That jerk is my best friend #Netties2017

^2.28^

Ik word wakker maar voel meteen dat ik niet uitgeslapen ben, waarom wordt ik dan in hemelsnaam wakker op een zondagmorgen.

Een klopje op mijn slaapkamerdeur is hoorbaar. Dat is waarschijnlijk waarom ik wakker werd.

'Kan ik binnen komen?' Hoor ik James zijn stem van aan de andere kant vragen. Mentaal zucht ik en kijk snel op de klok die aanduidt dat het nog maar negen uur is. Waarom zo vroeg James, waarom.

'Yup.' Mompel ik met een ploppende "p".

Enkele seconden gaat mijn deur open waardoor er ook meteen licht binnenkomt en ik mijn ogen dichtknijp. Snel verstop ik mijn hoofd onder de dekens zodat het licht me niet meer kan aanvallen.

'Shit, sliep je nog?'

Traag haal ik mijn hoofd vanonder de lakens en kijk hem aan. 'Nee, ik kruip voor het plezier onder mijn deken.' Mompel ik en al meteen besef ik dat dit zeer verkeerd kan klinken waardoor ik al meteen het schaamrood op mijn wangen voel komen en ongemakkelijk grinnik.

'Je weet wat ik bedoel.' Probeer ik mezelf te redden.

'Helemaal, iedereen heeft zijn behoeften.' Plaagt hij me waardoor ik nog roder wordt. 'Je weet goed dat ik dat niet bedoelde.' Ik kijk hem beschuldigend aan waardoor hij moet lachen.

'Mag ik komen zitten?' Vraagt James nadat hij uitgelachen is en ik knik waarna ik mijn benen optrek zodat hij mijn benen niet zal pletten.

'Zijn je ouders trouwens weer niet thuis?' Vraagt hij terwijl hij op mijn bed plaats neemt.

'Nee, maar gewoon vandaag. Mijn mama moest nog een paar laatste dingen gaan regelen dit weekend en dan is alles afgehandeld.' Zeg ik met een glimlach als ik eraan denk dat ik mijn mama terug heb.

'Ze is thuis?' Vraagt hij met opgetrokken wenkbrauwen en ik knik trots.

'We hebben een goed gesprek gehad en alles is nu weer goed, ze doet haar best om er weer voor me te zijn.' Vertel ik hem en wrijf nog even door mijn ogen en kuch. Zo veel praten als je net wakker bent is toch niet het beste voor je stem.

Hij knikt en kijkt me even bedenkelijk aan waardoor ik me ongemakkelijk begin te voelen.

'Waarom kwam je eigenlijk zo vroeg op mijn deur kloppen?' Vraag ik dan als het stil blijft.

'Ik wilde met je praten, ik heb je gisteren helemaal overvallen en het spijt me daarvoor, ik wil gewoon nu alles duidelijk maken aan je.'

Ik knik en zucht, ik wist dat dit gesprek er wel moest zijn. Hierop heb ik bijna de hele nacht wakker gelegen, ik heb nagedacht over wat ik allemaal tegen James zou willen zeggen. Maar nog belangrijker, de manier waarop ik het hem zou zeggen. Moet ik boos zijn? Of juist meelevend en begrijpend? Of gewoon teleurgesteld en verdrietig? Ik heb geen idee welke emotie overheerst.

'Het lijkt nu vast dat ik gewoon naar je toe kom als ik je nodig heb.' Begint hij en ik knik, dat is dan ook helemaal waar het op lijkt. 'Maar dat is het niet. Je zit de hele tijd in mijn hoofd en je wil er maar niet uit, dat is ook de reden dat ik zo grof tegen je deed. Zodat ik je zou kunnen vergeten.'

Langs de ene kant zijn zijn woorden lief, maar langs de andere kant kwetsen ze me. Hij wilde me uit zijn leven wissen, ik weet ook wel dat dit de beste optie zou zijn maar wie zegt dat ik dat wil? Moest ik mijn verstand volgen zet ik hem nu de deur uit en laat ik hem nooit meer binnen, maar iedereen weet dat mijn hart het altijd wint van mijn verstand.

'Maar ik ben tot de conclusie gekomen dat ik je niet wil vergeten.' Zegt James zacht en maakt oogcontact met me.

'En ik weet dat ik niet nóg een kans verdien, geloof me, dat weet ik echt. Hoe ik me tegenover je heb gedragen is niet goed te praten en ik vind mezelf zo dom.' Zijn stem kraakt een beetje op het einde waardoor ik medelijden met hem begin te krijgen.

'En Joke dan?' Vraag ik zacht, bang voor het antwoord. Als ik nu hoor dat ze samen zijn zou het me echt heel veel pijn doen, niet omdat James met iemand anders samen zou zijn maar gewoon omdat zij echt het tegengestelde van me is.

'Niks Joke, tijdopvulling.' Zegt hij en haalt zijn schouders op.

Een kleine grijns vormt zich rond mijn lippen, het is gemeen van hem om dat over iemand te zeggen, maar als het om Joke gaat mag hij zo slecht praten over haar als hij maar wil van mij.

'Dus de bal ligt helemaal aan jou kant.' Eindigt hij zijn verhaal.

Eigenlijk had ik net iets meer verwacht, iets meer excuses en iets meer gesmeek maar dit doet het ook.

'Hou je op met die drugs?' Vraag ik en pruts aan de lakens.

'Ja, echt ik beloof het.'

'Dan is het oké.' Knik ik.

'Wat oké? Tussen ons, is het oké tussen ons?' Vraagt hij ratelend waardoor ik kort grinnik.

'Ja, maar vanaf dat je nog één ding verpest kan je gaan en hoef je nooit meer terug te komen, ik wil je als constante in mijn leven of helemaal niet, begrepen?' Vraag ik streng maar heb toch een glimlach op mijn gezicht.

'Helemaal begrepen.' Knikt James.

'Vrienden?' Vraagt hij en leunt naar me toe.

Ik trek hem in een knuffel en leg mijn hoofd in zijn nekholte. 'Beste vrienden.' Verbeter ik hem en zucht zacht.

Zo dicht bij James blijft toch één van mijn favoriete plekken op de aarde.

Vrienden?

Of meer?

Wat denken jullie dat er nu nog in het verhaal zal gebeuren? Want nee dat is nog geen einde ;)

En nogmaals, ik heb me ingeschreven voor de Netties 2017 HAHA ja ik blijf dit gewoon herhalen totdat iemand het leest :')