haal een hand door mijn haar zodat het weer in model valt.

'Ga gewoon rustig zitten, en probeer je er niet te veel van aan te trekken. Denk even na over wat je wilt, want zolang je dat niet weet kan je niets doen.' Vertelt hij me en geeft een knijpje in mijn schouder. 'Dankjewel Blake.'

We stappen samen naar de tafel toe en Blake neemt twee stoelen van een andere tafel en schuift deze erbij. Hij gaat zitten naast Bjorn en geeft hem een kus waardoor ik hun blij aankijk.

'Jullie zijn mijn koppel nummer één.'

Ze kijken elkaar gelukkig aan en beginnen dan te fluisteren tegen elkaar. Dus beslis ik me te mengen in het gesprek van de anderen.

'Alex.' Zegt Julie plots. 'Je hebt Lisa gewoon achtergelaten, besef je dat? Ik ben moeten terugrijden met Bjorn omdat jij weg was zonder haar.'

Ik ben blij dat Julie het onderwerp aanhaalt omdat ik zelf niet het lef zou gehad hebben om het hem te zeggen, dat het eigenlijk wel een rotstreek was.

Hij draait zijn hoofd snel naar mij en kijkt me verontschuldigend aan.

'Het spijt me, ik moest Blair gaan oppikken en was het helemaal vergeten.' Ik sla mijn ogen neer en mompel dat het oké is, terwijl het dat eigenlijk niet is.

Ik vind het niet oké dat hij Blair boven mij heeft gekozen.

Een tijdje later is iedereen verwikkeld in een groot gesprek over vakanties dat ze al hebben meegemaakt en wat ze allemaal gedaan hebben. Ik beslis dat ik ook iets ga vertellen.

'Ik ga elk jaar naar Duitsland en-' Mijn zin wordt onderbroken door Blair. 'Ik hou van Duitsland, ik weet nog die keer dat we een verkeerde kamer gekregen hadden en zo veel luxe hadden, voor de prijs van een gewone kamer.'

Iedereen luistert geboeid naar wat ze te vertellen heeft en niemand vraagt zich af wat ik van plan was om te vertellen. Blair is weer eens beter dan ik.

Ik weet dat ik overreageer, maar ik kan er niet aan doen.

Ik schuif mijn stoel naar achter en zeg tegen Blake dat ik naar huis toe ga.

'Hoezo? Het is juist zo gezellig.' Mompelt hij en ik haal mijn schouders opnieuw op. 'Ik ben wat moe, ik zie je morgen.'

Niemand merkt op dat ik vertrek wat een steek in mijn hart geeft. Ineens ben ik niet interessant meer. Blair trekt al de hele tijd alle aandacht naar zich toe alsof ze de nieuwe president van Amerika is. Ik kan haar nu al niet verdragen.

Ik ga buiten zitten en toets het nummer van mama in. Net wanneer ik het groene telefoontje wil indrukken voel er een hand op mijn schouder.

'Ga je al naar huis?'

Ik kijk Alex aan en knik zonder iets te zeggen.

'Moet ik je brengen?' Stelt hij voor en ik schud meteen mijn hoofd. Nu kan hij me wel plots brengen. 'Niet nodig.' Mompel ik en schud zijn hand van mijn schouder af.

'Wat vind je van Blair?' Vraagt hij en ik kuch. Vraagt hij me dit nu serieus. Heeft hij dan echt geen enkel idee dat ik het arme meisje nu al haat.

Ik antwoord niet en staar naar een punt achter hem.

'Waarom ben je zo boos op me? Ik weet dat ik je vergeten ben en dat spijt me, maar daarvoor deed je ook al plots zo kort. Wat heb ik gedaan?' Vraagt hij hopeloos.

Je hebt een ander meisje gevonden, wil ik in zijn gezicht schreeuwen. Maar het komt er niet uit, ik hou me in.

'Lisa?' Vraagt hij en neemt mijn hand vast.

'Het is mijn fout.' Zucht ik en voel alweer tranen opkomen.

Moeder natuur had vorige nacht beslist om me te bezoeken en te melden dat ik niet zwanger was. Waardoor ik nu dus enorm gevoelig ben en nog meer moet wenen dan anders.

'Wat is jou fout?' Zijn ogen kijken me hopeloos aan.

'Ik, jij, wij, ik, mijn gevoelens zijn in de war.' Ik wrijf met mijn twee handen over mijn gezicht.

'Hoe bedoel je?'

'Vanaf het moment dat je Blair noemde, knapte er iets in me dat ik niet kan verklaren. Zeg dat ik gek ben, maar ik weet niet wat ik voel. Ik denk, dat ik je misschien leuk leuk vind, maar ik weet het niet. En het is allemaal zo frustrerend.' Biecht ik op maar durf hem niet aan te kijken.

'Meen je deze?' Vraagt hij en laat mijn hand los.

'Denk alsjeblieft eerst goed na over wat je wilt, want ik ga Blair niet gewoon laten gaan om bij jou te komen als je na een week beslist dat je toch niet verliefd op me bent. Denk goed na, en wanneer je weet wat je wil, weet je me te vinden. Tot die tijd doe ik het rustig aan met Blair. Want ik wil haar ook niet aan het lijntje houden.' Vertelt hij me en ik weet dat wat hij zegt de waarheid is, ik moet denken.

'Blair is perfect.' Mompel ik en rol mijn ogen.

'Wil je haar? Ga dan voor haar want ze is beter dan ik.' Zeg ik en kijk hem aan.

'Zeg zo een dingen niet Lisa, je weet dat je een super lief en mooi meisje bent.' Mijn hart verwarmt door deze woorden.

Ik geef hem spontaan een knuffel en sluit mijn ogen.

'Kom je terug naar binnen?' Vraagt een stem plots. Ik open mijn ogen en zie Blair staan. Ze kijkt Alex vragend aan en hij laat me los en knikt naar haar.

'Denk goed na.' Fluistert hij nog en wandelt daarna opnieuw naar binnen achter Blair aan.

"Denk goed na." Deze zin ging de hele tijd door mijn hoofd. Vraag me niet waarom HAHA

Oh ja, ik heb me ingeschreven voor de NETTIES 2017, omdat ik daar wel zin in had :)

En laat via de reacties weten wat jullie vinden van dit hoofdstuk, want er zijn bijna nooit reacties meer en dan vraag ik me af of jullie het nog leuk vinden! :')