လမ်းခွဲပြီးပြီ၊မ​နှောင့်ယှက်နဲ့​တော့(မြန်မာဘာသာပြန်)

အခန်း-၁၁၃(အနမ်းများခိုးယူခြင်း)

Scroll down for Zawgyi.

Unicode

ခွဲစိတ်မှုပြီးသည့် ​နောက်တစ်နေ့မနက်၀ယ် ချင်ရှန်း သတိပြန်လည်လာခဲ့သည်။

သူမ နိုးနိုးချင်း ​အိပ်ရာဘေးတွင် ထိုင်​နေ​သော ​ပေါ်ယွီ့ကို မြင်လိုက်ရ​သောအခါ ဖြူ​ဖျော့နေတဲ့မျက်နှာ၌ အပြုံးတစ်ပွင့်က ထိန်းချုပ်မရစွာ ဖြစ်ထွန်းသွားသည်။

လူနာ​ဆောင်အပြင်ဘက်။စုန့်ရှီလင်နှင့်​ပေါ်လျန်တို့ဟာ အချင်းချင်း ထိပ်တိုက်​တွေ့​နေကြ၏။ဖရဲသီး​လေးခမျာ ၎င်းတို့နှစ်ယောက်အား အ​ကြောက်​ကြောက်အလန့်လန့်နှင့် ​ဘေးက​နေ ငုတ်တုတ်​လေး ထိုင်ကြည့်​နေရရှာသည်။

​​ပေါ်ယွီ မျက်​မှောင်ကြုတ်လိုက်၏။
" ကျွန်​တော် နှစ်ရက်အတွင်း ​ရှေ့​နေ​ခေါ်ပြီး ပိုင်ဆိုင်မှု​တွေ ပြန်လွှဲ​ပေးမယ် "

" အ​မေ မလိုချင်ပါဘူး "
ချင်ရှန်း ငြင်းဆန်လိုက်သည်။
" အ​မေက သားကို ​ပေးတာ ၊ အဲဒီဥစ္စာ​တွေကို သား စိတ်တိုင်းကျ စီမံလို့ရတယ် "

​ပေါ်ယွီ : " ဒါ​တွေပြီးရင် အ​မေ ဘယ်ကိုသွားမှာလဲ ??? "

" ဟွားမြို့​တော်ဆီ "
ချင်ရှန်းက ​ပေါ်ယွီ့ကို ကြည့်လျက် ​ဖြေသည်။

​ပေါ်ယွီက ပျာယာခတ်သွားသ​ယောင်။
" အ​မေ့သ​ဘောပါ​ "

စကားဝိုင်း အဆုံးသတ်​လေ​တော့ ​ပေါ်ယွီ သူ့အိတ်ကပ်ထဲက စီးကရက်ဘူးကို သတိလက်လွတ် ထုတ်ယူလိုက်မိသည်။သို့တိုင် ​ဆေးရုံခုတင်တွင် လှဲ​လျောင်း​နေသည့် ချင်ရှန်းကို တစ်ချက် ငဲ့ကြည့်ကာ ၎င်းစီးကရက်ဘူးအား ပြန်ထိုးထည့်လိုက်၏။

ဤခွတီးခွတ​လေထုကြီးက ​ပေါ်ယွီ့ကို ​ဆေးလိပ်ဖွာချင်စိတ် ဖြစ်​ပေါ်လာ​စေသည်။

" စုန့်မိသားစုက သူတို့ရဲ့အင်အားကို ကျိယန်မှာ ဖြန့်ကျက်ဖို့ လုပ်​နေကြတယ်။ ဒီလက်​ဆောင်ကို တအားလွယ်လွယ် ​ပေးမပစ်နဲ့ "

ချင်ရှန်းက ထပ်မံ အကြံ​ပေးသည်။
" ဒီဟာ​တွေကို သား သိမ်းထား။ အဲဒါဆိုရင် စုန့်မိသားစု ...... မဟုတ်ဘူး တခြားဘယ်သူမှ သားကို လာထိလို့မရဘူး "