နေရာလွတ်နှင့်အတူသားရဲကမ္ဘာဆီသို့ [COMPLETE]✓

Chapter 11.1

(Unicode)

ချက်ထားသောဆား

အပြာရောင်သစ်သားတွေကို စုဆောင်းပြီးတဲ့နောက် ပိုင်မုက ပြာနေတဲ့ပင်လယ်ကြီးကို ကြည့်လိုက်တယ်။ကမ္ဘာမြေပေါ်မှာဆို လာရောက်လည်ပတ်သူတွေကို အရမ်းမျက်စိဖမ်းစားနိုင်မယ်ဆိုတာ သံသယရှိစရာမလိုလောက်အောင် ပြာနေတဲ့ ပင်လယ်တဝိုက်ကို ကြည့်ခဲ့တယ်။လေပြည်က အပြာရောင်သစ်သားတွေကို ဖြတ်သန်းတိုက်ခတ်သွားပြီး လေနဲ့အတူ လှုပ်ယမ်းနေတယ်။အပြာရောင်ပင်လယ်ကြီးက လှိုင်းလေးတွေအပြည့်ဖြစ်နေပြီး ပြိုင်ဘက်ကင်းပုံစံကို ပေးနေခဲ့တယ်။

"အစ်ကိုကြီးပိုင်မု ဒီအပြာရောင်သစ်သားတွေကို အစ်ကို ဘာအတွက်လိုချင်တာလဲ"အထူကွဲပြားတဲ့ အပြာရောင်သစ်သားအများအပြားကို သူ(ပိုင်မု)စုဆောင်းနေတာ သူ(အန်းချီလော့)မြင်တဲ့အခါ အန်းချီလော့က စပ်စုချင်စိတ်ပြင်းပြစွာ မေးခဲ့တယ်။

"အဲ့ဒါတွေကို စားသောက်ရင် သုံးတဲ့ကိရိယာအဖြစ် တမျိုးတည်းပဲ သုံးနိုင်ရုံတင်မဟုတ်တဲ့အပြင် ရက်လုပ်ပြီး မီးဖိုချောင်သုံးပစ္စည်းတွေလည်း တင်လို့ရတယ်"ပိုင်မုက အခု စိတ်ကျေနပ်နေတယ်။သူ့ရဲ့ဒီနေ့အတွက် ပန်းတိုင်က ဖြစ်မြောက်သွားပြီလေ။သူမျှော်လင့်တာထက်တောင် ပိုပြီး ချောမွေ့သေးတယ်။သူက နောက်ကျရင် ဘာရိုသီးတချို့ကို ကောက်ပြီး ဆားလုပ်ဖို့ ပြန်သွားမယ်။ဒီနေ့အပြင်ထွက်လာတဲ့သူ့ရဲ့task က ပြည့်စုံပြီလို့ ‌တွေးလိုက်တယ်။

"အိုး အစ်ကိုပိုင်မု အစ်ကိုက အရမ်းသိတာပဲ အစ်ကို့ရဲ့မျိုးနွယ်စုက အရမ်းအံ့ဩစရာကောင်းရမယ်" အန်းချီလော့က အားကျစွာနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။

"အဆင်ပြေပါတယ်"ပိုင်မုက မရေမရာနဲ့ ပြန်ပြောခဲ့တယ်။အဲ့ဒါက ကောင်းမွန်တဲ့နေရာတစ်ခုလားဆိုတာ သူမသိဘူး။အခု အဲ့ဒါအတွက် သူ့ရဲ့တစ်ခုတည်းသော သောက,က သူ့ရဲ့အသက်ကြီးနေပြီဖြစ်တဲ့မိဘတွေပဲ။

" ငါတို့ ပြန်တဲ့အချိန် ရောက်ခါနီးပြီ"ပိုင်မုရဲ့မျက်နှာက သိပ်မကောင်းမွန်တာကို တွေ့တော့ ခဲယ်လ်တစ်က သူ(ပိုင်မု) အိိမ်လွမ်းနေမှာကို စိုးရိမ်ပြီး အဲ့ဒီအကြောင်းကို ဖယ်ရှားလိုက်တယ်။