သက်တန့်ရောင် မိန်းမပျို Book 1 (MMTranslation)

အပိုင်း ၉၀ (လျို့ကော)

[Zawgyi]
အပိုင္း ၉၀ (လ်ိဳ႕ေကာ)

အလုပ္ၾကပ္စြမ္ရဲ႕ အကူအညီႏွင့္ လ်ိဳမိသားစုမွ ေရွာင္ေခ်ာင္းရဲ႕ အႀကီးဆုံးဦးေလးႏွင့္ အႀကီးဆုံးဝမ္းကြဲအစ္ကိုက အလုပ္ ေန႔တိုင္းရွာႏိုင္သြားေတာ့တယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူတို႔က သူမရဲ႕ ဒုတိယဦးေလးကိုေတာင္ ေခၚလာခဲ့တယ္။ ေန႔တိုင္း တစ္ေယာက္ကို ေၾကးျပားတစ္ရာေက်ာ္ေက်ာ္စီ ရၾကေလသည္။ အႀကီးဆုံးအရီးကလည္း ေဈးေရာင္းမေကာင္းတာေၾကာင့္ ဟင္း႐ြက္ဆားရည္စိမ္ေတြ ေရာင္းေနတာကို ရပ္လိုက္ေတာ့သည္။

သူ႔အေဖက အဖိုးလ်ိဳႏွင့္ စိတ္အားထက္သန္စြာ စကားစျမည္ေျပာေနတာကို ျမင္ေတာ့ ေရွာင္ေခ်ာင္းလည္း ထရပ္လိုက္ကာ ေအးေအးလူလူ ေလွ်ာက္ၾကည့္ေနလိုက္ေတာ့သည္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္အနည္းငယ္အတြင္းမွာ သူမက ပိုက္ဆံရဖို႔ကိုသာ အာ႐ုံစိုက္ေနၿပီး ဆိပ္ကမ္းကို လွည့္သြားဖို႔ အခ်ိန္မရွိခဲ့ေပ။

ထန္ကူဆိပ္ကမ္းက လက္ရွိဧကရာဇ္ ထီနန္းတက္လာတဲ့အခါမွသာ စတင္ ဖြံ႕ၿဖိဳးလာတာျဖစ္သည္။ လက္ရွိဧကရာဇ္ ဆယ္ေက်ာ္သက္အ႐ြယ္တုန္းက ပင္လယ္ကို စြန႔္စားသြားလာရတာ သေဘာက်တဲ့သူျဖစ္သည္။ သူက ေရယာဥ္ေတြ ျပဳလုပ္ရာမွာလည္း ကိုယ္တိုင္ ဦးစီခဲ့သည္။ သူ ထီးနန္းတက္ၿပီးေနာက္ ပင္လယ္႐ြက္လႊင့္ကုန္သြယ္မႈကို အားသြန္ခြန္စိုက္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေစၿပီး ပင္လယ္ဓားျပေတြကို တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္းဖို႔ အင္အားႀကီးမားတဲ့ ေရတပ္ကို ဖြဲ႕စည္းကာ ကုန္သေဘၤာေတြကို ကာကြယ္ေစသည္။ ရလဒ္အေနႏွင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ငါးႏွစ္ ေျခာက္ႏွစ္မွစ၍ ပင္လယ္ကုန္သြယ္မႈလုပ္ငန္းက ေအာင္ျမင္အထေျမာက္လာေတာ့သည္။

ၿမိဳ႕ေတာ္နဲ႔ အနီးဆုံးဆိပ္ကမ္းျဖစ္တဲ့အေလ်ာက္ ထန္ကူဆိပ္ကမ္းဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈက အလိုအေလ်ာက္ အေရးႀကီးသည့္ လမ္းေၾကာင္း ျဖစ္လာသည္။ ဒါေပမဲ့လည္း ဒါက သေဘၤာဆိပ္ကမ္းတံတားအသစ္သာ ျဖစ္ေနေသးသည္။ ႀကီးမာေပမဲ့လည္း ႐ိုးရွင္းကာ ေဆာက္လုပ္မႈ အမ်ားစုကလည္း မၿပီးေျမာက္ေသးေပ။ သို႔ေပမဲ့လည္း အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ ကုန္သည္ေတြက ဆိပ္ကမ္းကို မ်က္ေျခမျပတ္ေစာင့္ၾကည့္ေနပုံပင္။ အဆိုအရ က်ိဳးမိသားစုက က်ိန္ရႈံစားေသာက္ဆိုင္ခြဲဖြင့္ဖို႔ ေနရာေတာင္ ေ႐ြးထားၾကၿပီးၿပီ ျဖစ္သည္။