That jerk is my best friend #Netties2017

^2.40^

Ik word wakker met barstende hoofdpijn, waarschijnlijk te wijten aan het slaaptekort dat ik deze nacht heb opgelopen. Ik viel snel in slaap, maar ik werd dan ook snel weer wakker. En zo verliep het de hele nacht. En van een uur of zes kwam er al te veel licht mijn kamer binnen waarna ik het had opgegeven om nog in slaap te vallen. Maar wonder boven wonder is dat blijkbaar toch nog gelukt aangezien mijn wekker aanduidt dat het kwart na zeven is.

Maar ik heb geen zin om uit bed te gaan. Ik heb geen zin om aan James en mijn mama te gaan vertellen wat er gebeurd is. Want wat er is gebeurd is niet eens zo dramatisch. Ik ben gewoon diegene dat nergens meer tegen kan en nooit haar tranen binnen kan houden.

Ze moeten het vast beu worden om altijd op deze manier voor me te moeten zorgen. Omdat het altijd eigenlijk om niets draait.

Ik besluit om mijn steun en toeverlaat, mijn bed, toch maar te verlaten en voel me een paar seconden duizelig wanneer ik rechtsta. Waarschijnlijk mede door de hoofdpijn en opnieuw het slaaptekort.

In normale omstandigheden vertrekt mijn moeder al rond een uur of zeven naar waar ze ook moet zijn. Maar waarschijnlijk zal ze vandaag wel wat later vertrekken, voor slash door mij. En ik wil haar niet nog langer laten wachten dus ga ik meteen door naar beneden zonder nog maar een blik in de spiegel geworpen te hebben.

En zoals ik dus al verwacht had zit ze nog steeds aan de keukentafel door de krant te bladeren. Wat ik nog steeds vreemd vind. Mijn ouders zijn beide helemaal pro technologie, dus waarom leest ze dan in een papieren krant in plaats van op een computer of gsm?

Wanneer ze me opmerkt schuift ze meteen haar stoel naar achter en komt op me af. 'Wat is er gebeurd gisteren waardoor je zo overstuur was?' Vraagt ze kijkt me bezorgd aan. En ik weet niet of die blik er is omdat ik gisteren huilend thuis kwam of omdat ik er nu echt niet uitzie. Misschien een mengeling van beide.

'Het is niets. Ik overdreef, zoals altijd.' Geef ik eerlijk toe waardoor ik mama laat fronzen.

Ze doet teken dat ik plaats moet nemen in de zetel en ik doe wat ze zegt waarna ze ook haar eigen bevelen opvolgt en zelf gaat zitten. 'Je bent gewoon een gevoelig meisje, er zijn er meerdere zo. Ik was vroeger ook zo Lisa.' Vertelt ze en kan niet stoppen met me bezorgd aankijken.

'Je huilt snel. Daar kan je niets aan doen. En vertel me nu eens wat er is.' Stelt ze me gerust waardoor ik een adem laat ontsnappen waarvan ik niet eens wist dat ik die had ingehouden.

'Gisteren.' Begin ik. 'We waren dus een maand samen en voor het avondeten was zijn vader er ook. Ik had hem nog nooit gezien.' Zeg ik en ze knikt als teken dat ik verder mag gaan.

'Hij deed onbeschoft tegen me. En ik probeerde het niet persoonlijk op te nemen want blijkbaar ging het erom dat Alex de voorbije maanden al wel meer dan één vriendin heeft gehad. Dus het ging niet per se om mij.' Ik haal een hand door mijn haar en voel meteen dat er verschillende klitten inzitten die er ik straks zal moeten uithalen met anti-klit.

'En na het eten gingen Alex en ik terug naar zijn kamer en was er plotseling allemaal lawaai beneden van dingen dat vielen.' Ga ik verder en leg haar alles uit wat er gebeurd is. Alleen op die manier kan ik een eerlijke en oprechte mening horen.

Wanneer ik uitgesproken ben klopt ze eens op mijn knie. 'Ik snap wel dat je zou willen dat hij je alles vertelt. Maar misschien vertelt hij het later wel nog. Of misschien nooit. Maar dan is de vraag; ga je dan boos zijn?' Vraagt ze en ik bijt op mijn lip.

'Eerder teleurgesteld denk ik.' Mompel ik zacht en ze knikt.

'Ik wou dat we hier nog langer over konden spreken maar ik moet nu echt vertrekken. Sms me af en toe om te zeggen hoe het met je gaat.' Zegt ze me streng maar op een lieve toon en ik knik met een glimlach waarna ze me een kus op mijn voorhoofd geeft en daarna het huis verlaat.

Een kuch van achter me trekt de aandacht en ik draai me verbaasd om. Ik zie James staan en schenk hem een zielige glimlach. 'Sorry voor gisteren.' Zeg ik zacht en schaam me niet eens voor hoe ik eruit zie. Hij heeft me al slechter gezien. Zou ik me bij Alex ook niet schamen als ik er zo uitzie?

'Maakt niet uit. Het was leuk.' Zegt hij en ik frons. 'Nee, zo bedoel ik het niet. Het was leuk dat ik nog eens voor je kon zorgen. Niet leuk dat je verdrietig was.' Probeert hij zichzelf te herstellen waardoor ik grinnik.

'Heb je gehoord wat ik net vertelde?' Vraag ik hem en verwijs naar het gesprek met mijn moeder. Ik zou het niet erg vinden als hij alles heeft gehoord want zo niet dan moet ik alles een tweede keer uitleggen en daar heb ik echt geen zin in.

Dus ik ben dan ook tevreden als hij knikt.

'Heeft Alex nog contact met je proberen te zoeken na wat er gebeurde?' Vraagt James en ik haal mijn schouders op. Ik weet het eigenlijk niet. Ik heb niet op mijn gsm gekeken.

'Waarschijnlijk.' Zeg ik en James komt naast me zitten op de plek waar daarnet mijn mama zat, maar dan net iets dichter. Maar ook weer niet te dicht. Persoonlijke ruimte waar hij niet meer in mag komen. En ik ben blij dat hij dat begrijpt.

Hij sluit zijn ogen even waardoor ik hem ongegeneerd kan aanstaren. De wallen onder zijn ogen zijn er nog steeds, maar ze zijn niet erger geworden. Dat is ook al iets. En hij straalt iets uit, waarvan ik niet kan plaatsen wat het is. 'Stop met staren, dat is onbeleefd.' Plaagt hij me waardoor ik hem verbaasd aankijk.

'Hoe kon je dat nu zien?' Vraag ik en hij glimlacht triomfantelijk.

'Niet.' Lacht hij. 'Maar nu weet ik dus dat ik gelijk had.' Maakt hij zijn zin af waardoor ik mezelf wel kan slaan. Dat was dom van me.

Zijn lach weergalmt door de ruimte waardoor ik mijn ogen rol. Zo grappig was het nu ook weer niet. Maar zolang hij er maar plezier in heeft is het al goed voor mij. Hij hoort gelukkig te zijn. Net zoals ik (meestal) ben.

'Ga je eens aankleden dan gaan we iets doen samen.' Zegt hij als hij uitgelachen is en ik kijk hem met een glimlach aan. Ik heb zijn impulsiviteit stiekem wel een beetje gemist. Maar dat zal ik nooit luidop toegeven.

Dus spring ik uit de zetel en kleed me sneller aan dan ooit tevoren.

-

Ik heb bijna geen tijd gehad om te schijven maar vandaag heb ik niets te doen dus heb ik snel een hoofdstuk geschreven! Hope you like it!! :)

Ik ben best wel nog blij met dit hoofdstuk! Maar niet blij met de gedachte dat ik binnen enkele dagen terug naar school moet! ): poor me!

X