That jerk is my best friend #Netties2017

^44^

Ik kruip dichter tegen hem aan en geef een kusje op zijn neus. 'We dachten eraan om met iedereen naar Australië te gaan.' Zeg ik voorzichtig na een paar minuten stilte. Hij laat me los en zet zich recht tegen de muur.

'Ik wil niet vliegen lieverd.' Zegt hij waardoor ik met mijn ogen rol. 'Je zal toch ooit je angst moeten overwinnen.' Ik leg mijn hand op zijn arm maar hij slaagt die er meteen af waardoor ik bozer wordt.

'Hoe komt het eigenlijk dat je daar zo een schrik voor hebt?' Hij haalt zijn schouders op. 'De gedachte aan ze hoog te zijn is gewoon eng.' Mompelt hij terwijl hij naar de andere kant kijkt.

'Dat is schattig.' Ik glimlach en James schud zijn hoofd.

'Daar is niets schattig aan.' Ik knik. 'Ik vind van wel.'

'Maar Australië is voor de eerste keer meteen zo lang.' Zegt hij terwijl hij koppig naar de muur staart. 'Alsjeblieft, doe het voor mij.' Hij zucht en blijft naar de muur staren.

'Het vliegtuig zal niet op je wachten om te vertrekken.' Mompel ik ook koppig. 'Ik wacht toch ook op jou.' Zegt hij boos terug.

Ik krijg tranen in mijn ogen en loop snel mijn kamer uit. Snel loop ik door naar beneden en val met een luide plof in de zetel. 'Li wat is er?' Vraagt Blake bezorgd. 'Vraag maar aan die sukkel boven.' Sis ik boos.

'Je moet niet boos doen tegen ons.' Zegt Peter. Ik knik, hij heeft gelijk. Enkele seconden later komt James naar beneden en kijkt de kamer rond om mij te vinden. 'Ik had het niet moeten zeggen. Sorry.' Zegt hij schuldig.

'Ik meende het echt niet.'

Ik kijk hem vernietigend aan en kruip dan bij onder het dekentje waar Peter nog steeds onder ligt. 'Wat is er gebeurd?' Vraagt Bram fronsend. James legt uit wat hij gezegd heeft tegen mij en de jongens kijken hem boos aan. 'Dom kind.' Mompelt Blake en James kijkt schuldbewust rond.

'Schatje doe nou niet zo boos.' Zegt hij en komt naast me op de bank zitten. 'Ik heb een reden om boos te doen.' Sis ik koppig en steek mijn hoofd onder de deken.

Als gevolg steekt ook James zijn hoofd onder de deken en trekt een gekke bek waardoor ik een flauwe glimlach op mijn gezicht krijg. Wanneer hij ziet dat ik glimlach beginnen zijn ogen te fonkelen. 'Het spijt me.' Zegt hij zachtjes. 'Zeg zoiets nooit meer okay.' Zeg ik tegen hem. Hij knikt. 'Ik beloof het.'

We halen onze hoofden van onder de deken vandaan de jongens kijken ons lachend aan. 'Ik ga maar eens naar huis. Ik zie jullie maandag wel op school.' Ik knik naar Blake en ook de twee andere staan op om te vertrekken. Ik geef ze allemaal een knuffel en kruip dan terug onder mijn dekentje van K3.

'Schatje?' Ik open mijn ogen en knipper even. Ik was juist in slaap aan het vallen. 'Ik wil echt niet vliegen.' Mompelt hij verdrietig. Ik kan het niet aan op hem zo te zien en zucht verslagen. 'Dan gaan we maar weer naar Nederland met de trein.' Mompel ik boos omdat hij nooit wil toegeven. Ik hoop dat dat hij nu zegt dat hij toch zal meekomen om mij een plezier te doen maar hij zegt het tegenovergestelde. 'Eindelijk snap je het.'

Ik sta op van de bank en zet mijn tas in de keuken. 'Ik ga morgen huiswerk maken dus stoor me dan niet te veel.' Deel ik mee en loop naar boven om te gaan slapen. 'Oke.' Mompelt hij en richt zich weer op de televisie.

Ik kruip onder mijn lakens maar ik kan helemaal niet slapen met zo een irritant gevoel. Kan James nu niet gewoon ook een keer aan ons denken in plaats van altijd aan zichzelf.

Na een halfuur gewoel hoor ik voetstappen op de trap. Nu zal ik eindelijk kunnen slapen, als James zijn armen om me heen doet. Maar mijn deur gaat niet open. Minuten gaan voorbij maar niemand komt binnen.

Na nog een kwartier gewacht te hebben sta ik op uit bed en ga ik kijken naar de logeerkamer. Ik trek de deur open en ik zie hem slapen. Er rolt een traan over mijn wang. Hij wilt helemaal niet bij mij komen liggen. Het voelt alsof een dolk door mijn hart word gestoken en ik krijg het benauwd.

Ik sluit de deur weer en zak naar beneden tegen de muur in de gang. Waarom is hij nu boos? Ik heb toch toegegeven aan hem. Misschien vind hij me nu al niet meer leuk en gaat hij daarom in een ander bed slapen. We sliepen zelfs al altijd in hetzelfde bed toen we gewoon vrienden waren.

Na nog een hoop gepieker en gesnift val ik inslaap op de vloer in de koude gang.

Het duurde lang, mijn excuses daarvoor! :$
Het is wel een langer stukje als normaal om het goed te maken (:

WE HEBBEN 100K BEREIKT OMFG IS THIS REAL?!
Dankjullie allemaal zoooveeel! XXX

Gros bisous, Laura