That jerk is my best friend #Netties2017

^53^

Ik schud mijn hoofd en draai me terug naar de leerkracht. 'Mevrouw Dijkstra heeft gezegd dat ik minstens een maand uit de buurt van James moet blijven. Zou ik ergens anders kunnen zitten?' Leg ik stilletjes uit zodat de rest van de klas het niet hoort. Ze knikt met een frons, ze denkt vast dat wij nog samen zijn.

'Blake ga naast James zitten en Bram Lisa komt naast jou.' James kijkt me verdrietig aan maar ik ontwijk zijn blik. Ik schuifel naar de bank en neem plaats. 'Hoi.' Zeg ik stilletjes tegen Bram. Hij lijkt opgelucht dat ik tegen hem praat. 'Zag ik Kasper daarnet?' Ik knik. 'Het werd tijd om hem te vergeven na al die jaren.' Hij knikt. 'Je hebt gelijk.'

'Heb je mij ook vergeven?' Ik haal mijn schouders op. 'Ik denk het.'

De rest van de les is het stil en luisteren we aandachtig naar de uitleg van de leerkracht. De bel gaat en iedereen staat op om het lokaal te verlaten. 'Moet ik op je wachten?' Vraagt Bram. Ik schud mijn hoofd. 'Ik kom zelf wel.' Hij knikt en loopt het lokaal uit.

'Lisa kom eens hier.' Ik stap naar de leerkracht toe. 'Ik, ik moet je iets bekennen.' Zucht ze. Ik kijk haar raar aan. 'Ik ben niet alleen je leerkracht Nederlands.' Ik kijk haar nog vreemder aan. 'Wat bedoel je?' Ze zucht en neemt een foto uit haar portefeuille. Op de foto is een foto van haar te zien toen ze 16 was en van een ouder meisje. 'Wat moet ik hier mee?' Vraag ik zo vriendelijk mogelijk.

'Dat rechtste meisje is je moeder.' Ik frons en kijk nog een keer goed naar de foto. En inderdaad, dat kan best mijn moeder zijn. 'Waren jullie vriendinnen vroeger?' Ze haalt haar schouders op. 'Zoiets.' Ik kijk haar vragend aan voor verdere uitleg.

'Ik ben haar zus dus dat maakt mij jouw tante.' Ik krijg grote ogen en zet een stap naar achter. 'Mijn moeder heeft helemaal geen zus.' Zeg ik verbaasd. De leerkracht, die misschien mijn tante is, krijgt waterige ogen. 'Heeft ze helemaal niets over een zus gezegd?' Ik schud mijn hoofd.

'Ik wil u wel geloven, jullie lijken best wel veel op elkaar.' Ze knikt met een slappe glimlach om haar gelaat. 'Waarom vertelde u het niet vroeger?' Ze zucht. 'Ik zocht een goed moment maar de laatste tijd komt er alleen maar drama.' Ik knik en geef haar een knuffel. Alleen maar drama. Ze heeft helemaal gelijk.

'Waar is Mara nu?' Vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Ze zijn altijd weg voor werk en ik hou niet meer bij waar ze nu zijn.' Ze knikt. 'Ben je dan altijd alleen thuis?' Ik schud mijn hoofd. 'James.' Ik slik de brok weg. 'Waarom wilde je niet naast hem zitten?'

'We zijn uit elkaar.' En zo vertel ik haar alles. Van toen ik James ontmoette tot nu.

De laatste tijd heb ik dit verhaal echt al aan te veel mensen verteld. Misschien wel te veel.

'Houd je nog van hem?' Ik knik. 'Te veel.' Zucht ik.

'Als je na alles nog van hem houd horen jullie bij elkaar. Maar laat hem moeite doen om je terug te winnen en laat hem vechten voor je. Figuurlijk natuurlijk.' Zegt ze op het einde lachend.

'En vanaf nu kan je altijd bij mij terecht, ik ben tenslotte je tante.' Ik knik met een glimlach. 'Ik ga maar eens naar L.O.' Ze knikt en schrijft een briefje voor de sportleerkracht om te zeggen dat ik later was door haar.

Ik stap de turnzaal binnen en de deur valt dicht met een luide plof. Iedereen kijkt mijn kant op en ik kijk terug met een glimlach. Ze kijken allemaal verbaast dat ik plots terug kan lachen, behalve James en de jongens. Die weten dat ik niet lang somber kan doen. Zoals je ziet, ik hou het niet eens één dag vol op school.

Soms is dit ook wel enerverend. Want wanneer iemand het niet verdiend om blij tegen te doen kan ik het toch niet laten en is mijn boosheid al snel verdwenen.

Plots krijg ik grote ogen en loop snel naar de docent. 'Mag ik snel even naar mijn locker?' Vraag ik met puppy-ogen. 'Eerst zeggen waarom je te laat was.' Ik haal het papiertje uit mijn broekzak en laat het zien. Hij knikt goedkeurend en ik loop snel de zaal uit.

Ik stap de zaal terug binnen en ga meteen naar de kleedkamer. Ik trek mijn broek uit en doe mijn rokje weer aan. Mijn donkere shirt gaat ook uit en ik doe iets kleurig aan. Mijn trui gaat er weer over en ik kijk blij in de spiegel. De nieuwe Lisa was niets voor mij.

Wauw, ik heb het niet eens een dag volgehouden. Betekent dit dat ik heb overdreven? Nee toch.

Ik ga op een bankje zitten en kijk hoe de andere aan het trefballen zijn. 'Waarom doe je niet mee?' Ik kijk op naar de leerkracht. 'Last aan mijn arm.' Hij knikt. 'Moet ik er eens naar kijken.' Ik haal mijn schouders op. 'Het is niet zo heel erg, het komt wel goed.' Mompel ik en kijk hem niet aan.

'Geen zorgen. Ik denk dat het binnen enkele dagen wel over zal zijn.' Hij knikt opgelucht en begint weer te roepen op de kinderen.

Mijn kleren dat ik zondag nieuw had gekocht geef ik wel aan Fien ofzo.

Ik ben zo snel aan het schrijven haha! (:
Het boek is bijna ten einde denk ik MAAR ik ga wel een vervolg schrijven waarschijnlijk, ik kan nog geen afscheid nemen van James en Lisa :")

En het kan dat ik nu minder snel ga updaten omdat het binnenkort examens zijn en ik moet maar eens beginnen studeren daarvoor :'(

Kusjes xx