That jerk is my best friend #Netties2017

^2.35^

Het afgelopen uur ging de spanning maar niet weg. En hoe je het ook draait of keert, iedereen heeft door dat er iets niet klopt.

Op een bepaald moment gingen Alex en Blair even weg van de groep, wat de meed twijfelen. Waarom zou hij nog apart met haar gaan als hij dan zoals hij eerder gezegd heeft verliefd op me is? Maar ik overdreef weer.

Toen ze terug kwamen stond Blair haar gezicht schuldig en kwam ze meteen naar me toe. Ik dacht dat Alex had verteld van de kus en het uitgemaakt had, maar dat was niet het geval.

Ze excuseerde zich voor de leugen die ze me had verteld en leek zich echt schuldig te voelen waardoor mijn schuldgevoel alleen maar groeide.

En nu zit ik hier te piekeren over of ik nu wel of niet de juiste beslissing heb gemaakt.

Ik vermorzel misschien het hart van Blair. Ik weet hoeveel pijn dat doet en ik zou niet willen dat ik iemand die pijn aandoe. Maar wat ik eraan veranderen?

'Alles goed?' Fluistert Alex onopvallend naar me wanneer hij opmerkt dat ik helemaal niets meer zeg in het gesprek dat er gehouden wordt. Ik geloof dat het over tennis gaat? Of voetbal kan ook, het heeft allebei te maken met een bal.

Ik knik en bijt op mijn lip. Vandaag hoorde een goede dag te worden, nou ja als je erop rekende dat alles oké was tussen Sophie en haar vriendje natuurlijk. Als het gebleken had dat hij inderdaad vreemdging dan zou de dag nog wel anders verlopen zijn.

'Zeker?' Vraagt hij nog eens en legt zijn hand op mijn bovenbeen.

Ik kijk hem waarschuwend aan en sein met mijn ogen naar Blair. Ze mag dit echt niet zien, op deze manier mag ze er echt niet achterkomen.

Hij begrijpt wat ik bedoel en haalt meteen zijn hand weg. De tinteling verdwijnt mee.

Ik heb het echt goed te pakken.

'Misschien is het tijd dat we doorgaan?' Vraagt Fleur en kijkt daarbij op haar gsm om aan te tonen dat het al wat later begint te worden.

Ik knik en sta op.

Snel, en soms ongemakkelijk, geef ik iedereen een knuffel. Alex als laatste, en net iets langer dan de andere waarbij hij me in mijn oor fluistert dat we het er nog over gaan hebben.

Vervolgens maken we ons de weg naar buiten en stappen naar de plaats waar we hadden afgesproken met mijn mama.

Enkele minuten later komt ze daar aangereden met een grote glimlach op haar gezicht. 'Ik wil hier zeker vaker komen, fantastische winkels!' Zegt ze blij en wijst naar alle zakken dat in de koffer staan.

Ik grinnik en knik. 'Blij dat je het ook leuk gehad hebt.' Mompel ik en stap in. Anna en Sophie volgen mijn voorbeeld en stappen ook in.

'Ze heeft gekust met Alex.' Roept Fleur plots uit waardoor ik haar boos aankijk.

'Wat? Had hij geen vriendin?' Vraagt mijn mama verbaasd waardoor mijn schuldgevoel voor de zoveelste keer vandaag groeit. Ik ben echt slecht dat ik iemand dit aandoe.

Ik knik enkel en staar uit het raam als teken dat ik het er niet over wil hebben.

'En James dan? Die heb ik gevonden in mijn huis.' Gaat mijn moeder erop door.

Ik zucht en blijf uit het raam staren.

'Hij is mijn beste vriend en heeft me momenteel nodig.' Vertel ik, ik ben aan het twijfelen of ik het moet vertellen van de drugs. Als ik het vertel zijn er twee opties.

De eerste is dat ze kwaad wordt en hem uit ons huis zou sturen. En de tweede optie is dat ze medelijden heeft en hem ook zou proberen te helpen.

'Drugs.' Zeg ik en kijk haar aan, maar haar ogen zijn gefocust op de weg.

'Drugs?' Fronst mijn mama en blikt even naar rechts zodat ze mij kan zien.

'James doet aan drugs.' Verduidelijk ik mezelf en ben blij dat Fleur en Sophie zich stilhouden op de achterbank. Ze wisten dit al, maar toch zouden ze het soms niet kunnen laten om zich weer in het gesprek te moeien. Zeker Fleur.

'What the fuck.' Zegt mijn moeder waardoor ik een raar geluidje maak.

'Sinds wanneer zeg je dat? Hoort een moeder dat niet af te keuren bij haar dichter?' Lach ik maar meen het eigenlijk een beetje. Ik moet nog aan haar wennen. Alles is zo anders in één keer. Hiervoor was ze altijd de strenge moeder waarvan ik niets verkeerd mocht doen.

'Niet van onderwerp veranderen Lisa, drugs?' Herhaalt ze mijn woorden en ik knik.

'Hij stond voor de deur en vertelde dat ik de enige was dat hem kon helpen. Zijn vader geeft het hem.' Vertel ik her verhaal in korte lijnen. 

'Hij mag blijven, toch?' Vraag ik en merk dat mijn stem overslaat. 

Ik vraag ook veel van haar. Ik ben niet het makkelijkste kind. Welk ander persoon zou het in haar hoofd halen om zomaar iemand bij haar te laten wonen zonder dit nog maar te vragen aan haar moeder. Niemand, alleen ik. 

'Ja.' Zucht ze. 'Maar we gaan hem helpen. Dit kan niet blijven duren. Die jongen heeft alleen maar problemen.'

Ze haalt me de woorden uit de mond, maar James kan er toch ook niet aan doen dat dit hem allemaal overkomt. Iemand met een normale vader zou dit probleem niet gehad hebben, het blijft gek dat zijn vader hem dat spul geeft.

De rest van de autorit verloopt in stilte terwijl we allemaal in onze eigen gedachten verzonken zijn.

Nadat we zowel Fleur als Sophie hebben afgezet bij hun thuis rijden we onze oprit op en parkeert mama de auto in de garage naast de andere twee auto's.

Ik begeef me snel naar boven zodat ik geen gesprek meer met aangaan met mijn moeder. Ik heb er vandaag echt geen zin meer in.

Terwijl ik de trap oploop kom ik Marie, de huishoudster, tegen en glimlach verbaasd. 'Ben je terug?' Vraag ik en ze knikt.

'De scheiding is geregeld en ik miste jou.' Knipoogt ze, voor zo een erge dingen mee te maken blijft ze zo een sterke liefdevolle vrouw.

Eenmaal boven op mijn kamer laat ik me neervallen op het bed en denk over na over mijn dag. Drama, zoals altijd.

Nooit eens een rustige dag, ik zou er een boek over kunnen schrijven.

Ik moest net heel hard lachen om mezelf door die laatst zin dus doe allemaal even alsof het grappig was en lach met me mee :'))

En oh my gosh, bijna 700Dznd reads AAHHH zo gelukkig! :)