That jerk is my best friend #Netties2017

^31^

De saaie les wiskunde dringt mijn hersenen niet binnen. De stelling van Thales die we weer herhalen gaat het ene oor in en het andere uit. Ik staar gewoon een beetje doelloos uit het raam en stiekem kijk ik uit naar het moment dat James door deze deur wandelt.

De leerkracht van wiskunde verlaat het lokaal en de volgende stapt binnen. 'Vandaag komen de uitwisselingen terug.' Zegt ze vrolijk. 'Tijdens deze les is het James dat terugkomt. Lisa zou jij dan met hem naar mevrouw Dijkstra willen gaan voor nog papieren.' Ik kijk op, ik knik, forceer een glimlach en kijk weer naar de deur waar James elk moment kan door wandelen.

De les is een paar minuten en de deur word opengezwaaid zonder geklop als aankondiging. James stapt nonchalant binnen en kijkt het lokaal rond. Wanneer zijn ogen de mijne vinden staren we een tijdje naar elkaar en ik zie verschillende emoties door zijn ogen vliegen.

Schuld, liefde, gemis, en nog zo veel meer.

Hij stapt naar me toe en wanneer hij voor me staat, sta ik ook op. Hij trekt me in een knuffel en ik knuffel hem stevig terug. In de klas horen we een paar keer 'ahw' maar daar trekken we ons niets van aan. 'Ik heb je zo gemist.' Prevelt hij in mijn oor. 'Ik jou nóg meer.' Fluister ik terug. 'Eigenlijk hoor ik nu tegen je te schreeuwen over hoe een rotzak je bent.' Fluister ik in zijn oor. 'Ik weet het.' Zucht hij.

Ik trek me terug uit de knuffel. 'We moeten naar mevrouw Dijkstra.' We lopen samen de klas uit en wanneer ik de deur achter me sluit wilt hij mijn hand vastnemen maar pakt te hoog vast en raakt mijn pols. Ik maak een pijnlijk geluidje en James kijkt me bezorgd aan. Ik kijk schuldig terug en hij begrijpt meteen dat ik iets gedaan heb wat ik niet had moeten doen. Hij neemt mijn pols vast en doet de armbandjes en het verbandje eraf. 'W-waarom snijd je jezelf?' Vraagt hij gebroken. Ik haal mijn schouders op. 'Ik stel iedereen teleur.' Fluister ik zachtjes , zo stil dat hij het misschien niet eens verstaan heeft.

'Jij bent niet diegene dat mensen teleur stelt maar anderen stellen jou teleur. Dat moet je inzien. Ik heb je pijn gedaan. Je ouders doen je pijn. En dan die sukkel Julian , ik zal hem een lesje leren.' Zegt hij dat laatste sissend. Tuurlijk , de jongens hebben hem alles verteld. Ik sta hier maar te staan terwijl James me indringend aankijkt. Dan rolt er een traan over zijn wang. Ik veeg het zachtjes weg met mijn pink en kijk hem terug aan. 'Waarom kuste je iemand anders?' Vraag ik gebroken.

'Ik was dronken en ik wist niet wat ik deed. Na amper drie dagen miste ik je al en toen ik te veel gedronken had kregen mijn hersenen een kortsluiting denk ik. Ik hoopte dat jij het zou zijn.' Slikt hij en kijkt me schuldbewust aan.' Ik knik. 'Wil je me nog een kans geven?' Ik haal mijn schouders op. 'Eerst wil ik gewoon terug vrienden zijn en daarna zien we wel.' Hij knikt een doet het verbandje terug om mijn pols. Ook de armbandjes doet hij weer aan.

'Houden we vanavond een filmavontuur bij jou thuis samen met de jongens?' Vraagt hij. Ik knik met een glimlach. Zo noemen we onze avonden altijd als we veel films gingen kijken. De jongens vonden het altijd een avontuur om al mijn emoties tijdens een film te zijn wisselen. En zo zijn we op de naam gekomen. En die naam koesteren we nu al 5 jaar. Vijf jaar van mooie vriendschap.

'Mijn benen zijn moe.' Zeg ik met een pruillip. Hij schud lachend zijn hoofd en komt dan voor me staan. Hij zakt door zijn knieën en ik spring op zijn rug.

Yeahh James is terug! En super bedankt voor al die votes op het vorige hoofdstuk! Xx

-XOXO-