^2.29^

6.4K 322 91
                                    

We beseffen niet hoe snel de tijd eigenlijk voorbij vliegt. Het éne moment ben je hier nog en het volgende moment lijkt het alsof je  een totaal ander leven hebt.

En het jammere is, is dat we bijna geen tijd hebben om daarbij stil te staan. En dat alles zo snel gedaan kan zijn. We hebben te weinig tijd om even niets te doen, gewoon even rustig in de zetel te hangen en na te denken over wat je met je leven wilt doen.

Want wat wil ik nu doen?

Ik zit in mijn laatste jaar, en heb nog geen idee wat ik later wil doen. Wat zal ik gaan studeren? Wat wil ik als job?

Er zullen veel mensen zijn dat zeggen dat ik niet eens moet gaan werken, dat mijn ouders toch rijk genoeg zijn zodat ik mijn hele leven lui kan zitten en niets doen. Maar zo werkt het niet, ik wil zelf iets in mijn leven bereiken. Net zoals mijn ouders hebben gedaan.

Jammer genoeg heeft dat bij hun hun leven overgenomen, dat laat ik niet gebeuren bij mij. Wanneer ik later kinderen heb, geef ik ze alles waar ze nood aan hebben, zonder ze te veel te verwennen natuurlijk. Maar ik wil de beste moeder ooit zijn, dat mijn kinderen blij zijn met zo een moeder als ik.

Maar wat als ik nooit kinderen zal krijgen?

Wat als ik nooit mijn ware vindt, en ik dus nooit zal trouwen en kinderen krijgen. Adoptie lijkt me dan de enige optie.

Maar dat trouwen. Ik wil zo graag trouwen. Al van kleins af aan droomde ik ervan om een prachtige bruiloft te hebben en nog steeds zit deze droom in mijn geheugen gegrift.

Maar hoor ik me daar nu al zorgen over te maken? Moet ik nu mijn hoofd al vol steken met al die vragen waar ik voorlopig toch geen antwoord op zal vinden? Of moet ik nu nog van het leven genieten en doen waar ik zin in heb? Alles is zo onduidelijk.

We hebben geen bundeltje waar alle instructies in staan van hoe we ons leven moeten leiden, al zou dat wel handig zijn.

'Lisa, waar zit je met je gedachten?' Haalt de stem van de leerkracht me uit mijn dagdroom.

Oh ja, ik zat op school.

Maar deze les interesseert me werkelijk niets. Geschiedenis, wie vindt dat nu leuk. Wat is gebeurt, is gebeurt. Zand erover zeggen we dan. Maar nee, wij moeten alle jaartallen uit ons hoofd leren van al die duizenden oorlogen en al hun aanleidingen en gevolgen.

Maar is de belangrijkste les dan niet dat we gewoon moeten zorgen dat er geen oorlog meer komt. Waarom leren we dat niet? Waarom leren we niet hoe we dit tegen kunnen gaan? Oké dat is natuurlijk makkelijker gezegd dan gedaan, maar toch.

'Lisa?' Ik besef dat ik opnieuw was weggedroomd zonder te antwoorden op de leerkracht.

'Sorry Mevrouw.' Verontschuldig ik me en doe alsof dat ik vanaf nu wel aan het opletten ben door af en toe te knikken en naar de powerpoint te kijken. Terwijl ik in werkelijkheid alle woorden aan me voorbij laat vliegen.

Ik word langs achter op de rug getikt en draai me vragend om. Fleur kijkt me aan met en rood gezicht, alsof ze haar lach al de hele tijd aan het inhouden is.

'Wat?' Fluister ik en kijk of de leerkracht me niet weer een opmerking zal geven.

'Aan wat dacht je?' Vraagt ze nieuwsgierig.

'Trouwen.' Beken ik en grinnik.

'Ik wil graag trouwen later, en kinderen krijgen.' Vertel ik haar en zucht gelukkig bij die gedachte.

'Wie wilt er nu niet trouwen.' Mompelt Fleur. Een dag na onze ruzie ben ik naar haar toegegaan en hebben we beide onze verontschuldigen aangeboden en nu is alles terug goed.

'Ik.' Hoor ik een stem naast me zeggen.

Fleur en ik kijken beide het meisje aan dat Sophie heet. Ze is altijd stil, en mengt zich nooit in gesprekken en als ze vooraan staat durft ze nooit iemand aan te kijken.

'Wil je niet trouwen?' Vraag ik ongelovig.

Ze haalt haar schouders op en schud haar hoofd. 'Waarom niet?' Vraagt Fleur opnieuw nieuwsgierig.

'Omdat trouwen de dag van vandaag toch niets meer voorstelt. Bijna iedereen gaat uit elkaar, dus waarom zou je dan in eerste instantie trouwen.' Het is de eerste keer dat ik haar zo veel hoor zeggen.

'Je hebt een punt.' Zeg ik en knik. 'Maar nog steeds wil ik trouwen.'

Ze glimlacht en kijkt terug naar voor om verder op te letten. Lief meisje bedenk ik me.

Enkele minuten later verlost de bel ons uit ons lijden en mogen we naar huis vertrekken. Vrijheid.

'Nee stop.' Roept de leerkracht wanneer iedereen rechtsstaat en wegstormt.

'Jullie moeten tegen vrijdag een groepswerk maken met drie, uitleg staat op de Site.' Zegt ze nog waardoor iedereen boos zucht. Het is woensdag, dat betekent dat iedereen vandaag hieraan zal moeten werken.

Ik kijk Fleur aan en vraag met mijn ogen of wij samengaan maar bedenk me dan dat we met drie per groepje moeten zijn.

Ik keer me naar Sophie toe. 'Kom je bij ons of heb je al een groepje?' Ze lijkt blij te zijn dat ik deze vraag stel en knikt.

'Werken we er wel vandaag aan dan?' Vraagt ze waarop ik nu diegene ben dat knik.

We wandelen met drie naar buiten.

'Bij mij?' Stelt Sophie voor en ik knik. 'Is goed, ik laat even iets aan mijn mama weten snel.'

Ik pak mijn gsm en zie dat ik ook een berichtje heb van James.

ben bij Bram voor geschiedenis, ben later thuis :)

Ik antwoord dat het goed is en dat ik ook later thuis ben waarna ik dan ook echt een bericht stuur naar mijn mama.





Hoofdstuk!! Sorry ik heb het druk voor school haha :)

Willen jullie op mij stemmen voor de Netties 2017? De link staat op mijn prikbord, het zou echt heel veel voor me betekenen!

Als je het opent krijg je een poll en ergens beneden aan de lijst staat er "that jerk is my best friend @laura_lll" als je dat bolletje aanduidt en dan op verzenden klikt vanonder heb je mij een plezier gedaan!!

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLScY065ydv0XNoAZwbwgHclD3othIeX94WktizqWKvPg-WaEzQ/formResponse

Alvast super bedankt :)

That jerk is my best friend #Netties2017Where stories live. Discover now