That jerk is my best friend #Netties2017

^2.8^

Diezelfde avond besef ik dat ik hem nu al mis, dat ik schrik heb voor wat er zou gebeuren als hij weer bij zijn vader is, ook heb ik schrik voor de reactie van iedereen op school. Roddels zullen verteld worden, er zal gelachen worden maar er zullen er ook zijn dat medelijden hebben maar niemand zal het échte verhaal weten.

Maar ik zal moeten proberen te negeren wat iedereen denkt en gewoon mijn eigen ding doen.

Nu dat James niet meer bij me in huis is besef ik ook goed hoe stil het hier is, de kok is hier niet alle dagen, en als hij hier is dan zie je hem alleen verschijnen in de keuken en daarna vertrekt hij terug naar zijn kamer in dit grote huis, dat ik mijn thuis noem.

En Marie, de huishoudster, is zo een lief persoon en wilt er altijd wel voor me zijn maar ik wil haar niet meer belasten met mijn problemen omdat ze er zelf al genoeg heeft. Ze is er achter gekomen dat haar man is vreemdgegaan en ze was van plan hem te vergeven totdat hij vertelde dat hij verder wou gaan met de vrouw waarmee hij vreemd ging. Dus zij zit nu midden in een zware scheiding.

Dat maakt dat ik dus helemaal alleen in dit huis ben. Want ik heb werkelijk waar geen flauw idee waar mijn ouders nu zijn, en eerlijk gezegd kan het me ook niet zoveel schelen. Het klinkt misschien egoïstisch maar zolang ik geld van hun krijg, is het goed voor me. Natuurlijk had ik liever gehad dat mijn ouders me liefde geven, ook al zou ik daarvoor al mijn spullen moeten weggeven.

Na een lange tijd beneden onder een dekentje gezeten te hebben besluit ik om te gaan slapen. Eenmaal in mijn bed gekropen mis ik meteen de warmte die James me normaal geeft. Ik mis hoe hij me goedenacht zou wensen en ik mis zijn slaaplekkerzoen.

Kort samengevat, ik mis hem.

~*~

De volgende ochtend wekt de wekker me en wordt ik wakker met een verdrietig gevoel. Ik check op mijn gsm of James me een goedemorgen berichtje heeft gestuurd en voel me teleurgesteld als het niet zo is. Maar wat hoop ik dan ook, ik ben diegene dat afstand wilt en hij is diegene dat dat me geeft. Maar ergens, ergens had ik toch gehoopt dat hij nét iets meer zou proberen om me om te praten, gewoon om te laten zien dat hij écht van me houdt, maar dat heeft hij niet gedaan dus nu is het wachten.

Snel poets ik mijn tanden in de badkamer en ga met een washandje over mijn gezicht om me wat frisse te voelen, dat ziek zijn van gisteren is er toch nog niet helemaal uit blijkbaar, ik zie nog wat bleek.

Snel trek ik kleren aan die ik gisterenavond nog had klaar gelegd en vertrek naar school.

Het is raar om alleen naar school te wandelen en dat ik niemand heb om tegen te praten, maar het goede is wel dat ik nog extra tijd heb om even rustig na te denken. Niet dat ik dat niet heb thuis, aangezien ik helemaal alleen ben daar, maar toch.

Plots gaat mijn gsm af, zonder te kijken wie er belt neem ik om. "Met Lisa?" Ik had toch beter eerst gekeken wie er belde. "Ja, Peter hier, waar ben je?" Vraagt hij en ik frons mijn wenkbrauwen, ook al kan hij dat niet zien. "Op weg naar school." Vertel ik hem dan en ik hoor hem zuchten aan de andere kant van de lijn.

"James is hier al en kwam niet van de kant van jouw huis en wilt nu niets zeggen?" Zegt hij verbaasd en deze keer ben ik diegene die zucht. Waarom vertelt James gewoon niet wat er is aan de jongens, nu moet ik dat weer doen.

"Ik leg het wel uit op school maar zeg maar aan James dat hij een watje is."

Met die woorden gezegd te hebben druk ik af en steek ik mijn gsm weer weg. Is het nu serieus zo moeilijk voor James om gewoon te vertellen wat er is, dat we een pauze hebben. Voilà, zo eenvoudig is dat gezegd. Maar nee, hij moet iedereen weer ongerust maken en zwijgen.

En ik maar blijven denken dat James écht probeert deze keer, verdomme. Hij kon misschien beginnen met het te vertellen. Oké, nu maak ik hier een heel drama van maar het is toch logisch dat hij het gezegd zou hebben. Ik bedoel, moest ik er als eerste geweest zou ik jet toch ook gewoon verteld hebben.

Na nog een minuutje stappen ben ik er en loop ik door de grote poort van onze school. Ik zie alle jongens al op het bankje zitten onder de boom en ik wandel er rustig naartoe.

Peter springt meteen recht en loopt naar me toe. 'Waarom zit hij daar als een dode plant?' Vraagt hij en ik frons terwijl ik naar James loop. Hij heeft een kap op met daaronder een pet en dan zijn jas hoog opgetrokken zodat je niet veel kan zien van zijn gezicht.

Wanneer ik zijn jas naar beneden wil trekken geeft hij een tik op mijn hand zodat ik het niet kan doen. 'Niet dan.' Snauw ik en draai me terug naar Peter.

'Hij heeft me iets verteld waardoor het te veel werd voor me en we hebben nu even een pauze. Hij is terug naar zijn huis gegaan, ondanks dat ik zei dat het niet mocht, en ja nu zijn we hier.' Zeg ik luid genoeg zodat ook de andere jongens het zouden horen.

Vervolgens draai ik me weer naar James. 'Doe die verdomde jas naar beneden.' Beveel ik hem en ik voel gewoon dat zijn ogen vuur zouden spuwen naar me als ik zijn ogen zou kunnen zien terwijl hij mijn bevel uitvoert.

Wanneer hij het gedaan heeft hap ik naar adem. Zijn rechteroog ziet helemaal blauw en zijn lippen zijn helemaal kapot. Hier en daar zie je zelfs nog wat bloed op zijn wangen, die ook bont en blauw zijn.

Tranen wellen op in mijn ogen, maar ik houd me in, dit is niet het goede moment om te beginnen wenen spreek ik mezelf in. Sterk zijn is wat ik nu moet doen, het is mij niet overkomen, James wel, dus moet ik er voor hem zijn en niet gaan wenen, want dat maakt het er niet beter op.

'Je moest er niet naartoe gaan James.' Mompel ik en wil zijn wang aanraken maar hij tikt mijn hand weer weg. Deze keer iets harder.

'Jij hebt me uit je huis gezet en daardoor zie ik er nu zo uit.' Zegt hij terwijl hij me recht in de ogen aankijkt en mijn mond valt open. Steekt hij het nu op mij dat zijn vader een dronken mishandelaar is. Wauw.

'Oké, ik ga dan maar als ik toch alleen maar slechte dingen doe.' Zeg ik boos en been weg, de jongens roepen me wel nog na, maar James niet meer.

En dit is het moment waarop ik besef dat James en mijn sprookje voorgoed over is.

Sorry aan iedereen dat wou dat ze weer bij elkaar moesten komen! :")