That jerk is my best friend #Netties2017

^2.22^

Ik weet niet wanneer God beslist heeft dat mijn leven zo moest lopen, of op welk moment hij dat beslist heeft maar het maakt me niet uit, hij zal er vast wel een goede reden voor hebben. En op een dag zal hij beslissen dat het genoeg is geweest, en dat mijn leven dan drama vrij wordt. Maar tot dan, doe ik het beste dat ik kan.

'Er is iemand aan de deur voor je!' Roept mama van beneden, waardoor ik zucht. Ik ben net een uurtje thuis en wilde gewoon de rest van de avond niets meer doen buiten in mijn bed liggen en nadenken over het leven.

Maar zoals ik juist beslist heb zal ik het beste doen wat ik kan om mijn leven ze verdraaglijk mogelijk te maken, dus stap ik uit mijn bed en wandel de trap af.

Ik ben verbaast als ik zie wie er in de deuropening staat.

'Je zak zat nog in mijn auto.' Mompelt hij en krabt achter zijn hoofd. 'Ik dacht dat het maar zo aardig zou zijn om het even terug te brengen.'

'Hoe weet je waar ik woon?' Vraag ik verbaast aan Alex.

'Ik had een berichtje gestuurd naar je moeder.' Vertelt hij waardoor ik nog verbaasder ben dan ik al was. 'Wat?' Mompel ik dan ook en haal een hand door mijn haar.

'Er stond geen code op je gsm.' Verklaart hij.

'Ik heb voor de rest niets van je berichten bekeken, geen zorgen.' Glimlacht hij en zet mijn zak dan neer op de grond.

'Dankjewel.' Glimlach ik ook en pruts aan het uiteinde van mijn haar.

'Luister over wat daarnet gebeurd is.' Begin ik. Ik ben hem, en de rest van de groep, wel een uitleg verschuldigd. Anders denken ze vast dat ik gek ben.

'Je hoeft niets uit te leggen hoor.' Stelt hij me gerust maar ik schud mijn hoofd. 'Ik wil het vertellen.'

'Oké dan, ga je gang.'

'Kom anders even binnen.' Stel ik voor en hij knikt waarna hij de gang binnenstapt. 'Moet ik mijn schoenen uitdoen?' Vraagt hij en ik schud mijn hoofd terwijl ik mijn schouders ophaal. 'Doe maar wat je altijd doet.'

Met die woorden doet hij zijn schoenen uit, zoals hij blijkbaar altijd doet.

Ik begeleid hem naar de living en gebaar dat hij mag gaan zitten in de zetel waarna ik naar de keuken ga en twee glazen cola inschenk. 'Wie is dat?' Vraagt mijn mama met een scheve glimlach terwijl ze gaat zitten op de keukenstoel.

'Alex, een jongen van de dansgroep. Mijn zak zat nog in zijn auto.' Zeg ik en zet de fles cola terug in de frigo.

'En daarvoor moet hij binnenkomen?' Vraagt ze met haar wenkbrauwen opgetrokken en een glimlach die haar lippen siert.

'Mam, ik ken hem amper. En daarbij is het nog maar net uit met James.' Zucht ik als ik merk waar ze naartoe wilt.

Ik luister niet meet naar wat ze voor de rest zegt en wandel terug naar de living waar Alex zich heeft neergezet in de zetel zoals ik hem had opgedragen.

Ik geef hem een glas cola aan en plaats me naast hem in de zetel.

'Dus.' Begin ik. 'Die jongen was dus mijn ex. James noemt hij. Het is uitgegaan omdat ik te jaloers deed denk ik. En de reden waarom ik jaloers deed was omdat er een meisje was dat hij kende van vroeger en ze stond me niet aan en hing helemaal over James.' Zucht ik en neem een slokje van mijn glas cola.

'Dat meisje dat daarnet bijna op zijn schoot zat is ze dus. En ik verloor mijn controle even. Ik kon er niet tegen dat hij me de les spelde terwijl hij zelf met haar zat en ik niets deed.' Leg ik verder uit.

'En nu denkt iedereen van jullie vast dat ik gek ben.' Lach ik op het einde waardoor hij zijn hoofd schudt.

'Nee, tuurlijk niet. Ik snap alleen niet hoe je op zo iemand kon vallen. Zo een irritant snotjong.' Mompelt hij en haalt een hand door zijn haar.

'We zijn sinds de middelbare beste vrienden tot vorig jaar, toen werden we een koppel. Hij is altijd lief voor me geweest.' Ik weet niet waarom ik de drang heb om James te verdedigen maar het is er gewoon, ook al weet ik dat het er niet zou mogen zijn.

'Relaties uit de middelbareschool houden toch nooit lang stand eens je verder gaat studeren.' Zegt hij en grinnikt.

'Heb jij het meegemaakt?' Vraag ik waarop hij knikt.

'Na een maand ging ze al vreemd.' Zucht hij en haalt zijn schouders op. James is ook vreemdgegaan. Maar dat is verleden tijd. Maar alles met hem is verleden tijd nu. 'Het deed eerst pijn, maar toen besefte ik dat als dat haar keuze was ze me niet waard was.' Vertelt hij en kijkt me aan.

'En ik heb zo het gevoel dat die jongen, James, ook al is vreemdgegaan, nee?' Vraagt en ik knik. 'Yup.'

'En toch was je weer samen met hem?' Vraagt hij met een frons. 'Ja, ik hield van hem.'

'Vreemdgaan gaat er bij mij echt niet in. Iedereen dat me zoiets flikt kan vertrekken.' Zegt hij.

Ik snap zijn mening, ik had dat standpunt ook moeten hebben. Maar ik was niet sterk genoeg. Ik hield te veel van hem en dus kon ik hem niet laten gaan. Het ging toen nog niet.

En als ik eerlijk moet zijn, weet ik niet of ik dat ooit zal kunnen.

Maar maakt het nu nog veel uit? Nee, want James is klaar met mij en zal dus niet meer proberen. En als hij niet meer probeert kan ik niet leer opnieuw voor hem vallen.

Dus, probleem opgelost.

Reden van weinige updates? School & verslaafd zijn aan een serie...

Maar wat vinden jullie van dit hoofdstuk?