That jerk is my best friend #Netties2017

^29^

VANAF HIER NIET LEZEN ALS JE GEVOELIG BENT VOOR SELF HARM!!

Julian is een halfuur geleden vertrokken.Het is negen uur in de ochtend.

Ik zit op de rand van mijn bad en ik heb een scheermesje vast. Moet ik het doen of niet. Ik verdien de pijn, dat staat vast. Ik stel iedereen teleur. Iedereen. Vroeg of laat stel ik Julian ook teleur.

Ik doe het gewoon. Ik verdien de pijn. Ik zet het mesje op mijn pols en snijd erin. Het doet pijn, maar het is niet erg want ik verdien het. Ik doe het een paar keer opnieuw en stop dan wanneer het te veel begint te bloeden.

Ik veeg het bloed af en doe er een verbande om. Zo valt het te veel op dus doe ik er wat armbandjes om. Ik voel me opgelucht, alsof ik me nu een stukje minder schuldig kan voelen voor alle slechte dingen die ik doe en gedaan heb.

JE MAG TERUG LEZEN

De rest van de dag ben ik op mijn kamer gebleven en antwoordde ik op niemands berichtjes of telefoontjes. Mijn ouders zijn tegen de middag naar Milaan vertrokken, voor zaken. Wat een verassing.

Ik kruip in mijn bed, ik had mijn slaapkledij toch nog aan en ik dommel in slaap.

.

Ik word wakker van mijn wekker die afgaat. Wat haat ik die wekker. Ik stap uit bed en kleed me om. Ik ga vandaag voor een kleedje.

Ik heb geen zin in ontbijt dus ga ik maar meteen naar school.

Wanneer ik de school binnen en stap meteen door naar mijn locker. Ik dump er de spullen in die ik niet nodig heb en de andere haal ik eruit.

Een paar meter verder zie ik Bram, Blake en Peter staan. Ze kijken naar me en proberen dat zo subtiel mogelijk te doen. Maar daar mislukken ze volledig in.

Ik stap naar hun toe en ze lijken duidelijk te schrikken. Ik ga erbij staan en Bram is de eerste die iets zegt. 'Lisa we moeten je iets vertellen.' Ik kijk hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Vertel maar.' Hij ademt diep in en uit en opent zijn mond. 'Julian is niet wie je denkt dat hij is.' Zegt hij. 'Hoe bedoel je?' Vraag ik fronsend terwijl ik hun boos aankijk.

Eerst mij niet meer aanspreken en doen alsof ik hun nooit gekend heb en daarna gaan klagen over Julian. Ze moeten ook eens weten wat ze willen.

Ik zie hem slikken en hij kijkt weg. Uiteindelijk is het Blake die het zegt. 'Hij moest je vriendje worden voor een weddenschap.' Ik schud lachend mijn hoofd. 'Grapje zeker?' Ze schudden hun hoofd en mijn gezicht betrekt. 'Echt?' Vraag ik gebroken. Ze knikken en mijn ogen beginnen te wateren. Waarom Oh waarom God ben ik een meisje dat werkelijk elke dag om alles weent.

'Ik heb hem verteld over Marie.' Snik ik. Ze schrikken duidelijk. 'Ik dacht dat hij te vertrouwen was.' Ga ik verder. 'Maar ja geen enkele jongen waarmee ik ga is te vertrouwen.' Lach ik emotieloos.

Ze kijken me verdrietig aan ik staar maar wat voor me uit.

Peter pakt mijn pols vast om me naar hem toe te trekken. Ik laat een klein kreetje horen omdat het pijn doet. Hij laat me meteen los en kijkt me raar aan. 'Ik nam je nu toch niet hard vast?' Vraagt hij duidelijk geschrokken. Ik schud mijn hoofd.

Blake zijn ogen worden plots zo groot als schoteltjes en hij neemt mijn hand vast. Hij haalt de armbandjes van mijn arm en ziet het verband. Bram en Peter lijken er niets van te snappen.

'Waarom deed je het Lisa?' Vraagt Blake. Ik kijk naar mijn schoenen die plots heel interessant zijn. 'Moeder heeft gisteren gezegd dat het mijn schuld is van Marie en dat ik dood had moeten zijn.' Zeg ik na een tijdje stilte. Hij trekt me in een knuffel en al snel word het een groepsknuffel zoals vroeger.

Alleen James ontbreekt..

Eigenlijk heb ik niets te zeggen .. of wacht .. Ik heb 10K reads op mijn ander boek! :) en hier ook al 5,4K, toen ik het zag was ik echt zo van whatt the f*ck just happened. Soo thanks too everybody! ;)

-XOXO-