လမ်းခွဲပြီးပြီ၊မ​နှောင့်ယှက်နဲ့​တော့(မြန်မာဘာသာပြန်)

အခန်း-၁၃(အမျက်​​ဒေါသ)

Scroll down for Zawgyi.

Unicode

​ပေါ်ယွီ တံခါး၀က​နေ အိပ်ခန်းထဲကို ​ထော့နဲ့​​ထော့နဲ့ နဲ့ ခက်ခက်ခဲခဲ ​လျှောက်သွားပြီး သူ ဖရဲသီး​လေးကို ရှာမ​တွေ့​ချေ။အိမ်က ဘာသံမှမကြားရဘဲ တိတ်ဆိတ်​နေတဲ့အခါ ​ပေါ်ယွီ ချက်ချင်းပဲ စိုးရိမ်ပူပန်လာသည်။

" ဖရဲသီး​လေး ? ​ပေါ်ရန်တင်း ? ​ပေါ်ရန်တင်း​ရေ ? "

​​ပေါ်ယွီ အရမ်းစိုးရိမ်​နေတာ​ကြောင့် ​​ချွေး​တွေစီးကျလာသည်။

ခဏကြာတဲ့အခါ ​ပေါ်ယွီရဲ့အိပ်ခန်းထဲက​​နေ ဖရဲသီး​လေးရဲ့အသံ​လေးက ထွက်​ပေါ်လာသည်။ဖရဲသီး​လေးဟာ အသံ​တွေပြာတဲ့အထိ ငို​ထားပြီး တဟင့်ဟင့်ရှိုက်ငို​နေဆဲဖြစ်သည်။

အဲဒီအချိန်မှာ ​ပေါ်ယွီရဲ့နှလုံးသား​လေးက ရုတ်တရက် တင်းကြပ်သွားပြီး သူ အိပ်ခန်းတံခါးကို ဆွဲဖွင့်လိုက်သည်။​ပေါ်ယွီ အသံလာရာဆီ လိုက်သွားတဲ့အခါ မတ်တပ်ရပ်အ၀တ်ဗီရိုကြီး​ရှေ့ကို ​ရောက်သွားပြီး သူ ဗီရိုတံခါးကို ဖွင့်လိုက်​​တော့သည်။

ဖရဲသီး​လေးက တန်တန်နဲ့အတူ အ၀တ်ဗီရိုထဲမှာ ကုပ်ကုပ်က​လေး ​ဆောင့်​ကြောင့်ထိုင်​နေပြီး တစ်ကိုယ်လုံးတုန်ယင်ကာ အသက်ရှူရပ်မတတ် ငို​နေသည်။ဖရဲသီးလေး တုန်တက်သွားတိုင်း သူ့နဖူး​ပေါ်က ဆံပင်​လေး​တွေကလည်း တုန်သွားပြီး ကြည့်ရတာ သနားစရာလည်း​ကောင်းသလို ရယ်စရာလည်း​ကောင်း​နေသည်။

​ပေါ်ယွီ သနားသွားပြီး ရယ်ချင်သလို ခံစားလိုက်ရသည်။​ပေါ်ယွီက တအီအီ​​အော်​နေတဲ့ တန်တန်ကို ​ကောက်ချီပြီး ကြမ်းပြင်ပေါ် ချလိုက်သည်။အဲဒီ​နောက် သူ ဖရဲသီး​လေးကို ​ပွေ့ချီလိုက်​တော့သည်။

ဖရဲသီး​လေးက ​ပေါ်ယွီရဲ့​ခေါင်းကို တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်တွယ်လာခဲ့သည်။   " ပါးပါး , ဘယ်သွား​နေတာလဲ ........ ဘယ်သွား ... ? "

ဖရဲသီး​လေးက အချိန်အကြာကြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် ငို​နေခဲ့တာ​ကြောင့် အခု သူ စကားတစ်ခွန်းကို​တောင် အပြည့်အစုံ မ​ပြောနိုင်​တော့​ပေ။

​ပေါ်ယွီ နှပ်​တွေနဲ့​ရော မျက်ရည်​တွေပါ​ရော​နေတဲ့ ဖရဲသီး​လေးရဲ့မျက်နှာကို အနမ်း​လေးပေးလိုက်သည်။သူ ညစ်ပတ်​နေတာကို သည်းခံဖို့ ကြိုးစားလိုက်ပါ​သေးတယ် ဒါ​ပေမယ့် အလကားပဲ။​ ​​​ပေါ်ယွီ ​ဖရဲသီး​လေးကို ရေချိုးခန်းဆီ ​ခေါ်သွားပြီး လက်ကိုင်ပဝါအစိုနဲ့ ဖရဲသီး​လေးရဲ့မျက်နှာ​လေးကို သုတ်​ပေးလိုက်​တော့သည်။