That jerk is my best friend #Netties2017

^2.17^

'Is hij het?' Fluister ik en wijs naar een jongen dat bij de beschrijving past dat ze me gegeven heeft en Fleur knikt.

'Wow.'

'Knap he.' Mompelt ze en ik knik. Samen staren we nog een minuutje naar de jongen waarna ik mezelf wakker schud uit het staren.

'We waren hier wel voor zijn nummer, dus kom.' Ik neem haar hand vast en trek haar mee de bosjes uit. 'Er zit een blaadje in je haar.' Fluistert ze waardoor ik grinnik en het er uit haal. 'Bedankt.'

Ik wandel rustig voorbij de jongen en bekijk hem subtiel.

Plots draait hij zich om en ziet hij dat ik aan het staren was, ik kijk weg in de verwachting Fleur te zien staan, maar ze is nergens te zien.

Met een ongemakkelijke glimlach stap ik naar de jongen. 'Alles goed?' Vraag ik en geef hem een boks op zijn schouder, ja, dat hoor je goed, door Fleur geef ik mensen nu ook een boks op hun schouder.

'Moet ik je kennen?' Zegt hij met zijn wenkbrauwen omhoog en ik schud mijn hoofd.

'Nee, maar mijn vriendin, geen idee waar ze nu uithangt wilt je nummer wel maar durft het niet te vragen.' Leg ik zacht uit, stel dat Fleur hier ergens dichtbij in de bosjes verschuild zit en ze hoort dat ik het zo niet subtiel breng zal ze me vermoorden.

Zijn wangen worden een tint roder waaraan ik herken dat hij verlegen wordt. 'En wie is je vriendin?' Vraagt hij en ik twijfel even, als ik haar naam geef en hij is totaal niet geïnteresseerd zal ik het mezelf nooit vergeven, maar wie weet als ik haar naam wel geef, ontstaan hier een super mooi liefdesverhaal. Ik vertrouw op het tweede.

'Fleur, het meisje dat hier soms komt lopen.'

'Oh.'

'Mag ze je nummer of niet?' Vraag ik, aangezien ik dat niet kan afleiden uit zijn antwoord, vage jongen.

'Wel, uh ja oké.' Zegt hij met een zenuwachtige lach.

'Ik heb een blaadje en balpen.' Meld ik en haal het uit mijn zak. Hij kijkt me even raar aan, wat niet raar is omdat het nu niet het normaalste is wat je elke dat in je zakken hebt zitten.

Hij schrijft zijn nummer op en ik loop weg met een grijns.

'Fleur! Ik heb het, zijn nummer!' Roep ik als ik het park uit ben en ze verschijnt plots naast me. 'Echt? Wacht nee, nu denkt hij dat je geïnteresseerd bent in hem.'

'Nee hoor.' Grinnik ik.

'Wat heb je gedaan?' Vraagt ze.

'Niks hoor.' Lach ik en wandel snel verder, maar doordat ik niet uitkeek waar ik aan het lopen ben loop ik tegen iemand aan en val ik bijna naar achteren.

'Hier ben je, fuck, we hebben een groot probleem.' Zegt Blake, tegen wie ik blijkbaar ben gelopen.

'We krijgen deze idioot niet aan het praten.' Gaat Peter verder en duwt James naar voor waardoor ik snel een stap naar achteren zet. Ik wil hem helemaal niet zien. Ik ben er nog totaal niet klaar voor. Echt helemaal niet.

Dus ik zorg er dan ook voor dat ik hem niet meer moet zien en sluit mijn ogen. Het klinkt misschien raar, vreemd misschien. Maar wanneer ik mijn ogen sluit heb ik het gevoel dat er niets mis is, je zit gewoon rustig in je eigen leventje, daar waar je geen zorgen aan je hoofd hebt en waar je even alleen kan zijn.

Maar lang werkt het niet want door geroep open ik mijn ogen weer.

'Fucking klootzak!' Fleur loopt naar James toe en geeft hem een mep op zijn wang. James reageert snel door haar handen vast te nemen, maar wel op een manier zodat hij haar geen pijn doet, dat zou hij nooit doen. En al zeker niet opzettelijk.

Fleur probeert haar los te wringen maar heeft al snel door dat het niet zal lukken dus begint te opnieuw te roepen.

'Je verdienende haar niet eens en dan doe je zoiets. Na alles wat ze voor je heeft gedaan laat je haar gaan op zo een manier. Heb je geen hart of hoe zit het, had het dan op een normale manier uitgemaakt!' Roept ze waardoor er tranen in mijn ogen verschijnen.

Het is super lief dat ze het zo voor me op neemt maar ik kan het gewoon écht nog niet aan op James te zien.

En hij ziet er zo goed uit, het lijkt dat hij elke dag knapper en knapper wordt, gewoon om mij tegen te werken. Ik hoopte dat hij er slecht uitzag, dat hij eruitziet alsof zijn relatie net gedaan is. Ik hoopte dat hij er verschrikkelijk uitzag, slechter als mij, maar dat is bijna niet mogelijk. Ik heb nog steeds rode ogen van al het huilen en ik weet gewoon dat mijn haar er niet uitziet maar het maakt me niet uit.

Van mij mogen de mensen weten dat ik het moeilijk heb met deze break-up, ze mogen weten dat ik het zo nooit gewild heb, ze mogen weten dat ík er slecht aan toe ben, alleen maar door liefde.

Liefde heeft me pijn gedaan, maar ik mag niet vergeten dat ik ook goede tijden heb gekend door liefde, het heeft een glimlach gebracht op mijn gezicht, het heeft me laten stralen van blijheid en stuiteren van energie, tranen van geluk laten komen en de o zó bekende kriebels in mijn buik, de kriebels die ik nu nog steeds heb als ik James zie.

Maar het is oké, ik heb er vrede mee.

Het is tijd dat James en ik afscheid nemen van elkaar, iets wat we al veel vroeger hadden moeten doen, maar we durfden het nooit. Maar ik heb het gevoel dat nu het perfecte moment daarvoor is. En wanneer ik oogcontact maak met James, weet ik dat hij hetzelfde denkt.

Hij laat Fleur los en stapt naar me toe, samen wandelen we weg van het groepje en wandelen we heen en weer door het parkje.

Pas na vijf minuten durf ik mijn mond open te trekken.

'Dankje voor alle goede tijden die we samen gekend hebben. Bedankt voor alles wat je voor me hebt gedaan en wat je voor me beteken hebt, bedankt voor je aanwezigheid een je lach, bedankt voor alles James. Ik hou van je, en ik zal nooit stoppen met van je te houden.' Zeg ik en neem zijn hand vast terwijl ik oogcontact maak.

'Nee, ik moet jou bedanken voor alle liefde die je me gegeven hebt, je hebt me altijd gesteund op alle mogelijke momenten en manieren en ik ben je eeuwig dankbaar voor al je geduld met me en je goede zorgen. Je mag nooit vergeten dat ik van je hou, en wat er ook gebeurt, je blijft voor altijd in mijn hart.' Zegt James en neemt ook mijn ander hand vast.

Een traan verlaat mijn ooghoek en ik bijt op mijn lip.

'Ik zak je missen.' Fluister ik en hij buigt naar voor voor nog een laatste kus, onze aller laatste kus die er ooit zal zijn.

Zijn lippen raken de mijne en tranen beginnen over mijn wangen te rollen. Ik leg mijn handen in zijn nek en duw hem dichterbij me, nu het nog kan, wil ik hem zo dicht mogelijk houden, want ik weet dat dit de laatste keer is. Zijn tong vraagt om toestemming die ik zonder na te denken geef, als we afscheid nemen, moeten we het goed doen.

Na een tijdje trekt hij terug en moet ik even op adem komen.

Hij draait zich om, kijkt nog één keer om zijn schouder met een schuine glimlach en stapt dan verder zonder nog naar me te kijken.

Ik veeg de tranen van mijn wangen en en adem rustig uit.

Het is goed zo, het is tijd voor iets nieuw.

Vote? ((: HAHA
Ik had aan iemand in de reacties op het vorige hoofdstuk gezegd dat ik nu een iets langer hoofdstuk ging proberen te schrijven en Boem hier is het! (; +1300 woorden.

En is het echt voorgoed gedaan tussen Lisa en James? Of niet?
Drop jullie mening

En ja zondag update en niet morgen want ik was al klaar en wilde jullie niet langer laten wachten!

Kusies