That jerk is my best friend #Netties2017

^2.32^

Een jongen doet de deur open en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht wanneer hij Sophie ziet staan. Meteen zet hij nog een stap naar voor en sluit haar in zijn armen. Ik ben vertederd door het gebaar en ben er bijna zeker van dat deze jongen niet zou vreemdgaan.

Maar je weet maar nooit.

'Ik wist niet dat je zou komen.' Fluistert hij tegen Sophie, maar wij hebben het ook gehoord. En ik kan het niet laten dat mijn lippen een kleine glimlach vormen. Misschien zijn er dan toch nog fatsoenlijke jongens op deze wereld.

Ja ik zeg duidelijk, deze wereld. Want het lijkt me onmogelijk dat de aarde de enige planeet is waar en levende wezens zijn. En misschien zijn er op die andere planeten wel perfecte jongens, wel, niet perfect. Niemand is perfect. Ook wij, de meisjes, zijn verre van perfect. Maar toch al een stapje dichterbij dan de jongens.

'Kom binnen.' Hij steekt zijn handen uitnodigend uit naar binnen en opent zijn deur nog wat meer waardoor hij er wat lomp uitziet.

'Ik ben Tom, maar dat wisten jullie waarschijnlijk wel al.' Zegt hij en krabt aan de achterkant van zijn nek.

'Ik ben Lisa.' Stel ik mezelf voor en steek mijn hand uit die hij aanneemt en schud. 'En ja, dat wist ik inderdaad al.' Vul ik mezelf nog aan.

Fleur volgt mijn voorbeeld en stelt zich ook voor.

Ik kijk een rustig rond in zijn woning en op het eerste zicht ziet het er wel gezellig uit. Niet ze opgeruimd, maar ik moet zeggen dat dat ook niet altijd het geval is bij mij. Hier en daar staan wat foto's, zo staan er ook foto's van Sophie bij. Zowel met hun beide op als Sophie alleen. Ik zie ook een foto ophangen van hem en een kleine jongen, waarschijnlijk zijn broer.

Als je uit het raam kijkt heb je zicht op een mooi parkje. Hij woont hier echt nog goed bedenk ik me.

Wanneer ik ga studeren, wil ik ook zo een gezellig appartementje waar ik me helemaal op mijn gemak voel.

'Waaraan heb ik jullie bezoek te danken?' Vraagt Tom en schuift iets onder zijn bed, hopend dat niemand het gezien zou hebben.

'Daarom.' Zegt Fleur en stapt naar het bed toe. Zij heeft het blijkbaar dus ook gezien. 'Wat heb je daar verstopt?'

Zijn ogen worden groot en hij bijt zichtbaar op zijn tanden. Snel schud hij zijn hoofd. 'Niets.' Mompelt hij en gaat er nog wat meer voorstaan zodat we zeker niets zouden kunnen zien.

'Tom, wat is het?' Vraagt Sophie angstig. Haar handen beginnen lichtjes te trillen en ik ga snel naast haar staan.

'Is dat de reden waarom je me bijna nooit meer stuurt en droog doet? Heb je iemand anders?' Haar stem klinkt trillend en ik kan het haar niet kwalijk nemen, deze situatie ziet er niet zo best uit.

'Beschuldig je mij nu van vreemdgaan? What the fuck!' Roept hij plotseling en bukt zich om te pakken wat er onder het bed ligt.

Het is een lichtroos doosje en op het plaatje staat Sophie.

'Voor je verjaardag!' Roept hij en schud zijn hoofd.

Tranen ontstaan in Sophie haar ogen en ze slaat haar handen voor haar mond. 'Het spijt me zo!'  Ze stapt naar hem toe en slaat haar handen om hem heen. 'Ik had gewoon zo veel schrik.' Bekent ze. 'Je deed alsof je genoeg van me had.'

Nog steeds schud hij zijn hoofd en knuffelt haar niet terug.

'Sorry dat ik ook nog een leven heb en niet non-stop op mijn gsm kijk. Ik mis jou ook, daar niet van, maar het is toch niet omdat ik soms minder snel antwoord dat ik genoeg van je heb?' Hij zegt dit allemaal zo snel dat ik bijna niet kan volgen.