That jerk is my best friend #Netties2017

^2.38^

Pov James

Dagen gaan voorbij en ik word er alleen maar slechter van. Niet alleen is het moeilijk om geen drugs meer te gebruiken maar het doet me zo veel pijn dat Lisa zo dicht bij is, maar eigenlijk zo ver weg.

We leven in hetzelfde huis. Slapen in de kamer naast elkaar en ontbijten in dezelfde ruimte. We gaan samen naar school en praten. En dan begint er weer een nieuwe dag. En weer een nieuwe dag. En weer een nieuwe. En zo blijft het eindeloos doorgaan.

En ik hoor gelukkig te zijn dat Lisa me opnieuw een kans heeft gegeven dat ik helemaal niet verdien maar ik ga er kapot aan. En ik ben zo dom dat ik me zo voel, maar ik kan er niets aan doen.

Ze hoort bij mij. Niet bij die mislukte danser. Ik kan beter voor haar zorgen, ik kan haar beter als een prinses laten voelen. Ik wil hét voor haar zijn, maar ik heb die kans misgelopen.

Nu is het hier volledig stil in huis. Hun huishoudster is er vandaag niet en de kok is nog niet toegekomen. De moeder van Lisa is nog aan het werken en ik zit in mijn kamer.

Eigenlijk is het vreemd om hier te wonen, maar niet bij Lisa te liggen. Zelfs nog voor toen alles mis ging sliep ik al bij haar, dat was logisch. We deden niets anders en we waren ook niet van plan om onze gewoontes te veranderen.

Ik maak huiswerk momenteel. Vroeger maakte ik huiswerk samen met Lisa. Vroeger.

Sinds wanneer is het misgelopen.

Ze is nu bij Alex, die danser. Ze zijn vandaag een maand samen en ze is gelukkig. Wanneer ze in haar kamer, die dus naast die van mij is, tegen Fleur bezig is over Alex voel ik elke keer opnieuw een onverdraagbare pijn in mijn borstkas.

Hij stond aan school en had een roos voor haar meegenomen, waarom heb ik daar nooit aan gedacht? Waarom heb ik haar nooit een roos gegeven? Als ik ooit nog de kans krijg geef ik haar een hele bos rozen.

Ik had moeten weten dat ze een roos wou.

Na een uur gewerkt te hebben geef ik het op en ga naar beneden. Dit voelt alsof het mijn huis is. Ik ben hier dan ook al zo vaak geweest dat het logisch is dat het zo aanvoelt.

Ik denk terug aan de dag dat Lisa het idee in haar hoofd had om naar Australië te gaan met de hele groep.

En ik zei nee.

Ik heb vliegangst, en dat weet ze. Daarmee dat ik toen niet zo vriendelijk reageerde. Ik ben mijn moeder verloren en sindsdien heb ik me nooit meer veilig gevoeld in een vliegtuig. Zij was mijn persoon, mijn moeder. Ze zorgde ervoor dat ik me op mijn gemak voelde en dat alles oké was. Dat ik geen schrik hoefde te hebben.

Lisa kende dat verhaal, maar desalniettemin wou ze naar Australië. Fucking lang in een vliegtuig. Zonder mijn moeder.

Mijn persoon.

Maar ik ben meegegaan, voor Lisa. Besefte ze toen dat ik meeging enkel en alleen voor haar? Besefte ze toen dat ik echt alles voor haar over heb?

Natuurlijk wou ik ook een leuke tijd beleven met mijn beste vrienden. Maar Lisa was de hoofdreden. Ze is het enige dat de hele dag door mijn hoofd ronddwaalt.

Het moment dat ik haar zag met Jens maakte me dan ook kapot, ze was mijn alles. Ik vertrouwde haar en dat beeld werd verscheurd voor mijn ogen. Ik had toen het gevoel dat mijn tweede persoon ook van me weggenomen werd.

En ook daar maakte ik weer een fout.

Het enige wat ik doe is fouten maken, maar ik kan er niet aan doen. Ik doe mijn best, maar mijn situatie is gewoon fucked up. Het is niet mijn fout dat mijn moeder overleden is. En het is ook niet mijn fout dat mijn vader een alcoholverslaafde werd. In het begin heb ik vaak gedacht dat alles mijn fout was, maar Lisa zorgde toen voor me. En liet me begrijpen dat het niet mijn fout is. Ik kan er niets aan doen.

En eigenlijk is het ironisch dat Lisa dat tegen me zei. Aangezien zij diegene is dat vindt dat het haar fout is dat haar kleine zus overleden is, Marie. Kleine Marie.

Plotseling moet ik terug denken aan een andere keer dat ik het verprutst had. En toen stopte ik elke dag opnieuw een briefje in haar kluisje. En keek ik van een afstand toe om haar reactie te pijlen, die kleine glimlach ontging me dan ook zeker niet. En dan voelde ik me weer even goed, want ik had mijn meisje goed laten voelen. Al was het maar voor één seconde.

Het geluid van sleutels dat in de deur gaan vult mijn oren en ik blijf rustig in de zetel zitten.

Enkele seconden later komt de moeder van Lisa binnen en glimlacht beleefd naar me.

'Hoe zit het hier, is mijn huis nog heel?' Plaagt ze en neemt plaats in de zetel waarna ze vermoeid haar schoenen uitdoet en zucht. Ze heeft duidelijk een lange dag gehad.

Ik knik en grinnik. Ondanks dat ze er een zeer lange tijd niet geweest is voor Lisa is ze nu wel een super moeder. Maar ergens in mijn hart weet ik dat mijn moeder het nog beter gedaan zou hebben.

Alles zou beter geweest zijn moest mijn mama er nog geweest zijn. Ik zou beter met Lisa zijn omgegaan want iemand zou me daadwerkelijk geleerd hebben wat de juiste manier is om met meisjes om te gaan.

Het enige wat ik ooit gezien had was een getrouwd stel dat niet gelukkig was bij elkaar. En de man dat de vrouw sloeg wanneer ze iets deed dat hem niet aanstond.

Dit is trouwens nooit aan het licht gekomen. Want moest ik het aan de politie vertellen zou hetzelfde zijn overkomen. En zelfs zonder het verteld te hebben aan eender wie, is het gebeurt.

Mijn mama was zo een sterke vrouw; ze doorstond werkelijk alles en had alles voor mij over.

Net zoals ik nu alles voor Lisa over heb.

'Is Lisa er niet?' Vraagt ze vervolgens en ik schud spijtig mijn hoofd.

'Bij haar vriendje.' Zeg ik en probeer zo weinig mogelijk walging in mijn stem te laten horen, want daar heb ik het recht niet voor.

Ze knikt. 'Aardige knul.'

Ik haal mijn schouders op en begin me ongemakkelijk te voelen. Ik zit hier te praten met de mama van eigenlijk mijn ex over mijn ex haar nieuw vriendje. Top.

'Kijk James, ik begrijp dat jij nog steeds gevoelens hebt voor Lisa. Maar zij is verder gegaan. Ze kon niet eeuwig wachten tot jij alles op een rijtje hebt.' Zegt ze en klopt eens op mijn hoofd waarna ze naar boven gaat en mij weer alleen met mijn gedachten achterlaat.

Maar nog veel meer tijd alleen met mijn gedachten heb ik niet aangezien enkele minuten later de deur met veel lawaai opengaat en ik iemand luid hoor huilen.

Lisa.

-

Ik ben best wel trots op mezelf over dit hoofdstuk, hopelijk jullie ook?

Vonden jullie het leuk eens een kijkje te nemen in James zijn hersenen?

En laat me weten in welk team je bent
#teamjames
#teamalex

En YAY twee weken paasvakantie voor mij!! :) wie heeft er nu nog vakantie? X