That jerk is my best friend #Netties2017

^2.30^

'En toen liet hij je de keuze?' Vraagt Sophie nog eens voor de duidelijkheid en ik knik.

'Ongeveer.' Mompel ik en haal vermoeid mijn schouders op.

Nadat we ons groepswerk na twee uur al hadden afgemaakt zijn we begonnen met elkaar beter te leren kennen, en zo zit het nu dat ik het verhaal van Alex en mij aan het vertellen ben.

'En James dan?' Fronst ze waardoor ik zucht.

'Die woont me gewoon weer bij me, maar hij is eigenlijk niets van me. Wel ja, een vriend. Maar niet meer, dat werkt toch niet tussen ons.' Leg ik nog eens uit.

'Ik vind dat ze voor Alex moet gaan, ik ven team Alex.' Mengt Fleur zich opnieuw in het gesprek.

'Ik weet het niet, ik vind James toch ook wel een schatje, dus ik ben team James.'

Ik kreun geïrriteerd.

'Jullie horen geen team te kiezen, want ten eerste is er niets meer tussen James en mij en ten tweede weet ik zelf niet eens wat in nu eigenlijk van Alex wil. Ben ik verliefd op hem, of ben ik verliefd op de gedachte van verliefd zijn?' Vraag ik me luidop af.

'Dat is een goede vraag.' Mompelt Fleur.
'Maar toch blijf ik team Alex.'

'Ik team James, ik bedoel. Heb je hem al eens goed bekeken? Hij is een god op aarde.' Zegt Sophie en wordt rood. Maar wat wil je dan ook? Iedereen denkt zo over James, maar de meesten durven het gewoon niet toe te geven.

'Alex is lief, en gaat goed met meisjes om.' Brengt Fleur in als tegenargument.

'James toch ook? Lisa, James ging toch altijd goed met je om?' Bekogelt Sophie me met nog een vraag.

'Ja.' Antwoord ik zonder na te denken.

'Ha! Zie je wel, James wint overduidelijk van Alex. Ik bedoel, wat heeft die jongen al bewezen?'

'Hij is een gentleman, en ziet er goed uit.' Reageert Fleur.

'Meisjes stop.' Moei ik me ook weer. 'Dit is geen wedstrijd oké, we zien wel.'

Hierop zwijgen ze allebei.

'En hoe zit het in jou liefdesleven, Sophie?' Vraag ik en ze zucht verdrietig.

'Niet zo best, Tom en ik zijn al een jaar en een half samen maar de laatste tijd reageer hij minder snel op berichtjes, doet hij droger en we zien elkaar ook gewoon nog minder dan tevoren.' Ze laat zich achterover op bed vallen en bijt op haar lip.

'Zit hij op onze school?' Vraagt Fleur.

Ze schud haar hoofd. 'Hij woont in Antwerpen, wat dus maakt dat het elke jaar anderhalf uur rijden is, en dat is op zich nog te doen. Maar niet als hij er geen moeite meer voor doet.'

Ik kijk haar vol medelijden aan. Ik weet hoe het voelt wanneer je vriendje plots minder naar je omkijkt en geen rekening meer houdt met je.

'Is er recent iets gebeurd tussen jullie waardoor het misschien minder gaat?' Merk ik vragend op.

Sophie haalt haar schouders op en schud haar hoofd. 'Alleszins niet iets dat ik gemerkt heb.'

'Misschien moet je hem eens een onverwacht bezoekje brengen? Zal hij vast wel blij mee zijn.

Ze bijt op haar lip en durft precies niet te zeggen wat ze wil zeggen.

'Ik heb schrik voor wat ik ga zien als ik zijn appartement binnenga.' Bekent ze zacht.

Ik weet niet zo goed wat ik moet reageren hierop, en zo te zien Fleur ook niet. De grootste angst van een meisje is, en bij jongens misschien ook, dat hun vriendje vreemdgaat. En wanneer er dan ook echt aanwijzingen voor zijn, wil je er het liefst eigenlijk niet achter komen.

Maar vertrouwen blijft een zeer belangrijke factor in een relatie, en wanneer dit er niet is. Is er vrees ik jammer genoeg een grote kans dat de relatie misloopt op een bepaald moment.

'Dus, wat ga je dan doen?' Doorbreek ik de stilte die heerste over de kamer voor enkele momenten.

'Ik heb werkelijk geen idee, ik denk er nu al weken over na. Maar ik weet gewoon niet wat ik moet doen.'

'Wil je dat we met je meekomen?' Stelt Fleur voor. 'Zodat moest je iets zien wat je liever niet wilt zien, wij er voor je zijn. Maar dat zal vast niet eens nodig zijn.'

Ze knikt zacht maar lijkt daarna wat zekerder van haar besluit.

'Hoe heb je hem eigenlijk leren kennen?' Vraag ik nieuwsgierig.

'Mijn oma woont in Antwerpen, en ergens in een restaurant deed hij een vakantiejob en van daar ken ik hem dus.' Vertelt ze en glimlacht wanneer ze aan hem denkt, wat erop duidt dat ze wel degelijk verliefd is.

'Een keer, toen we elkaar voor de derde keer gezien hadden denk ik vroeg hij me mee op date, eerst had ik mijn twijfels. Want ik kende hem niet maar mijn oma zette me aan om te gaan omdat ze hem een leuke jongeman vond.' Grinnikt ze

'Dus ben ik gegaan, en ik heb er nooit spijt van gehad.'

'Zo schattig.' Mompelt Fleur.

'Waarom gebeuren zo een dingen nooit bij mij.' Zucht ze. 'Die jongen waarvan ik zijn nummer had door Lisa was me na drie dagen sturen met elkaar al beu, stomme jongen.'

'De meeste jongens blijven toch nog kleuters.' Zucht Sophie.

Ik knik lachend.

'Ach ja, met momenten kunnen wij ons ook nogal kinderachtig gedragen vrees ik.'

'Heb je vanavond dansen?' Vraagt Fleur, subtiel van onderwerp veranderend.

Ik knik. 'En wat ga je zeggen tegen Alex?' Vraagt Sophie op haar beurt.

'Ik weet het niet.' Mompel ik opnieuw.

'Maar ik wil hem ook niet aan het lijntje houden, want ik zou ook niet willen dat een jongen dat met mij doet.' Vertel ik en haal een hand door mijn haar.

'Maar als je twijfelt, betekent dat dan meestal niet dat je het best niet doet? Net zoals wanneer je in de winkel twijfelt of je de broek wel of niet zou kopen, moest je hem echt willen zou je het wel zeker weten van de eerste keer.' Zegt Fleur.

'Ik denk het.'

Een hoofdstuk waarin alles duidelijk wordt hoe het zit met al die jongens...

wat vinden jullie trouwens van Sophie?

En vergeet niet op me te stemmen voor de Netties, link op mijn prikbord ;) HAHA

xxx